Усе словы

запрасіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Папрасіць прыйсці.

   • З. у госці.
   • З. на пасяджэнне.

2. Прапанаваць выканаць якую-н. работу, даручэнне.

   • З. на працу ў аддзел.
   • З. кансультанта.

3. Назваць занадта высокую цану за што-н.

   • З. за тавар вельмі дорага.

Сардэчна запрашаем — ветлівае запрашэнне.

|| незакончанае трыванне: запрашаць, запрашваць і запрошваць.

|| назоўнік: запрашэнне.

запраторыць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. Далёка або невядома куды схаваць, падзець.

   • І куды ён запраторыў шашкі?

2. пераноснае значэнне: Заслаць куды-н., адкуль цяжка выбрацца, вызваліцца.

   • З. каго-н. у глуш.

|| незакончанае трыванне: запраторваць.

запратэставаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць пратэставаць.

запрацавацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Стаміцца ад працяглай або цяжкай работы.

   • Ты, я бачу, тут зусім запрацаваўся.

2. Захапіўшыся работай, забыцца пра час.

   • З. да глыбокай ночы.

запрацаваць² дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць працаваць.

• Машына запрацавала.

запрашальны прыметнік

Які выражае запрашэнне.

• З. жэст.
• З. білет.

запрашэнне назоўнік | ніякі род

1. гл. запрасіць.

2. Пісьмо, запіска з просьбай з’явіцца куды-н., прыняць удзел у чым-н.

   • Разаслаць запрашэнні.

запраўка назоўнік | жаночы род

1. гл. заправіць, -цца.

2. Прыправа да стравы, заправа (размоўнае).

   • Страва без запраўкі.

запраўляць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. гл. заправіць.

2. чым. Кіраваць, верхаводзіць дзе-н. (размоўнае).

   • Усім у доме запраўляе гаспадыня.

запраўшчык назоўнік | мужчынскі род

Той, хто запраўляе машыну, прыбор і пад.

• Самалёт-з.

запруда назоўнік | жаночы род

1. Найпрасцейшая плаціна ў выглядзе насыпу, якая перагароджвае цячэнне ракі.

2. Загачаны вадаём.

|| прыметнік: запрудны.

запрудзіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Перагарадзіць запрудай.

   • З. раку.

2. пераноснае значэнне: Запоўніць сабой якую-н. прастору (размоўнае).

   • Людзі запрудзілі ўвесь двор.

|| незакончанае трыванне: запруджваць.

запрыгоніць дзеяслоў | устарэлае | закончанае трыванне

Зрабіць прыгонным, закабаліць.

|| незакончанае трыванне: запрыгоньваць.

|| назоўнік: запрыгоньванне.

запрымеціць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Заўважыць, прымеціць.

• З. знаёмага ў натоўпе.

запрэжка назоўнік | жаночы род

1. Некалькі коней, сабак, аленяў і пад., запрэжаных у адну вупраж.

   • З. сабак.
   • У адной запрэжцы (таксама пераноснае значэнне: у пастаянных і цесных рабочых адносінах; размоўнае).

2. Вупраж, збруя.

Хадзіць у запрэжцы — рабіць адну пэўную работу.

запудрыць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пакрыць пудрай (каб зрабіць што-н. незаўважным).

• З. вяснушкі.

|| незакончанае трыванне: запудрываць.

запужаны прыметнік

Палахлівы ад частых пагроз.

• Запужанае кацяня.
• З. выгляд.

|| назоўнік: запужанасць.

запужаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Частымі пагрозамі зрабіць палахлівым.

• З. дзіця.

|| незакончанае трыванне: запужваць.

запунсавець дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Зрабіцца пунсовым.

   • Шчокі ў дзяўчыны запунсавелі.

2. Вылучыцца сваім пунсовым колерам, паказацца (пра што-н. пунсовае).

   • У траве запунсавелі суніцы.

запуставаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Прыйсці ў стан заняпаду.

2. Абязлюдзець, апусцець (пра жыллё).

   • Запуставала вёска.

запусцелы прыметнік

Закінуты, запушчаны, апусцелы.

• З. сад.
• Запусцелая хата.

|| назоўнік: запусцеласць.

запусценне назоўнік | ніякі род

Стан запусцелага, заняпаду.

• Хата ў запусценні.
• Поўнае з.

запусцець дзеяслоў | закончанае трыванне

Стаць бязлюдным, пакінутым.

запусціцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Перастаць даіцца перад ацёлам.

• Карова запусцілася.

|| незакончанае трыванне: запускацца.

запусціць³ дзеяслоў | закончанае трыванне

Перастаць даіць перад ацёлам.

• З. карову.

|| незакончанае трыванне: запускаць.

|| назоўнік: запуск.

запушчаны прыметнік

1. Даведзены да запусцення, занядбаны.

   • З. сад.

2. Застарэлы, не вылечаны своечасова.

   • Запушчаная рана.

|| назоўнік: запушчанасць.

запушыць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пра снег, іней: пакрыць тонкім пушыстым слоем.

• Снег запушыў зямлю.

запхаць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Пхаючы, запоўніць чым-н.

