Усе словы

бесталковы прыметнік

1. Някемлівы, тупаваты.

   • Б. чалавек.

2. Бязладны, бессістэмны, хаатычны.

   • Б. адказ вучня.

|| назоўнік: бесталковасць.

бесталкоўшчына назоўнік | жаночы род | размоўнае | неадабральнае

Адсутнасць толку ў чым-н.; дрэнная арганізацыя якой-н. справы, неразбярыха.

бестселер назоўнік | мужчынскі род

Папулярная кніга, якая раскупляецца хутчэй за іншыя.

• Гэты роман — першы б.

бестурботны прыметнік

Тое, што і бесклапотны.

|| назоўнік: бестурботнасць.

бестэрміновы прыметнік

Які не абмежаваны тэрмінам.

• Б. пашпарт.
• Бестэрміновае карыстанне.

|| назоўнік: бестэрміновасць.

бесхарактарны прыметнік

Бязвольны; які лёгка паддаецца чужому ўздзеянню.

• Бесхарактарная асоба.

|| назоўнік: бесхарактарнасць.

бесхрыбетны прыметнік

Які не мае цвёрдага характару, пэўнай лініі паводзін; беспрынцыповы.

|| назоўнік: бесхрыбётнасць.

бесцырымонны прыметнік

Які выходзіць за межы ветлівасці, не прытрымліваецца агульнапрынятых норм паводзін; развязны.

|| назоўнік: бесцырымоннасць.

бесчалавечны прыметнік

Які не мае літасці, жорсткі, люты.

• Бесчалавечныя адносіны.

|| назоўнік: бесчалавечнасць.

бесшабашны прыметнік | размоўнае

Бестурботны, заліхвацкі, адважны.

• Б. хлопец.

|| назоўнік: бесшабашнасць.

бетон назоўнік | мужчынскі род

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з сумесі цэменту, вады, пяску, шчэбеню і пад., які цвярдзее пасля ўкладкі.

|| прыметнік: бетонны.

бетонамяшалка назоўнік | жаночы род

Машына для механічнага перамешвання сумесі пры вырабе бетону.

бетонка назоўнік | жаночы род | размоўнае

Дарога, пакрытая бетонам.

бетоншчык назоўнік | мужчынскі род

Рабочы, спецыяліст па бетонных работах.

|| жаночы род: бетоншчыца.

бефстроганаў назоўнік | мужчынскі род | нескланяльнае

Страва, прыгатаваная з невялікіх кавалачкаў мяса, тушаных у соўсе.

бешмет назоўнік | мужчынскі род

У некаторых народаў Каўказа і Сярэдняй Азіі: верхняя доўгая мужчынская вопратка.

бзык назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Гук, які ўтвараецца крыламі насякомых у часе палёту; гудзенне.

• Б. камароў.

бзыкаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Утвараць крыламі спецыфічны гук (пра некаторых насякомых).

|| аднакратны дзеяслоў: бзыкнуць.

|| назоўнік: бзыканне.

бзік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Дзівацтва, капрыз.

• Гэты чалавек з бзікам.

блага безасабовая форма | выказнік

1. Пра дрэнныя, неспрыяльныя абставіны.

   • Жывецца не б.

2. Пра цяжкі фізічны або душэўны стан каго-н.

   • Чалавеку зрабілася б.

благавешчанне назоўнік | ніякі род

Адно з веснавых хрысціянскіх свят.

|| прыметнік: благавешчанскі.

благаславенны прыметнік | высокае, высокага стылю

Варты падзякі, хвалы, захаплення; шчаслівы, багаты.

• Б. час.
• Б. край.

благаславіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Перахрысціць са словамі малітвы і пажадаць шчасце.

   • Б. молодых.

2. З добрым пажаданнем накіраваць на што-н. Б. на подзвігі.

|| незакончанае трыванне: благаслаўляць.

|| назоўнік: благаславенне.

благата назоўнік | жаночы род | размоўнае

1. гл. благі.

2. Зло, дрэнны ўчынак.

3. м. і ж. Благі, злы чалавек.

   • Доброму чалавечку добра і ў запечку, а благаце — блага і на куце (прыказка).

благі прыметнік

1. Які не мае станоўчых якасцей, не адпавядае патрабаванням.

   • Благія землі.
   • Б. чалавек.

2. Дрэнны ў маральных адносінах.

   • Б. ўчынак.

3. Худы, з хваравітым выглядам.

   • Б. з твару.

4. Непрыемны для іншых (пра манеры, характар і пад.).

   • Благія прывычкі.
   • Благое вока — у народным павер’і: вока, позірк якога прыносіць няшчасце.

|| назоўнік: благата.

