Усе словы

бялок² назоўнік | мужчынскі род

1. Празрыстая частка птушьшага яйца, якая акружае жаўток.

2. Непразрыстая белая абалонка вока.

|| прыметнік: бялковы і бялочны.

бялуга назоўнік | жаночы род

Каштоўная прамысловая рыба сямейства асятровых.

|| прыметнік: белужыны.

• Белужыная ікра.

бялужына назоўнік | жаночы род

Мяса бялугі як ежа.

бялуха назоўнік | жаночы род

Палярны дэльфін, які ў дарослым стане мае белую афарбоўку.

|| прыметнік: белушыны.

бяльмо назоўнік | ніякі род

1. Белазатая пляма на рагавой абалонцы вока.

2. толькі Вочы (размоўнае грубае).

Фразеалагізмы:

• Вылупіць бельмы (размоўнае грубае) — здзіўлена, шырока адкрытымі вачамі глядзець.
• (Як) бяльмо на воку (размоўнае неадабральнае) — пра таго, хто перашкаджае, раздражняе сваёй прысутнасцю, дакучлівасцю.

|| прыметнік: бяльмовы.

бялюсенькі (бялюткі) прыметнік

Вельмі белы.

• Бялюсенькія (бялюткія) сняжынкі.

бялявы прыметнік

1. Не зусім белы; белаваты.

   • Узнімаўся б. туман.

2. Са светла-русымі валасамі.

   • Б. хлапец.

бяляк назоўнік | мужчынскі род

1. Заяц, які мяняе зімой колер поўсці на белы.

2. Белагвардзеец (размоўнае пагардлівае).

   • Змова белякоў.

бялёк назоўнік | мужчынскі род

Дзіцяня цюленя.

|| прыметнік: бяльковы.

бялізна назоўнік | жаночы род | зборны назоўнік

Нацельнае адзенне з тканіны пераважна светлых колераў, а таксама вырабы з такой тканіны.

• Перамяніць бялізну.
• Пасцельная бялізна.

|| прыметнік: бялізнавы.

• Бялізнавая тканіна.

бялілы назоўнік

1. Белая мінеральная фарба.

   • Цынкавыя б.

2. Белае фарбавальнае рэчыва, якое выкарыстоўваецца ў тэатральным грыме, касметыцы.

бяліць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Пакрываць вапнай, мелам.

   • Б. печ.

2. Дасягаць белізны чаго-н. шляхам спецыяльнай апрацоўкі.

   • Б. палотны на сонцы.

3. Пакрываць твар бяліламі (у 2 знач.).

4. Знімаць шкуру з забітай жывёліны.

   • Б. авечку.

|| закончанае трыванне: выбеліць, набяліць і пабяліць.

|| назоўнік: пабелка.

|| зваротны стан: бяліцца.

|| назоўнік: бяленне.

|| прыметнік: бялільны.

бянтэжыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Хвалявацца, непакоіцца, губляцца.

• Відаць было, што дзяўчына бянтэжылася.

бянтэжыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Прыводзіць да разгубленасці.

• Яго словы бянтэжылі дзяўчыну.

бярвенне назоўнік | ніякі род | зборны назоўнік

Бярвёны.

• Траляваць б.

бярданка назоўнік | жаночы род | гістарычнае

Адназарадная стрэльба, якая была на ўзбраенні рускай арміі ў 1870—1891 гг.

бярдыш назоўнік | мужчынскі род

Старадаўняя зброя — баявая сякера з лязом у форме паўмесяца на доўгім дрэўку.

бярлог назоўнік | мужчынскі род

Зімовае логава мядзведзя.

|| прыметнік: бярлогавы.

бярлога назоўнік | жаночы род

Тое, што і бярлог.

|| прыметнік: бярлогавы.

бяроза (бярэзіна) назоўнік | жаночы род

Лісцевае дрэва з белай карой

• Б. — не пагроза: дзе стаіць, там і шуміць (прыказка).

|| памяншальная форма: бярозка.

|| прыметнік: бярозавы.

• Бярозавая каша (размоўнае іранічны сэнс) — пакаранне розгамі.

бярозавік назоўнік | мужчынскі род

Бярозавы сок.

• Пакаштаваць салодкага бярозавіку.

бярозка назоўнік | жаночы род

1. гл. бяроза.

2. Травяністая расліна сямейства бярозавых з павойным сцяблом і белымі ці ружовьші кветкамі.

|| прыметнік: бярозкавы.

бяроста назоўнік | жаночы род

Верхні слой бярозавай кары.

• Абдзерці бяросту.

|| прыметнік: берасцяны.

• Берасцяная грамата (старажытныя пісьмы і дакументы на бяросце).

|| прыметнік: берастовы і бяроставы.

