Усе словы

ваеннаабавязаны назоўнік | мужчынскі род

Асоба, якая павінна несці вайсковую службу (падлягае прызыву або знаходзіцца ў запасе).

|| жаночы род: ваеннаабавязаная.

ваеннапалонны назоўнік | мужчынскі род

Ваеннаслужачы, узяты ў палон.

ваеннаслужачы назоўнік | мужчынскі род

Асоба, якая знаходзіцца на вайсковай службе ў кадравай арміі.

|| жаночы род: ваеннаслужачая.

ваенны прыметнік

1. гл. вайна.

2. Які мае адносіны да абслугоўвання арміі і патрэб вайны.

   • Ваенная прамысловасць.
   • Ваеннае становішча.
   • На в. лад.

3. Тое, што і ваеннаслужачы.

ваеншчына назоўнік | жаночы род | зборны назоўнік | пагардлівае

Агрэсіўныя ваенныя колы.

ваенізаваць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

1. Прыстасаваць (-соўваць) да ваенных умоў, перавесці (-водзіць) на абслугоўванне ваенных патрэб.

   • В. прамысловасць.

2. Узброіць (-ройваць); арганізаваць (-зоўваць) на ваенны лад.

|| назоўнік: ваенізацыя.

важак назоўнік | мужчынскі род

1. Павадыр статка, чарады.

2. Кіраўнік, арганізатар.

   • В. моладзі.

важаты назоўнік | мужчынскі род

1. Праваднік, які паказвае шлях тым, хто за ім ідзе.

2. Кіраўнік піянерскага атрада, дружыны.

|| жаночы род: важатая.

|| прыметнік: важацкі.

важданіна назоўнік | жаночы род | размоўнае

Занятак, які патрабуе многа часу, увагі, турбот.

важдацца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Доўга займацца якой-н. справай; корпацца.

• В. з паперамі.
• Хопіць в. з гэтым гультаём!

важкі прыметнік

1. Які мае значную вагу пры невялікім аб’ёме.

   • В. тавар.

2. пераноснае значэнне: Пераканаўчы.

   • В. доказ.
   • Важка (прыслоўе) гаварыць.

3. пераноснае значэнне: Пазбаўлены лёгкасці, цяжкі.

   • Важкія крокі.

|| назоўнік: важкасць.

важнасць назоўнік | жаночы род

1. гл. важны.

2. Велічнасць, фанабэрыстасць.

   • Напусціць на сябе в.
   • (Не) вялікая важнасць (размоўнае) — нічога асаблівага.

важнецкі прыметнік | размоўнае

1. Вельмі добры, выдатны.

   • Важнецкія работы.

2. Велічны, фанабэрысты.

   • В. выгляд.

важны прыметнік

1. Які мае вялікае значэнне, значны.

   • Важная справа.
   • Важная галіна народной гаспадаркі.

2. Высокі па пасадзе, становішчу (размоўнае).

   • В. начальнік.
   • Важная персона.

3. Велічны, паважны, фанабэрысты.

   • В. выгляд.
   • Важна (прыслоўе) трымаць сябе.

|| назоўнік: важнасць.

важнічаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Прымаць паважны выгляд, фанабэрыцца.

важыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Вызначыць сваю вагу шляхам узважвання.

2. Праяўляць жаданне, намервацца зрабіць што-н. (размоўнае).

   • В. ўдарыць кіем.

важыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Вызначаць вагу, узважваць.

   • В. збожжа.

2. Мець пэўную вагу (у 1 знач.).

   • Рыбіна важыць два кілаграмы.

|| назоўнік: важанне.

ваза назоўнік | жаночы род

Пасудзіна для кветак, садавіны і пад. або проста дэкаратыўнага прызначэння.

• Хрустальная в.

|| памяншальная форма: вазачка.

|| прыметнік: вазавы.

вазах назоўнік | мужчынскі род

Той, хто перавозіць грузы на конях.

|| прыметнік: вазацкі.

вазелін назоўнік | мужчынскі род

Мазь, якую атрымліваюць з нафты (ужываецца ў медыцыне, касметыцы, тэхніцы).

• Борны в.

|| прыметнік: вазелінавы.

вазок назоўнік | мужчынскі род

1. Памяншательнае да воз (у 1 і 3 знач.).

2. Лёгкія, спецыяльна абсталяваныя для выезду сані.

вазон назоўнік | мужчынскі род

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

|| прыметнік: вазонны.

вазоўня назоўнік | жаночы род

Спецыяльнае памяшканне для захоўвання вазоў (у 1 знач.).

|| прыметнік: вазоўневы.

вазіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Катацца.

   • В. на санках.

2. пераноснае значэнне, з кім-чым. Аддаваць многа часу якой-н. справе, важдацца (размоўнае).

   • В. са справаздачай.

вазіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Тое, што і везці (але абазначае дзеянне, якое адбываецца не ў адзін час, не за адзін прыём або не ў адным напрамку).

   • В. дровы з лесу.