блакада назоўнік | жаночы род

1. Акружэнне войск праціўніка з мэтай знішчэння, а таксама ізаляцыя якой-н. дзяржавы, горада.

   • Б. Ленінграда.
   • Эканамічная б.

2. Выключэнне функцый якога-н. органа або сістэмы арганізма (спецыяльны тэрмін).

   • Навакаінавая б.

|| прыметнік: блакадны.

блакгаўз назоўнік | мужчынскі род

Абарончае ўмацаванае збудаванне для вядзення кругавога кулямётнага або артылерыйскага агню.

|| прыметнік: блакгаўзны.

блакнот назоўнік | мужчынскі род

Запісная кніжка з адрыўнымі лістамі.

|| прыметнік: блакнотны.

• Блакнотныя лісткі.

блакіраваць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

1. Арганізаваць (-зоўваць) блакаду.

   • Б. партызан.
   • Б. дарогу (пераноснае значэнне: перагарадзіць (-роджваць) праход, шлях і пад.).

2. Закрыць (-ываць) пуць паміж станцыямі, карыстаючыся блакіроўкай (у 2 знач. і спецыяльны тэрмін).

|| назоўнік: блакіраванне і блакіроўка.

блакіроўка назоўнік | жаночы род

1. гл. блакіраваць.

2. Сістэма сігнальных устройстваў для рэгулявання руху цягнікоў.

|| прыметнік: блакіровачны.

блакіт назоўнік | мужчынскі род

1. Светла-сіні колер.

   • Б. азёр.
   • Б. вачэй.

2. Чыстае яснае неба.

   • Ні хмурынкі на блакіце.

блакітнавокі прыметнік

З блакітнымі вачамі.

• Блакітнавокая дзяўчынка.

блакітнець дзеяслоў | незакончанае трыванне

Станавіцца блакітным, набываць блакітны колер.

• Блакітнее неба.

блакітны прыметнік

Светла-сіні.

• Блакітныя вочы.
• Край блакітных азёр.

|| назоўнік: блакітнасць.

блакітніца назоўнік | жаночы род

Птушка атрада вераб’іных з рознакаляровай афарбоўкай пер’я.

бландзін назоўнік | мужчынскі род

Светлавалосы мужчына.

|| жаночы род: бландзінка.

бланк назоўнік | мужчынскі род

Ліст паперы з друкаваным загалоўкам установы, прадпрыемства або з часткова надрукаваным тэкстам, астатняя частка якога запаўняецца пры неабходнасці.

• Тэлеграфны б.

|| прыметнік: бланкавы.

блат назоўнік | мужчынскі род

1. Умоўная мова (арго) злодзеяў.

2. Знаёмствы, сувязі, якія можна выкарыстаць у асабістых карысных інтарэсах (размоўнае).

   • Купіць па блату.

|| прыметнік: блатны.

• Блатная музыка.
• Шайка блатных.

бледнатвары прыметнік

З бледным тварам.

• Б. хлапчук.

бледны прыметнік

1. Афарбаваны ў няяркі колер; бяскроўны.

   • Б. твар (без румянцу).

2. пераноснае значэнне: Невыразны, бедны.

   • Бледная мова.

|| назоўнік: бледнасць.

блеклы прыметнік

Тое, што і бляклы.

|| назоўнік: блекласць.

блекнуць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Тое, што і блякнуць.

блеф назоўнік | мужчынскі род

Выдумка з мэтай увядзення ў зман або запалохвання.

блешня назоўнік | жаночы род

Тое, што і блясна.

блок² назоўнік | мужчынскі род

1. Частка якой-н. пабудовы, машына і пад., якая сама складаецца з дэталей.

   • Б. цыліндраў.

2. Штучна зроблены з бетоннай сумесі будаўнічы матэрыял у выглядзе вялікай цагліны.

   • Шлакабетонны б.

3. Комплекс будынкаў аднолькавага прызначэння.

   • Хірургічны б.

|| прыметнік: блочны.

• Блочное будаўніцтва.

блудзіць² дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Распуснічаць.

блудлівы прыметнік

1. Распусны.

2. Пракудлівы, зладзеяваты (размоўнае).

   • Блудлівая кошка.

блудны² прыметнік | размоўнае

Распусны ў палавых адносінах; непрыстойны.

• Блудныя жарты.

блудніца назоўнік | жаночы род | устарэлае

Жанчына лёгкіх паводзін.

блуза назоўнік | жаночы род

Прасторная верхняя сарочка, якую носяць без пояса.

• Рабочая б.

|| прыметнік: блузны.