бярэзнік назоўнік | мужчынскі род | зборны назоўнік

Бярозавы лес.

• Малады б.

бярэмя назоўнік | ніякі род

Такая колькасць чаго-н. (дроў, саломы і інш.), што можна абхапіць абедзвюма рукамі і панесці, ахапак.

• Б. дроў.

бяседа назоўнік | жаночы род

Збор гасцей з пачастункам.

• Балявала ўся б.

|| прыметнік: бяседны.

• Б. стол.
• Бяседныя госці — усе запрошаныя на бяседу.

бяскарны прыметнік

Які застаўся без пакарання.

• Бяскарная правіннасць.

|| назоўнік: бяскарнасць.

бясквёткавы назоўнік

Расліны, у якіх не бывае кветак і насення і якія размнажаюцца спорамі.

бяскласавы прыметнік

Які не падзяляецца на грамадскія класы.

• Бяскласавае грамадства.

|| назоўнік: бяскласавасць.

бясколерны прыметнік

1. Які не мае колеру.

   • Бясколерная вадкасць.

2. пераноснае значэнне: Нічым не адметны.

   • Б. твар.

|| назоўнік: бясколернасць.

бясконцы прыметнік

1. Бяскрайні, які не мае канца межаў.

   • Б. блакіт.

2. Надзвычай доўгі, працяглы.

   • Бясконцыя спрэчкі.

3. Надзвычай моцны па сіле праяўлення.

   • Бясконцая радасць.

|| назоўнік: бясконцасць.

бяскорміца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Адсутнасць або недахоп корму для жывёлы, птушак.

• Вясенняя б.

бяскрайні прыметнік

Якога нельга акінуць вокам.

• Бяскрайнія просторы.

|| назоўнік: бяскрайнасць.

бяскроўны прыметнік

1. Які змяшчае ў сабе малую колькасць крыві; вельмі бледны.

   • Бяскроўныя губы.

2. Які адбываецца без кровапраліцця.

   • Бяскроўная перамога.

бяскрызісны прыметнік

Які не суправаджаецца крызісам.

• Бяскрызіснае развіццё.

|| назоўнік: бяскрызіснасць.

бяскрылы прыметнік

1. Які не мае крылаў.

2. пераноснае значэнне: Пазбаўлены творчай фантазіі, сілы.

   • Бяскрылыя мары.

|| назоўнік: бяскрыласць.

бяскрыўдны прыметнік

Які не робіць крыўды, не прыносіць непрыемнасцей або шкоды.

• Бяскрыўдная іронія.
• Б. звярок.

|| назоўнік: бяскрыўднасць.

бяспамятны прыметнік

У якога слабая памяць, няпамятлівы.

|| назоўнік: бяспамятнасць.

бяспамяцтва назоўнік | ніякі род

1. Страта свядомасці, непрытомнасць.

   • Ляжаць у бяспамяцтве.

2. Тое, што і бяспамятнасць.

бяспашпартны прыметнік

Які не мае пашпарта.

бяспека назоўнік | жаночы род

Становішча, пры якім ніхго і нішто не паіражае каму-, чаму-н.

• Служба дзяржаўнай бяспекі.
• Міжна родная б.

бяспечны прыметнік

1. Якому не пагражае небяспека.

   • Бяспечнае месца.
   • Б. пераход.

2. Які не прыносіць шкоды.

   • Б. сродак.

|| назоўнік: бяспечнасць.

бяспланавы прыметнік

Які робіцца без плана, планавання.

|| назоўнік: бяспланавасць.

бясплатны прыметнік

Без аплаты.

• Бясплатная медыцынская дапамога.

|| назоўнік: бясплатнасць.

бясплодны прыметнік

1. Няздольны даваць патомства.

2. Неўрадлівы.

   • Бясплодная глеба.

3. пераноснае значэнне: Які не дае ніякіх вынікаў.

   • Бясплодныя спробы.

|| назоўнік: бясплоднасць.

бясплённы прыметнік

Які не дае ніякіх вынікаў; марны.

• Бясплённая дзейнасць.

|| назоўнік: бясплённасць.

бясполы прыметнік

Які не мае адзнак полу.

• Бясполая істота.
• Бясполае размнажэнне (без апладнення).

бяспошлінны прыметнік

Свабодны ад аблажэння пошлінай.

• Б. ўвоз тавараў.

|| назоўнік: бяспошліннасць.

бяспраўе назоўнік | ніякі род

1. Адсутнасць законнасці; беззаконнасць.

2. Адсутнасць правоў у каго-н. або немагчымасць іх рэалізаваць.

бяспраўны прыметнік

Які пазбаўлены палітычных, грамадзянскіх правоў або не можа іх рэалізаваць.

|| назоўнік: бяспраўнасць.