Усе словы

гарлавік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Доктар, спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа.

гарлавіна назоўнік | жаночы род

1. Глыбокая і звужаная адтуліна ў чым-н.

   • Г. вулкана.

2. Выраз для шыі ў адзенні.

   • Г. ў блузцы цеснаватая.

|| прыметнік: гарлаінны.

гарладзёр назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | грубае

1. Той, хто дзярэ горла, гарлапан.

2. Пра тое, што раздражняе горла.

   • Не квас, а г.

гарлан назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і гарлапан.

гарланіць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Тое, што і гарлапаніць.

гарлапан назоўнік | мужчынскі род

Той, хто гарлапаніць; крыкун.

гарлапаніць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Моцна крычаць, спяваць.

• Г. на ўсю вуліцу.

гарласты прыметнік | размоўнае

З моцным, крыклівым голасам.

• Г. хлопец.

|| назоўнік: гарластасць.

гарлахват назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Той, хто груба, настырна дамагаецца для сябе найбольшай выгады.

гарлач назоўнік | мужчынскі род | абласное

Гліняны гладыш з вузкім горлам для малака.

|| памяншальная форма: гарлачык.

|| прыметнік: гарлачны.

гарлачык назоўнік | мужчынскі род

1. гл. гарлач.

2. Вадзяная лілія.

|| прыметнік: гарлачыкавы.

гарляк назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

1. Тое, што і дыхальнае горла.

2. Кадык.

|| прыметнік: гарлячны.

гарманізаваць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне

Пабудаваць (будаваць) акорды (музычнага твора) згодна з правіламі гармоніі.

|| назоўнік: гарманізацыя.

гарманіраваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Адпавядаць, супадаць, быць у сугучнасці.

• Канец апавядання гарманіруе з початкам.
• Музыка гарманіруе з паэзіяй.

гарманіст назоўнік | мужчынскі род

Той, хто іграе на гармоніку.

|| прыметнік: гарманісцкі.

гарманічны прыметнік

1. гл. гармонія.

2. Мілагучны, зладжаны.

   • Тарманічныя гукі.

3. Поўны гармоніі (у 1 знач.), стройнасці.

   • Гарманічныя рухі.
   • Гарманічныя фарбы.

|| назоўнік: гарманічнасць.

гармата назоўнік | жаночы род

Агульная назва артьшерыйскай зброі (пушка, гаўбіца, марціра і інш.).

• Супрацьтанкавая г.

|| прыметнік: гарматны.

гармон назоўнік | мужчынскі род

Біялагічна актыўнае рэчыва, якое выдзяляюць у кроў залозы ўнутранай сакрэцыі.

|| прыметнік: гарманальны.

• Гарманальныя прэпараты.

гармонік назоўнік | мужчынскі род

1. Духавы музычны інструмент, які складаецца з дзвюх дошчачак з клавіятурай, злучаных паміж сабой расцяжнымі мяхамі.

2. у знач. прыслоўе: гармошкам, у гармонік.

   • Густымі паралельнымі складкамі (пра паперу, скуру і пад.).
   • Злажыць ліст паперы гармонікам.

Губны гармонік — музычны інструмент у форме прадаўгаватай скрыначкі з металічнымі язычкамі і адтулінамі для ўздзімання паветра.

гармонія назоўнік | жаночы род

1. Зладжанасць, узаемная адпаведнасць у спалучэнні чаго-н.

   • Г. гукаў.
   • Г. святла і ценю.
   • Г. інтарэсаў.

2. Раздзел тэорыі музыкі, вучэнне аб правільнай пабудове сугучнасцей у кампазіцыі (спецыяльны тэрмін).

|| прыметнік: гарманічны.

гармідар назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

1, Гучная бязладная гаворка наперабой; шум, вэрхал.

1. Беспарадах, неразбярыха.

гарнавы прыметнік

1. гл. горан.

2. Рабочы пры горне.

   • Г. доменнай печы.

гарнастай назоўнік | мужчынскі род

Пушны драпежны звярок сямейства куніцавых з каштоўным зімовым белым футрам і чорным кончыкам хваста, а таксама футра гзтага звярка.

|| прыметнік: гарнастаевы.

гарнец назоўнік | мужчынскі род

Старая мера сыпкіх рэчываў, роўная 3,28 літра, а таксама пасудзіна такой ёмістасці.

|| памяншальная форма: гарчык.

|| прыметнік: гарцавы.

• Г. збор.

гарнуцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. да каго-чаго. Пяшчотна туліцца, лашчыцца.

   • Г. да мацеры.

