Усе словы

булькаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Утвараць гукі, падобныя на тыя, якія бываюць пры кіпенні або пераліванні вады.

• Булькае ручай.

|| аднакратны дзеяслоў: булькнуць.

|| назоўнік: бульканне.

булён назоўнік | мужчынскі род

1. Нічым не запраўлены мясны адвар.

   • Курыны б.

2. Бульбяны суп, засквараны салам.

|| прыметнік: булённы.

бум³ назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Гімнастычны снарад — брус на дзвюх стойках.

• Практыкаванні на буме.

бумажнік назоўнік | мужчынскі род

Невялікая кішэнная папка для папяровых грошай і дакументаў.

бумеранг назоўнік | мужчынскі род

Кідальная прылада ў выглядзе сагнутай палкі, пласціны, якая пры ўмелым кіданні апісвае дугу і вяртаецца да таго, хто кідаў.

бундэсвер назоўнік | мужчынскі род

Назва ўзброеных сіл у Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

|| прыметнік: бундэсвераўскі.

бундэсрат назоўнік | мужчынскі род

Орган прадстаўніцтва зямель у Федэратыўнай Рэспубліцы Германіі.

бундэстаг назоўнік | мужчынскі род

Палата парламента ў Федэратыўнай Рэспубліды Германіі.

|| прыметнік: бундэстагаўскі.

бункер назоўнік | мужчынскі род

1. Спецыяльна абсталяванае ёмішча для сыпкіх і кускавых матэрыялаў.

   • Б. для зерня.

2. Падземнае жалезабетоннае ўкрыцце.

3. Спецыяльнае наземнае збудаванне з байніцамі для вядзення агню.

|| прыметнік: бункерны.

бункераваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | незакончанае трыванне

Засыпаць у бункер.

Б. жыта.

|| назоўнік: бункераванне і бункероўка.

бунт² назоўнік | мужчынскі род

Звязак, кіпа; стос.

|| прыметнік: бунтавы.

бунтаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Падымаць бунт, удзельнічаць у бунце.

2. Падбухторваць да бунту.

   • Б. народ.

3. пераноснае значэнне: Пратэставаць, упарта не згаджацца.

   • Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.

4. Збіваць з толку.

   • Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.

бунтар назоўнік | мужчынскі род

1. Удзельнік бунту.

2. пераноснае значэнне: Неспакойны чалавек, які пратэстуе супраць чаго-н., заклікае да рашучых дзеянняў, да перавароту ў чым-н.

|| жаночы род: бунтарка.

|| прыметнік: бунтарскі.

бунтарны прыметнік

Уласцівы бунтару, мяцежны; прасякнуты бунтарскім духам.

• Бунтарная натура.

бунтарства назоўнік | ніякі род

Рэзкае абурэнне, пратэст, якія суправаджаюцца непакорнасцю.

|| прыметнік: бунтарскі.

• Б. дух.

бунтаўшчык назоўнік | мужчынскі род

Удзельнік бунту.

|| жаночы род: бунтаўшчыца.

|| прыметнік: бунтаўшчыцкі.

бунчук назоўнік | мужчынскі род

Дрэўка з прывязаным конскім хвастом як сімвал улады (у казацкіх атаманаў, украінскіх і польскіх гетманаў, турэцкіх пашоў).

|| прыметнік: бунчуковы і бунчужны.

бур назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Інструмент для свідравання.

бура назоўнік | жаночы род

1. Вецер вялікай разбуральнай сілы, звычайна з дажджом або снегам.

   • Разгулялася б.

2. пераноснае значэнне: Пра бурнае развіццё сацыяльных працэсаў у грамадстве.

   • Грымоты рэвалюцыйнай буры.

3. пераноснае значэнне:, чаго або якая. Пра бурнае выяўленне пачуццяў.

   • Б. воплескаў.

4. Шум, крык.

   • Ухаце паднялася сапраўдная б.
   • Магнітная бура — моцныя ваганні магнітнага поля Зямлі, звязаныя з уварзаннем у каляземную прастору касмічных часціц.
   • Бура ў шклянцы вады (іранічны сэнс) — гарачая спрэчка з-за дробязных прычын.

бураваты прыметнік

Які мае шэра-карычневае адценне.

буравая назоўнік | жаночы род

Вышка для бурэння.

• Працаваць на буравой.

буравеснік назоўнік | мужчынскі род

Марская птушка з загнутай дзюбай, вузкімі і доўгімі крыламі.

буравы прыметнік

Які мае адносіны да бурэння, зроблены ў выніку бурэння.

