Усе словы

кампетэнцыя назоўнік | жаночы род | кніжнае

1. Дасведчанасць у якой-н. справе, у якіх-н. пытаннях.

2. Сукупнасць правоў і абавязкаў той ці іншай установы або адказнай асобы.

   • К. праваахоўчых органаў.

камплект назоўнік | мужчынскі род

Поўны набор, састаў каго-, чаго-н.

• К. мэблі.
• К. сурвэтак.

|| прыметнік: камплектны.

камплектаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Дапаўняць да камплекта, складаць камплект чаго-н.

• К. бібліятэку.

|| закончанае трыванне: скамплектаваць і укамплектаваць.

|| назоўнік: камплектаванне і камплектоўка.

|| прыметнік: камплектовачны.

камплекцыя назоўнік | жаночы род | кніжнае

Целасклад чалавека.

• Чалавек магутнай камплекцыі.

камплімент назоўнік | мужчынскі род

Пахвальны водзыў, прыемныя словы.

• Сказаць каму-н. к.

|| прыметнік: кампліментарны.

кампост назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Угнаенне, якое атрымліваецца ад змешвання розных адходаў расліннага, жывёльнага або мінеральнага паходжання з зямлёй.

|| прыметнік: кампоставы.

кампосцер назоўнік | мужчынскі род

Апарат для прабівання ўмоўных знакаў кантролю (даты, нумару і пад.) на пасажырскіх білетах і інш. дакументах.

|| прыметнік: кампосцерны.

кампот назоўнік | мужчынскі род

Салодкая страва са звараных на вадзе ягад, садавіны.

|| прыметнік: кампотны.

кампраметаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Ставіць у няёмкае становішча, няславіць каго-н. чым-н.

|| закончанае трыванне: скампраметаваць.

|| назоўнік: кампраметацыя і кампраметаванне.

кампраміс назоўнік | мужчынскі род

Пагадненне з кім-н. на аснове ўзаемных уступак.

• Пайсці на к.

|| прыметнік: кампрамісны.

• Кампраміснае рашэнне.

кампрэс назоўнік | мужчынскі род

Змочаная вадой або лекавым растворам павязка на хворае месца.

• Паставіць к. на руку.

|| прыметнік: капрэсны.

кампрэсар назоўнік | мужчынскі род

Машына для сціскання паветра, пары, газаў.

• Кіслародны к.

|| прыметнік: кампрэсарны.

кампіляваць дзеяслоў | кніжнае | закончанае і незакончанае трыванне

Рабіць кампіляцыю.

• К. чужыя думкі.

|| закончанае трыванне: скампіляваць.

|| прыметнік: кампіляцыйны.

кампілятар назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

Той, хто займаецца кампіляцыяй.

|| жаночы род: кампілятарка.

|| прыметнік: кампілятарскі.

кампілятыўны прыметнік | кніжнае

Заснаваны на кампіляцыі.

• Кампілятыўная работа.

|| назоўнік: кампілятыўнасць.

кампіляцыя назоўнік | жаночы род | кніжнае

Апрацоўка вынікаў чужых даследаванняў, думак без вывучэння першакрыніц, а таксама сама работа, зробленая такім спосабам.

• К. чужых думак.
• Бяздарная к.

камп’ютэр назоўнік | мужчынскі род

Электронная вылічальная машына.

• || прыметнік: камп’ютэрны.

камса назоўнік | жаночы род

Тое, што і хамса.

камсамол назоўнік | мужчынскі род

Скарачэнне: Усесаюзны Камуністычны Саюз Моладзі — грамадская арганізацыя моладзі ў СССР (1918—1991 гг.).

|| прыметнік: камсамольскі.

• К. білет.
• Камсамольская арганізацыя.

камсамолец назоўнік | мужчынскі род

Член камсамола.

|| жаночы род: камсамолка.

|| прыметнік: камсамольскі.

камсорг назоўнік | мужчынскі род

Камсамольскі арганізатар — выбарны кіраўнік пярвічнай камсамольскай арганізацыі.

|| прыметнік: камсоргаўскі.

камуна назоўнік | жаночы род

1. Калектыў людзей, якія аб’ядналіся для супольнага жыцця на пачатках абагуленай маёмасці і працы.

   • Жыць камунай.
   • Працоўная к.

2. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў некаторых краінах.

   • Парыжская камуна — першая пралетарская рэвалюцыя і першы ўрад рабочага класа.

|| прыметнік: камунальны.

• Камунальныя выбары.

камунальны прыметнік

1. гл. камуна.

2. Які мае адносіны да гарадской гаспадаркі.

   • Камунальныя паслугі (вадаправод, каналізацыя і пад.).
   • Камунальная кватэра — кватэра, у якой жывуць некалысі сямей.

камунар назоўнік | мужчынскі род

1. Член камуны (у 1 знач.).

2. Удзельнік Парыжскай камуны.

|| прыметнік: камунарскі.

камунізм назоўнік | мужчынскі род

Грамадска-эканамічная фармацыя, заснаваная на пабудове бяскласавага грамадства з агульнай уласнасцю на сродкі вытворчасці, з дэкларацыяй прынцыпа «Ад кожнага — па здольнасцях, кожнаму — па патрэбнасцях» і з поўнай сацыяльнай роўнасцю ўсіх членаў грамадства, а таксама навуковая тэорыя стварэння такой фармацыі.

• Навуковы к.
• Першабытны камунізм — грамадскі дакласавы лад першабытнай радавой абшчыны.
• Ваенны камунізм — у перыяд Грамадзянскай вайны і ваеннай інтэрвенцыі (1918—1920 гг.): часовая эканамічная палітыка Савецкай улады, накіраваная на мабілізацыю сіл і сродкаў для абароны краіны.

|| прыметнік: камуністычны.