2. Катаць.

   • В. дзіця ў калясачцы.

|| назоўнік: возка.

вайна назоўнік | жаночы род

1. Узброеная барацьба паміж дзяржавамі, народамі і пад.

   • Першая сусветная в.
   • Вялікай Айчынная в.
   • Холодная в.
   • Знаходзіцца ў стане вайны з кім-н.
   • Пайсці на вайну.
   • В. нерваў (пераноснае значэнне).

2. пераноснае значэнне: Пра стан варожасці, барацьбу з кім-, чым-н.

   • Эканамічная в.
   • Аб’явіць вайну бракаробам.

|| прыметнік: ваенны.

вайсковец назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Асоба, якая знаходзіцца на ваеннай службе; ваеннаслужачы.

вайсковы прыметнік

1. гл. войска.

2. Ваенны (у 2 знач.).

   • Вайсковая служба.
   • Вайсковая выпраўка.
   • В. чалавек.

вакальны прыметнік

Які мае адносіны да спеваў, прызначаны для выканання голасам.

• Вокальная музыка.
• Вакальнае мастацтва.

вакаліст назоўнік | мужчынскі род

1. Спецыяліст у галіне вакальнага мастацтва, а таксама па пастаноўцы голасу спевака.

2. Спявак-прафесіянал.

|| жаночы род: вакалістка.

вакамер назоўнік | мужчынскі род

Здольнасць вызначаць адлегласць на вока, без прыбораў.

• Мець добры в.

|| прыметнік: вакамерны.

• Вакамерная здымка.

вакансія назоўнік | жаночы род

Вакантная пасада, месца.

• Адкрылася в.

вакантны прыметнік

Пра пасаду, службовае месца: свабодны, нікім не заняты.

• Вакантная пасада прафесара.

|| назоўнік: вакантнасць.

вакацыі назоўнік | устарэлае

Канікулы.

|| прыметнік: вакацыйны.

вакзал назоўнік | мужчынскі род

Будынак на чыгуначнай станцыі, прыстані і пад.

• Чыгуначны в.
• Рачны в.

|| прыметнік: вакзальны.

вакол прыслоўе і прыназоўнік

1. прыслоўе: Кругом, навокал.

   • В. нікога не было.

2. прыназоўнік: Кругом чаго-н.

   • Хадзіць в. саду.

вакольны прыметнік

1. Размешчаны вакол.

   • Вакольныя нівы.

2. Які ляжыць у баку ад самага кароткага шляху.

   • Вакольная дорога.

ваколіца назоўнік | жаночы род

1. Ускраіна населенага пункта.

   • Выйсці за ваколіцу.

2. Тое, што размешчана вакол населенага пункта, наваколле.

   • Пайшла погаласка па ўсёй ваколіцы.

|| прыметнік: ваколічны.

вакса назоўнік | жаночы род

Мазь для чысткі скуранога абутку.

|| прыметнік: ваксавы і ваксенны.

вакуум назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

1. Стан вельмі разрэджанага газу пры нізкім ціску.

2. пераноснае значэнне: Поўная адсутнасць, востры недахоп чаго-н.

   • Духоўны в.

|| прыметнік: вакуумны.

вакханалія назоўнік | жаночы род

1. звычайна У антычным свеце: свята ў гонар бога віна і весялосці Вакха.

2. пераноснае значэнне: Крайняя ступень беспарадку, разгульнага балявання.

|| прыметнік: вакханальны.

вакханка назоўнік | жаночы род

У антычным свеце: жрыца бога віна і весялосці Вакха, удзельніца вакханалій.

вакцына назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Прэпарат для папераджальных лячэбных прышчэпак супраць заразных хвароб.

|| прыметнік: вакцынавы.

вал³ назоўнік | мужчынскі род

У механізмах: стрыжань, які круціцца. на апорах і перадае рух іншым часткам механізма.

• В. турбіны.

|| памяншальная форма: валік.

|| прыметнік: вальны.

валаводзіцца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Аддаваць залішне многа ўвагі і часу каму-, чаму-н., няньчыцца.

• Няма часу з табой в.

валаводзіць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Наўмысна зацягваць вырашэнне якой-н. справы, валакіціць.

валаводнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Той, хто валаводзіць, зацягвае вырашэнне якой-н. справы.

• Не слухайце вы гэтага валаводніка.

валавокі прыметнік

З вялікімі спакойнымі вачамі.

• Валавокая прыгажуня.

валакно назоўнік | ніякі род

1. звычайна Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.

   • Валокны драўніны.
   • Нервовыя валокны.

2. таксама зборны назоўнік: Ніткаподобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.

   • Ільняное валакно.
   • Штучное в.
   • Валокны цэлюлозы.

|| памяншальная форма: валаконца.

|| прыметнік: валаконны.

валакністы прыметнік

Які складаецца з валокнаў, з валокнамі.

• Валакністая будова расліннай тканкі.
• Валакністыя матэрыялы.

|| назоўнік: валакністасць.