• Буравая ўстаноўка.

буравік назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст па буравых работах.

бурак назоўнік | мужчынскі род

1. Агародная расліна сямейства лебядовых.

   • Палоць буракі.

2. Караняплоды гэтай расліны, якія выкарыстоўваюцца як корм, харч, сыравіна.

   • Убіраць буракі камбайнам.
   • Цукровыя буракі — сорт буракоў, з якіх вырабляюць цукар.

|| памяншальная форма: бурачок.

|| прыметнік: бурачны і бураковы.

• Бурачны колер (лілова-чырвоны).
• Бураковы сок.

буракавод назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст па вырошчванню буракоў.

буракаводства назоўнік | ніякі род

Развядзенне і вырошчванне буракоў.

|| прыметнік: буракаводчы.

• Б. саўгас.

буракасейны прыметнік

Які сее і вырошчвае буракі (звычайна цукровыя).

• Б. раён.

буракаўборачны прыметнік

Які мае адносіны да ўборкі буракоў.

• Б. комбайн.

буралом назоўнік | мужчынскі род

Лес, дрэвы, паваленыя бурай.

|| прыметнік: бураломны.

буран назоўнік | мужчынскі род

Снежная бура, завіруха ў стэпе.

• Узняуся б.

|| прыметнік: буранны.

бурапенны прыметнік

У паэзіі: бурлівы, кіпучы.

• Бураненныя хвалі.

бурапеніць дзеяслоў | незакончанае трыванне

У паэзіі: бурліць, кіпець (пра жыццё, дзейнасць).

бураты назоўнік | мужчынскі род

Народ, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Бураціі, якая ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| жаночы род: буратка.

|| прыметнік: бурацкі.

бурачковы прыметнік

Колеру чырвоных буракоў.

• Б. шалік.

бурачнік назоўнік | мужчынскі род | зборны назоўнік

Бацвінне буракоў.

бурачнішча назоўнік | ніякі род

Месца, на якім выраслі буракі.

• Узараць б.

бурбалка назоўнік | жаночы род

Паветраны шарык на вадзе або іншай вадкасці.

• Пускаць бурбалкі (размоўнае) — тануць, тапіцца, гінуць у вадзе.

бурболіць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Узнімаць, пускаць бурбалкі, булькаць.

бурбон назоўнік | мужчынскі род | зневажальнае

Грубы, некультурны, уладалюбівы чалавек [паводле назвы французскай каралеўскай дынастыі].

бургамістр назоўнік | мужчынскі род

Начальнік гарадской управы ў некаторых краінах Еўропы і ў 18—19 ст. у Расіі.

|| прыметнік: бургамістарскі.

бурда назоўнік | жаночы род | размоўнае | пагардлівае

Дрэнна прыгатаванае, нясмачнае пітво або вадкая ежа.

• Не суп, а б.

бурдзюк назоўнік | мужчынскі род

Мяшок са скуры жывёлы для захоўвання і перавозкі віна, кумысу і іншых вадкасцей.

|| прыметнік: бурдзючны.

буржуа назоўнік | мужчынскі род | нескланяльнае

Прадстаўнік класа буржуазіі.

буржуазія назоўнік | жаночы род

Грамадскі клас, які валодае сродкамі вытворчасці, ідэямі і навыкамі для арганізацыі рыначнай гаспадаркі і жыве за кошт інвестыцыі капіталаў.

• Дробная б. (дробныя ўласнікі, якія валодаюць сродкамі вытворчасці і карыстаюцца наёмнай працай у нязначнай ступені або зусім не карыстаюцца ёю).

|| прыметнік: буржуазны.

буржуй назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | пагардлівае

Тое, што і буржуа.

|| жаночы род: буржуйка.

|| прыметнік: буржуйскі.

буржуйка назоўнік | жаночы род | размоўнае

Металічная печка.

• Жалезная б.

бурка назоўнік | жаночы род

1. На Каўказе: род плашча або накідкі з тонкага лямцу.

   • Казацкая б.

2. Шырокая доўгая з башлыком адзежына з саматканага сукна, якую апранаюць паверх кажуха.

буркаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Утвараць характэрныя для галубоў гукі.

   • Галубы буркуюць.

2. пераноснае значэнне: Лагодна і пяшчотна размаўляць (жартаўлівае).

   • Маладыя буркуюць у куточку.

|| назоўнік: буркаванне.

буркатаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

1. Тое, што і буркаваць.

   • Голуб буркоча.

2. Бурчаць, мармытаць.

   • Б. сабе пад нос.

|| назоўнік: буркатанне.