Усе словы

карбас назоўнік | мужчынскі род

Невялікае паморскае паруснае судна для рыбалоўнага промыслу і перавозкі грузаў.

|| прыметнік: карбасны.

карболавы прыметнік

Карболавая кіслата — арганічнае злучэнне, бясколерныя крышталі, якія ў растворы ўтвараюць дэзінфіцыруючую вадкасць.

карболка назоўнік | жаночы род | размоўнае

Раствор карболавай кіслаты.

• Прамыць падлогу карболкай.

|| прыметнік: карболачны.

карбункул назоўнік | мужчынскі род

1. Гнойнае запаленне скуры і падскурнай клятчаткі.

2. Каштоўны камень чырвонага колеру; чырвоны гранат (устарэлае).

|| прыметнік: карбункулёзны.

карбюратар назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Прыбор, у якім адбываецца карбюрацыя.

|| прыметнік: карбюратарны.

карбюрацыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Утварэнне гаручай сумесі з вадкага паліва і паветра ў рухавіках унутранага згарання.

|| прыметнік: карбюрацыйны.

карбід назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Злучэнне вугляроду з некаторымі металамі і металоідамі.

• К. кальцыю.

|| прыметнік: карбідавы.

карга назоўнік | жаночы род | размоўнае | лаянкавае

Пра злую, шкодную старую.

• Старая к.

кардамон назоўнік | мужчынскі род

1. Трапічная расліна сямейства імбірных.

2. Насенне гэтай расліны, якое ўжываецца як вострая прыправа.

|| прыметнік: кардамонавы.

кардан назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і карданны механізм, або карданны вал.

карданаж назоўнік | мужчынскі род | зборны назоўнік

Вырабы з кардону (каробкі, футляры, дзіцячыя цацкі і пад.).

|| прыметнік: карданажны.

карданны прыметнік | спецыяльны тэрмін

1. карданны механізм — механізм, што служыць для перадачы вярчэння паміж валамі, размешчанымі пад вуглом адзін да аднаго.

2. карданны вал — вал у такім механізме.

кардон² назоўнік | мужчынскі род

1. Пагранічны або загараджальны атрад; пост аховы.

2. Месца, дзе знаходзіцца такі атрад ці пост, варта.

3. Дзяржаўная мяжа, граніца.

   • Жыць за кардонам.

|| прыметнік: кардонны.

кардонка назоўнік | жаночы род | размоўнае

1. Каробка з кардону.

2. Невялікі кавалак кардону.

   • Выразаць самалёцік з кардонкі.

кардынал² назоўнік | мужчынскі род

Невялікая пеўчая птушка сямейства аўсянкавых з ярка-чырвоным (колеру кардынальскай мантыі) пер’ем, якая водзіцца ў Амерыцы.

кардынальны прыметнік

Галоўны, асноўны, самы істотны.

• Кардынальныя перамены ў грамадстве.

кардыя прыстаўка

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да сэрца, напр. кардыяграфія, кардыясклероз, кардыяспазм, кардыястымулятар, кардыяхірургія;
2. які мае адносіны да кардыялогіі, напр. кардыянеўралагічны, кардыяцэнтр.

кардыяграма назоўнік | жаночы род

Графічны паказ работы сэрца.

• Зняць кардыяграму.

|| прыметнік: кардыяграмны.

кардыялогія назоўнік | жаночы род

Раздзел медыцыны, якая займаецца хваробамі сардэчна-сасудзістай сістэмы і іх лячэннем.

|| прыметнік: кардыялагічны. К. цэнтр.

кардыёлаг назоўнік | мужчынскі род

Урач — спецыяліст па кардыялогіі.

кардэбалет назоўнік | мужчынскі род | зборны назоўнік

Артысты балета, якія выконваюць групавыя танцы.

|| прыметнік: кардэбалетны.

каржак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Сукаваты ствол дрэва; корч.

каржакаваты прыметнік

1. Пра дрэва: нізкі, з тоўстым сукаватым ствалом.

   • К. дуб.

2. Невысокі, шыракаплечы, моцнага целаскладу (пра чалавека).

|| назоўнік: каржакаватасць.

карзіна назоўнік | жаночы род

1. Тое, што і кашолка.

2. Гандола аэрастата.

3. У баскетболе: сетка на абручы, у якую закідваюць мяч.

|| прыметнік: карзінны.

каркавіна назоўнік | жаночы род

Частка тушы, якая прылягае да карка.

|| прыметнік: каркавінны.

каркас назоўнік | мужчынскі род

Унутраная апорная частка збудавання, канструкцыі, на якой трымаюцца астатнія часткі.

• К. карабля.

|| прыметнік: каркасны.

каркаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Пра варону: ствараць гукі, падобныя на «кар-кар».

