Усе словы

бяспройгрышны прыметнік

З абавязковым выйгрышам.

• Бяспройгрышная латарэя.

|| назоўнік: бяспройгрышнасць.

бяспрыкладны прыметнік

Які не мае сабе роўнага; выключны.

• Б. подзвіг.

|| назоўнік: бяспрыкладнасць.

бяспісьменны прыметнік

Які не мае сваёй пісьменнасці.

• Бяспісьменныя народнасці.

бясслаўны прыметнік

Які заслугоўвае асуджэння, ганебны.

• Б. канец.
• Бясслаўнае адступленне.

|| назоўнік: бясслаўнасць.

бясследны прыметнік

Які не пакінуў пасля сябе ніякіх слядоў.

• Бясследнае знікненне.
• Прапасці бясследна (прыслоўе).

|| назоўнік: бясследнасць.

бясслоўны прыметнік

1. Які пазбаўлены здольнасці гаварыць; выказаны без слоў.

   • Бясслоўная істота.
   • Б. дакор.

2. Маўклівы, які лічыць за лепшае не выказваць сваіх думак.

   • Б. выканаўца.
   • Бясслоўная роля — тэатральная роля без слоў.

|| назоўнік: бясслоўнасць.

бяссмертнік назоўнік | мужчынскі род

Травяністая расліна з сухімі кветкамі, якія не вянуць, і з ярка афарбаваным лісцем.

бясснежны прыметнік

Скупы на снег.

• Бясснежная зіма.

|| назоўнік: бясснежнасць.

бяссонны прыметнік

Праведзены без сну.

• Бяссонная ноч.

бяссонніца назоўнік | жаночы род

Нездаровая адсутнасць сну або парушэнне сну.

• Мучыцца бяссонніцай.

бясспрэчны прыметнік

Які не выклікае пярэчанняў.

• Бясспрэчныя довады.

|| назоўнік: бясспрэчнасць.

бясстрасны прыметнік

Пазбаўлены страсці, халодны і спакойны.

• Б. характар.

|| назоўнік: бясстраснасць.

бясстратны прыметнік

Які не прыносіць страты.

• Бясстратнае прадпрыемства.

|| назоўнік: бясстратнасць.

бясстрашны прыметнік

Які не ведае страху; адважны.

• Б. партнзан.

|| назоўнік: бясстрашнасць.

бяссэнсавы прыметнік

Пазбаўлены сэнсу.

• Б. набор слоў.
• Б. ўчынак.
• Б. позірк.

|| назоўнік: бяссэнсавасць.

бяссэнсны прыметнік

Тое, што і бяссэнсавы.

|| назоўнік: бяссэнснасць.

бяссэнсіца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што не мае сэнсу, бязглуздзіца, недарэчнасць.

• Вярзці бяссэнсіцу.

бяссілле назоўнік | ніякі род

1. Недахоп, адсутнасць фізічных сіл, крайняя слабасць.

2. Няздольнасць зрабіць што-н., адсутнасць магчымасці дзейнічаць.

   • Пераканацца ў сваім бяссіллі.

бяссільны прыметнік

1. Які не мае фізічных сіл, слабы.

   • Б. хворы.

2. Няздольны што-н. зрабіць; бездапаможны.

   • Медыцына тут бяссільная дапамагчы.

бястактнасць назоўнік | жаночы род

1. гл. бястактны.

2. Тое, што і бестактоўнасць (у 2 знач.).

бястактны прыметнік

Тое, што і бестактоўны.

|| назоўнік: бястактнасць.

бясталентны прыметнік

Пазбаўлены таленту.

• Б. паэт.

бясформенны прыметнік

Які не мае выразна акрэсленай формы.

• Бясформенная маса.

|| назоўнік: бясформеннасць.

бясхлебны прыметнік

Звязаны з адсутнасцю хлеба.

• Б. год.

бясхлебіца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Адсутнасць або недахоп хлеба.

• Перажылі бясхлебіцу.

бясхмарны прыметнік

1. Без хмар, ясны.

   • Бясхмарнае неба.

2. пераноснае значэнне: Нічым не азмрочаны, шчаслівы.

   • Бясхмарнае жыццё.

|| назоўнік: бясхмарнасць.

бясхібны прыметнік

Які не мае хібаў, недахопаў, беспамылковы.

• Б. разлік.

|| назоўнік: бясхібнасць.