2. пераноснае значэнне: Старацца быць бліжэй да каго-н., сімпатызуючы каму-н. або маючы на ўвазе якую-н. выгаду.

   • Г. да дзяўчыны.
   • Радня да радні горнецца.

3. Мець ахвоту да чаго-н.

   • Г. да працы.

гарнуць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Выцягваць, выграбаць пгто-н. дробнае, збіраючы ў адно месца.

   • Г. бульбу з печы.

2. пераноснае значэнне: Набываць надта многа чаго-н. для сябе; прагна хапаць.

   • Ён горне да сябе.

3. Пяшчотна прыхіляць, туліць да сябе.

   • Маці гарнула сына да грудзей.
   • Ведаю, куды ты горнеш (пераноснае значэнне: схіляеш думку, справу).

4. Прыцягваць, прывабліваць (размоўнае).

   • Тэатр гарнуў і вабіў моладзь.

гарнушак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Невялічкі гаршчок.

|| прыметнік: гарнушкавы.

гарняк назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

1. Тое, што і горнарабочы.

2. Горны інжынер або студэнт горнай навучальнай установы.

|| прыметнік: гарняцкі.

гарнізон назоўнік | мужчынскі род

Вайсковыя часці, размешчаныя ў якім-н. населеньш пункце, крэпасці.

|| прыметнік: гарнізонны.

• Гарнізонная служба.

гарнір назоўнік | мужчынскі род

Прыправа з агародніны, круп, бульбы і пад. да рыбных і мясных страў.

• Г. з макаронаў.

|| прыметнік: гарнірны.

гарніст назоўнік | мужчынскі род

Музыкант, які іграе на горне.

гарнітур назоўнік | мужчынскі род

Поўны падбор, камплект прадметаў пэўнага прызначэння.

• Спальны г.
• Г. адзення.

|| прыметнік: гарнітурны.

гарнітура назоўнік | жаночы род

Камплект друкарскіх шрыфтоў аднаго малюнка, але розных памераў.

гароднцтва назоўнік | ніякі род | размоўнае

Тое, што і агародніцтва.

гароднік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Тое, што і агароднік.

|| жаночы род: гародніца.

|| прыметнік: гародніцкі.

гародніна назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што і агародніна.

|| прыметнік: гароднінны.

гароднічаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Тое, што і агароднічаць.

гародчык назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Тое, што і агародчык.

|| прыметнік: гародчыкавы.

гаротны прыметнік

Поўны гора, нястач, бедны.

• Г. чалавек.
• Гаротнае жыццё.

|| назоўнік: гаротнасць.

гаротнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Які пастаянна жыве ў горы, нястачы; гарапашнік.

|| жаночы род: гаротніца.

|| прыметнік: гаротніцкі.

гарох назоўнік | мужчынскі род

Расліна сямейства бабовых з насеннем у стручках, а таксама само яго круглае насенне; зерні.

• Нашчыпаць гароху.
• Як аб (у) сцяну гарохам (нічога не даходзіць).

|| памяншальная форма: гарошак.

• Зялёны г. (недаспелы гарох, ужыв. як прыправа да стравы).

|| прыметнік: гарохавы.

• Гарохавы вянок — адмова ў каханні.
• Пудзіла гарохавае (размоўнае неадабральнае) — пра смешна і безгустоўна адзетага чалавека.

гарохавінне назоўнік | ніякі род | абласное

Тое, што і гарашыны.

гарохавіны назоўнік

Тое, што і гарашыны.

гарохавішча назоўнік | ніякі род

Поле, на якім рос гарох.

гарошак назоўнік | мужчынскі род

1. гл. гарох.

2. Назва некаторых травяністых раслін сямейства бабовых.

   • Мышыны г.
   • Салодкі г.

3. Круглыя кружочкі на тканіне.

   • Касынка ў г.

гарошына назоўнік | жаночы род

Зерне гароху.

|| памяншальная форма: гарошынка.

гарпун назоўнік | мужчынскі род

Кідальная зброя, якая мае выгляд кап’я з зубчастым наканечнікам — ужыв. для палявання на буйных марскіх жывёл (пры паляванні на кітоў выкідваецца са спецыяльнай гарматы).

|| прыметнік: гарпунны.

• Гарпунная пушка.

гарпуншчык назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст па кіданню гарпуна.

|| прыметнік: гарпуншчыцкі.

гарсаж назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і карсаж.

|| прыметнік: гарсажны.

гарсажніца назоўнік | жаночы род

Спецыялістка па вырабу гарсажаў.