2. пераноснае значэнне: Прадказваць няўдачу, няшчасце, бяду (размоўнае).

   • Хопіць табе к.

|| аднакратны дзеяслоў: каркнуць.

|| закончанае трыванне: накаркаць.

• Накаркаў бяду на сваю галаву.

|| назоўнік: карканне.

карлік назоўнік | мужчынскі род

1. Чалавек ненармальна малога росту.

   • Злы к. (у казках).

2. Вельмі малога росту або памеру (пра жывёл, расліны і пад.).

   • Арол-к.
   • Сасна-к.

|| прыметнік: карлікавы.

• Карлікавыя дрэвы.
• Карлікавае прадпрыемства.

карлікавасць назоўнік | жаночы род

1. гл. карлікавы.

2. Хвароба, якая выклікаецца паражэннем залоз унутранай сакрэцыі і выражаецца ў ненармальна малым росце (спецыяльны тэрмін).

карлікавы прыметнік

Вельмі малога росту або памеру.

• Карлікавыя плямёны (маларослыя плямёны Сярэдняй Афрыкі).
• Карлікавая антылопа.
• К. лес.
• Карлікавае дрэва.
• Карлікавае прадпрыемства (малой магутнасці).

|| назоўнік: карлікавасць.

карма² прыстаўка

Першая частка складаных слоў; ужыв. замест «корма…», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр. кармакухня, кармарэзка, кармасклад, кармацэх.

кармавы прыметнік

1. гл. карма.

2. Рабочы (матрос) на карме (баркі, лодкі), рулявы.

кармакухня назоўнік | жаночы род

Кухня на ферме для прыгатавання ежы жывёле.

карманьёла назоўнік | жаночы род

Французская народная рэвалюцыйная песня 18 ст., а таксама танец у рытме гэтай песні.

кармушка назоўнік | жаночы род

1. Карыта, скрынка і пад., у якія кладуць корм для жывёлы, птушак.

2. пераноснае значэнне: Месца, дзе можна набыць што-н. для сябе незаконным спосабам (размоўнае неадабральнае).

|| прыметнік: кармушачны.

кармілец назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Тое, што і карміцель.

карміліца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што і карміцелька.

кармін назоўнік | мужчынскі род

Ярка-чырвоная фарба, якая здабываецца з насякомага кашанілі.

|| прыметнік: кармінавы і кармінны.

кармінавы (кармінны) прыметнік

1. гл. кармін.

2. Ярка-чырвоны, колеру карміну.

карміцель назоўнік | мужчынскі род

Той, хто корміць, забяспечвае пражыткам.

|| жаночы род: карміцелька.

карміцелька назоўнік | жаночы род

1. гл. карміцель.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

карміцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Есці, атрымліваць корм, здабываць ежу.

   • Козы кормяцца на лугах.

2. Мець за сродак для пражыцця, харчавацца.

   • К. сваёй працай.

3. Здабываць сродкі для існавання, пражыцця.

   • К. паляваннем.

|| закончанае трыванне: пакарміцца і пракарміцца.

|| назоўнік: пракорм і пракармленне.

карміць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Даваць корм (жывёле).

   • Пара к. карову.
   • К. куранят тварагом.

2. Уводзіць каму-н. ежу ў рот; даваць есці.

   • К. парасят праз соску.
   • К. дзіця грудзямі.
   • К. абяцанкамі (пераноснае значэнне: абяцаць зрабіць што-н., але не выканаць).

3. пераноснае значэнне: Забяспечваць неабходным для пражыцця, утрымліваць.

   • К. сірот.

|| закончанае трыванне: накарміць, пакарміць і пракарміць.

|| назоўнік: пракорм і пракармленне.

|| назоўнік: кармленне.

карнавал назоўнік | мужчынскі род

Народнае гулянне-маскарад з песнямі, танцамі [першапачаткова вясенняе — у Італіі].

• Навагодні к.

|| прыметнік: карнавальны.

• Карнавальнае шэсце.

карнавухі прыметнік

З абрэзаным або пакалечаным вухам.

• К. кот.

|| назоўнік: карнавухасць.

карнет² назоўнік | мужчынскі род

Медны духавы музычны інструмент у выглядзе ражка.

карнет-а-пістон назоўнік | мужчынскі род

Карнет з поршневым вентыльным механізмам.

карны прыметнік

Які мае сваёй мэтай караць каго-н.

• Карныя меры.
• К. атрад (ваенна-паліцэйскі атрад для расправы над кім-н.).

карніз назоўнік | мужчынскі род

1. Гарызантальны выступ у верхняй частцы будынка, над вокнамі, дзвярамі.

2. Перакладзіна над акном або дзвярамі, на якую вешаюць шторы, парцьеры.

|| прыметнік: карнізны.

карнік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто карае; удзельнік карнага атрада.

|| прыметнік: карніцкі.