бясценевы прыметнік

Бясцёневая лямпа — электрычная лямпа, забяспечаная устройствам, якое выключае магчымасць утварэння ценю.

бясцэнак прыслоўе

За бясцэнак (размоўнае) — вельмі танна.

• Купіць за б.

бясцэнны прыметнік

1. Вельмі каштоўны, дарагі.

   • Б. скарб.

2. пераноснае значэнне: Дарагі, любы.

   • Б. друг.

|| назоўнік: бясцэннасць.

бясчынства назоўнік | ніякі род

Грубае парушэнне грамадскага парадку, скандальныя паводзіны.

• Тварыць бясчынствы.

бясчынстваваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Сваволіць, буяніць, парушаць парадак.

бясшкодны прыметнік

Які не робіць шкоды.

• Бясшкоднае лякарства.

|| назоўнік: бясшкоднасць.

бясшлюбны прыметнік

Без шлюбу або па-за шлюбам (жыццё, быт, існаванне).

• Бясшлюбнае жыццё.

|| назоўнік: бясшлюбнасць.

бясшумны прыметнік

Які не робіць шуму, ціхі.

• Б. матор.
• Бясшумныя крокі.

|| назоўнік: бясшумнасць.

бясшэрсны прыметнік

Які не мае шэрсці.

біблія назоўнік | жаночы род

Збор духоўных кніг іудзейскай і хрысціянскай рэлігій.

|| прыметнік: біблейскі.

бібліяграфія назоўнік | жаночы род

1. Навуковае, сістэматызаванае апісанне кніг і іншых выданняў, зробленае па якой-н. прыкмеце.

2. Спіс кніг і артыкулаў па якім-н. пытанні.

   • Б. па гісторыі.

|| прыметнік: бібліяграфічны.

бібліятэка назоўнік | жаночы род

1. Установа, якая збірае і захоўвае кнігі для грамадскага карыстання.

   • Нацыянальная б.
   • Беларусі.

2. Збор кніг, якія з’яўляюцца прыватнай або грамадскай уласнасцю, а таксама памяшканне, дзе яны захоўваюцца.

   • Б. вучонага.

3. Назва серыі кніг пэўнай тэматыкі.

   • Б. паэта.
   • Б. настаўніка.

|| памяншальная форма: бібліятэчка.

|| прыметнік: бібліятэчны.

• Бібліятэчная справа.

бібліятэкар назоўнік | мужчынскі род

Работнік бібліятэкі (у 1 знач.).

|| жаночы род: бібліятэкарка.

|| прыметнік: бібліятэкарскі.

бібліяфіл назоўнік | мужчынскі род

Аматар і збіральнік асабліва рэдкіх і каштоўных кніг.

|| жаночы род: бібліяфілка.

|| прыметнік: бібліяфільскі.

бібліяфільства назоўнік | ніякі род

Любоў да кніг, захапленне збіральніцтвам рэдкіх і каштоўных выданняў.

|| прыметнік: бібліяфільскі.

бібліёграф назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст у галіне бібліяграфіі.

бівак назоўнік | мужчынскі род

1. Прывал войск па-за населеным пунктам для адпачынку ці начлегу (гістарычнае).

2. Стаянка альпіністаў, турыстаў (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: бівачны.

бігудзі нескланяльнае

Трубачкі для завіўкі валасоў.

• Накруціць валасы на б.

бізнес назоўнік | мужчынскі род

Прадпрыемніцкая эканамічная дзейнасць, якая прыносіць даход, прыбытак.

• Зрабіць б. на чым-н. (атрымаць даход).

бізнесмен назоўнік | мужчынскі род

Дзялок, прадпрыемец; той, хто робіць бізнес на чым-н.

|| прыметнік: бізнесменскі.

бізон назоўнік | мужчынскі род

Паўночнаамерыканскі дзікі бык атрада парнакапытных з доўгай мяккай поўсцю.

|| прыметнік: бізонавы.

бізун назоўнік | мужчынскі род

Плецены з раменных палосак арапнік або вітая з ільну, канапель пуга.

• Голы як бізун (размоўнае) — пра вельмі беднага чалавека.
• Усыпаць бізуноў (размоўнае) — пакараць каго-н., адсцябаць.

біклага назоўнік | жаночы род

Невялікая драўляная ці металічная плоская пасудзіна для вады.

• Салдацкая б.

|| прыметнік: біклажны.