• Камуністычнае грамадства.
• К. светапогляд.
• Камуністычныя партыі.

камунікабельны прыметнік

Такі, з якім лёгка ўстанаўліваць кантакты і дамаўляцца аб чым-н.

• К. чалавек.

|| назоўнік: камунікабельнасць.

камунікацыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

1. Шлях зносін, лінія сувязі.

   • Водныя камунікацыі.
   • Надземныя камунікацыі.

2. Паведамленне, абмен думкамі, перадача інфармацыі пры дапамозе мовы (кніжнае).

   • Вусная мова як адзін са сродкаў камунікацыі.

|| прыметнік: камунікацыйны і камунікатыўны.

• Камунікацыйныя лініі.
• Камунікатыўныя функцыі.

камуніст назоўнік | мужчынскі род

Член камуністычнай партыі.

|| жаночы род: камуністка.

камутатар назоўнік | мужчынскі род

1. Назва розных устройстваў для змянення напрамку, пераключэння электрычнага току.

2. Род мясцовай тэлефоннай станцыі з ручным злучэннем.

   • Званіць трэба праз к.

|| прыметнік: камутатарны.

камуфлет назоўнік | мужчынскі род

1. Падземны выбух міны для разбурэння падземных збудаванняў праціўніка, а таксама разрыў артылерыйскага снарада пад зямлёй без выкідвання зямлі і асколкаў (спецыяльны тэрмін).

2. пераноснае значэнне: Нечаканая непрыемнасць, няўдача (устарэлае жартаўлівае).

|| прыметнік: камуфлетны.

камуфляж назоўнік | мужчынскі род

1. Маскіроўка вайсковай тэхнікі, будынкаў і пад. шляхам фарбавання палосамі, плямамі рознай формы і рознага колеру (спецыяльны тэрмін).

2. пераноснае значэнне: Падманныя дзеянні, маскіроўка якой-н. дзейнасці, ашуканства.

|| прыметнік: камуфляжны.

камуфліраваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Маскіраваць сродкамі камуфляжу.

|| закончанае трыванне: закамуфліраваць.

камфара (камфора) назоўнік | жаночы род | размоўнае

Крышталічнае, з моцным пахам рэчыва, ужываецца ў тэхніцы і медыцыне.

|| прыметнік: камфорны і камфоравы.

камфартабельны прыметнік

Які адпавядае ўсім патрабаванням камфорту.

• Камфартабельная гасцініца.

|| назоўнік: камфартабельнасць.

камфорт назоўнік | мужчынскі род

Сукупнасць бытавых выгод, зручнасцей; утульнасць.

• Жыць з камфортам.

|| прыметнік: камфортны.

камчадалы назоўнік | мужчынскі род

Назва змешанага па паходжанню карэннага насельніцтва Камчаткі, якое гаворыць на рускай мове.

|| жаночы род: камчадалка.

|| прыметнік: камчадальскі.

камшар назоўнік | мужчынскі род

Чысцільшчык комінаў.

|| прыметнік: камінарскі.

камы назоўнік | абласное

Камякі з тоўчанай бульбы; бульбяная каша.

• У пост елі к. з каноплямі.

камюніке назоўнік | ніякі род | нескланяльнае | афіцыйнае

Афіцыйнае паведамленне (пераважна па пытаннях міжнароднага значэння).

• К. для друку.

камяк назоўнік | мужчынскі род

1. Сціснуты, змяты або злеплены ў адно кавалак якой-н. мяккай, рыхлай масы (размоўнае).

   • К. снегу.
   • К шэрсці.

2. толькі Тое, што і камы (абласное).

   • Наварыць камякоў.

камякаваты прыметнік | размоўнае

З камякамі, няроўны.

• Камякаватае цеста.

|| назоўнік: камякаватасць.

камянець дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Рабіцца цвёрдым як камень.

   • Соль у вільготным месцы камянее.

2. пераноснае значэнне: Станавіцца каменным (у 2 і 3 знач.).

   • К. ад жаху.
   • Сэрца камянее.

|| закончанае трыванне: акамянець і скамянець.

камяністы прыметнік

1. З вялікай колькасцю камення.

   • Камяністае поле.

2. Падобны да каменю (у 1 знач.), які ўяўляе сабой камень (у 3 знач.).

   • Камяністая частка косці.

|| назоўнік: камяністасць.

камяніца назоўнік | жаночы род

1. Камяністая глеба.

   • Не зямля, а к.

2. Каменны або цагляны будынак.

   • За год выраслі двухпавярховыя камяніцы з балконамі.

камячыцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі.

   • Папера лёгка камечыцца.

2. Збірацца ў складкі, мяцца.

|| закончанае трыванне: пакамячыцца і скамячыцца.

камячыць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Рабіць камякі, ляпіць што-н. з чаго-н. мяккага, рыхлага.

   • К шарыкі з гліны.

2. Сціскаць у камяк (пра кулак).

   • К. кулакі.

|| закончанае трыванне: пакамячыць і скамячыць.

камізм назоўнік | мужчынскі род

Камічнае, смешнае ў чым-н., гумар.

• К. сітуацыі.

камізэлька назоўнік | жаночы род

Кароткая мужчынская і жаночая адзежына без рукавоў і каўняра.

|| прыметнік: камізэлечны.

камілаўка назоўнік | жаночы род

Высокі, цыліндрычны галаўны ўбор — ганаровая ўзнагарода праваслаўным святарам.

камін назоўнік | мужчынскі род

1. Пакаёвая печ з шырокай адкрытай топкай.

2. Электрычны прыбор для абагрэву пакоя.

|| прыметнік: камінны.