• З. сумку пакупкамі.

|| незакончанае трыванне: запіхаць.

запхнуць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. Уціснуць, упіхнуць куды-н.

   • З. за пазуху кніжку.

2. Заткнуць, закрыць якую-н. адтуліну.

   • Запхнулі яму анучай рот.

|| незакончанае трыванне: запіхаць і запіхваць.

|| назоўнік: запіханне і запіхванне.

запыніцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і спыніцца.

|| незакончанае трыванне: запыняцца.

запыніць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і спыніць.

|| незакончанае трыванне: запыняць.

|| назоўнік: запыненне.

запырскаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пакрыць пырскамі.

   • З. сурвэтку чарнілам.

2. Пачаць пырскаць.

|| незакончанае трыванне: запырскваць.

запыт назоўнік | мужчынскі род

1. Тое, што і запытанне (у 2 знач.).

   • Паслаць з.

2. Попыт, запатрабаванне.

   • Тавары ў магазіне былі самыя розныя, на што быў з.

3. Пытанне, звернутае да каго-н. афіцыйна з патрабаваннем растлумачэння.

   • З. народнага дэпутата.

запытальны прыметнік

Які выражае запытанне (у 1 знач.).

• З. позірк.

|| назоўнік: запытальнасць.

запытанне назоўнік | ніякі род

1. Пытанне, зварот да каго-н., які патрабуе адказу, тлумачэння.

   • Задаць з.

2. Патрабаванне афіцыйнага растлумачэння па якой-н. справе.

   • Паслаць з. ва ўстанову.
   • З. ўраду.

запытацца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і запытаць (у 1 знач.).

• З. пра сяброў.

|| незакончанае трыванне: запытвацца.

запытаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Звярнуцца да каго-н. з пытаннем з мэтай даведацца, высветліць што-н.

   • Запытай, калі ён вернецца дадому.

2. што або чаго. Звярнуцца з якой-н. просьбай, папрасіць аб чым-н.

   • З. дазволу.

3. каго-што аб чым, пра што. Зрабіць запыт (у 1 знач.) куды-н., запатрабаваць што-н. у каго-н.

   • З. меркаванне рэдакцыі.

|| незакончанае трыванне: запытваць.

запыхкаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць пыхкаць.

• Запыхкаў паравоз.

запэўніць дзеяслоў | закончанае трыванне

Упэўніць, пераконваючы ў чым-н., абяцаючы што-н.

• З. у сваёй адданасці і дружбе.

|| незакончанае трыванне: запэўніваць.

|| назоўнік: запэўніванне.

|| назоўнік: запэўненне.

запявала назоўнік | мужчынскі і жаночы род

1. Саліст, які выконвае запеў у харавых песнях.

   • Галасісты з.

2. пераноснае значэнне: Пачынальнік, зачыншчык чаго-н. (размоўнае).

   • З. калектыву.

запяканка назоўнік | жаночы род

1. Страва, прыгатаваная запяканнем.

   • Рысавая з.

2. Ягадная наліўка з прыправамі, прыгатаваная шляхам гарачай апрацоўкі.

   • Вішнёвая з.

|| прыметнік: запяканачны.

запясце назоўнік | ніякі род

Частка кісці рукі паміж перадплеччам і пясцю.

|| прыметнік: запясцевы.

запяцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Прыкрыць сябе чым-н.

• З. фартухом.

|| незакончанае трыванне: запінацца.

запяць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Закрыць, завесіць.

• З. вокны.

|| незакончанае трыванне: запінаць.

запячатаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Налажыць пячатку на што-н. закрытае.

   • З. пакет сургучом.

2. Палажыўшы ў канверт, заклеіць.

   • З. пісьмо.

|| незакончанае трыванне: запячатваць.

запячы дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Спячы, загарнуўшы ў цеста.

   • З. рыбу ў цесце.

2. Паставіць у напаленую печ, у духоўку для ўтварэння румянай скарынкі.

   • З. макароны.

3. Прычыніць пякучы боль, засадніць.

   • Моцна запякло.

|| незакончанае трыванне: запякаць.

запячыся дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Спячыся ў слоі цеста.

2. Загусцець (пра кроў).

3. Перасохшы, пакрыцца тонкай цёмнай плеўкай (пра вусны).

   • Вусны запякліся.

|| незакончанае трыванне: запякацца.

запінка² назоўнік | жаночы род

Замінка, затрымка ў гаворцы, выкліканая цяжкасцю ў Падборы слоў, у вымаўленні.

• Адказаць урок без запінкі (гладка, бойка).

запіс назоўнік | мужчынскі род

1. гл. запісаць.

2. Тое, што запісана.

   • Блакнот з запісамі.

3. Дакумент, акт (устарэлае).

   • Даравальны з.

запісацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Запісаць сябе ў спіс, у склад чаго-н.

   • З. на прыём да ўрача.

2. Захапіўшыся пісаннем чаго-н., забыцца на час (размоўнае).

   • Я так запісаўся, што не заўважыў, як прайшоў час.

3. Зарэгістраваць у загсе свой шлюб (размоўнае).