Усе словы

брунет назоўнік | мужчынскі род

Мужчына з чорнымі або вельмі цёмнымі валасамі.

|| жаночы род: брунетка.

брус назоўнік | мужчынскі род

1. Бервяно, апілаванае або ачасанае з чатырох бакоў.

2. Кавалак чаго-н. чатырохграннай формы.

   • Б. сала.

3. множны лік: Гімнастычны снарад у выглядзе дзвюх круглых паралельных перакладзін, замацаваных на стойках.

   • Практыкаванні на брусах.

брусковы прыметнік

Які мае форму бруска (у 2 знач.).

• Брусковае мыла.

брусніцы назоўнік | жаночы род

Кустовая расліна сямейства бруснічных з вечназялёнымі лісточкамі, а таксама ягады гэтай расліны.

|| прыметнік: бруснічны.

• Бруснічнае варэнне.

бруснічнік назоўнік | мужчынскі род

Зараснік кустовай расліны, на якой растуць брусніцы.

брусок назоўнік | мужчынскі род

1. Вастрыльны, шліфавальны камень звычайна ў форме прадаўгаватага чатырохгранніка.

   • Вастрыць касу бруском.

2. Чатырохгранны кавалак чаго-н.

   • Б. мыла.

|| памяншальная форма: брусочак.

|| прыметнік: брусочны.

бруссе назоўнік | ніякі род | зборны назоўнік

1. Апілаваныя з чатырох бакоў бярвёны.

2. множны лік: Гімнастычны снарад з дзвюх гарызантальных жэрдак, замацаваных на стойках.

бруствер назоўнік | мужчынскі род

Земляны насып на знадворным баку акопа.

|| прыметнік: брустверны.

брусчатка назоўнік | жаночы род

1. зборны назоўнік: Брускі з каменю для брукавання вуліц, плошчаў.

2. Брук з такіх брускоў (размоўнае).

брусчаты прыметнік

1. Зроблены з брускоў.

   • Брусчатая хата.

2. Вымашчаны брусчаткай.

   • Брусчатая шаша.

3. Які мае форму бруска (у 2 знач.).

   • Штабель брусчатага матэрыялу.

брута нязменнае | спецыяльны тэрмін

Разам з упакоўкай (пра вагу тавару); процілегласць нета.

бруха назоўнік | ніякі род | размоўнае

1. Тое, што і жывот жывёлы.

   • Б. акулы.

2. Жывот чалавека.

   • Адгадаваў б.

брухаты прыметнік | размоўнае

З вялікім жыватом.

• Б. пан.

брухач назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек з вялікім жыватом.

бруцэлёз назоўнік | мужчынскі род

Інфекцыйная хвароба, якая перадаецца ад жывёлы чалавеку і паражае нервовую, сардэчна-сасудзістую сістэмы і косце-сустаўны апарат.

|| прыметнік: бруцэлёзны.

• Бруцэлёзнае захворванне.

бручка назоўнік | жаночы род

Агародная расліна сямейства крыжакветных, а таксама караняплоды гэтай расліны жоўтага ці жоўта-белага колеру.

|| прыметнік: бручкавы.

бручкоўнік назоўнік | мужчынскі род

Бацвінне бручкі.

брушка назоўнік | ніякі род

1. Тоўсты жывот у чалавека (размоўнае жартаўлівае).

   • За брушкам сцежкі не бачыць.

2. Задні аддзел цела членістаногіх (спецыяльны тэрмін).

   • Б. чмяля.

брушны прыметнік

Які адносіцца да поласці жывата.

• Брушныя плаўнікі.
• Брушны тыф — вострая інфекцыйная хвароба.

брушына назоўнік | жаночы род

Унутраная абалонка брушной поласці.

|| прыметнік: брушынны.

бруіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Цячы, пераліваючыся струменямі.

• Бруіцца празрысты ручай.

бруіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Тое, што і бруіцца.

Кроў бруіць у жылах.

брыво назоўнік | ніякі род

Дугападобная палоска валасоў над вочнай ямінай.

• Чорныя бровы.

|| прыметнік: броўны.

• Броўныя дугі.

брыг назоўнік | мужчынскі род

Марское двухмачтавае паруснае судна 18—19 ст. з прамымі ветразямі.

брыгада назоўнік | жаночы род

1. Вайскавое злучэнне з некалькіх батальёнаў або палкоў, а ў флоце — з некалькіх аднатыпных суднаў.

   • Танкавая б.

2. Асабовы склад, які абслугоўвае цягнік.

   • Кандуктарская б.

3. Вытворчая група, а таксама наогул група, аб’яднаная якім-н. агульным заданнем, дзейнасцю.

   • Б. слесараў.
   • Палявая б.
   • Канцэртная б.

|| прыметнік: брыгадны.

• Б. падрад.

брыгадзір назоўнік | мужчынскі род

1. Кіраўнік брыгады (у 2 і 3 знач.).

   • Калгасны б.

2. Ваенны чын у рускай арміі ў 18 ст., сярэдні паміж палкоўнікам і генералам.

|| прыметнік: брыгадзірскі.

брыгадзірыха назоўнік | жаночы род | размоўнае

Жонка брыгадзіра.

брыганціна назоўнік | жаночы род

Двухмачтавае паруснае судна з прамымі ветразямі на насавой і касымі на кармавой мачтах.

брыда назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

1. ж. Што-н. непрыемнае, брыдкае, паскуднае.

   • Снілася нейкая б., і цяпер яшчэ праціўна.
   • Наслухацца рознай брыды.

2. м. і ж. Пра каго-н. брыдкага, паскуднага, агіднага.

брыджы назоўнік | мужчынскі род

Штаны асобага крою, вузкія ўніз ад калена (першапачаткова прызначаліся для верхавой язды).

брыдзіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Адчуваць агіду да каго-, чаго-н. адмоўнага, брыдкага; гадзіцца.

брыдзіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Рабіць брыцкім, непрыгожым.

• Гэта прычоска брыдзіць твой твар.

брыдка прыслоўе

1. Непрыгожа, агідна, пачварна.

2. Непрыстойна, гадка.

3. Амаральна, агідна.

   • Б. паводзіць сябе.

4. Дрэнна, кепска.

5. безасабовая форма: у знач. выказніка: Сорамна.

   • Як табе не б.

брыдкасловіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Ужываць брыдкія, нецэнзурныя словы.

брыдкаслоў назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які ўжывае брыдкія словы.

брыдкаслоўе назоўнік | ніякі род

Мова, насычаная нецэнзурнымі, брыдкімі словамі.

брыдкі прыметнік

1. Непрыгожы з выгляду, гадкі.

   • Б. твар.
   • Б. настрой.
   • Б. хлопец.

2. Паганы, ганебны, благі.

   • Брыдкія плёткі.

|| назоўнік: брыдкасць.

брыдота назоўнік | мужчынскі і жаночы род

1. ж. Брыда (у 2 знач.).

   • Купіў нейкую брыдоту, што ў рукі браць не хочацца.

2. пераноснае значэнне: Брыдкі ўчынак, непрыстойнасць; гадасць.

3. Агідная істота (пагард.).

   • Пайшоў вон, б.!

брыдчэць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Траціць прыгажосць, станавіцца брыдкім.

брыжы назоўнік | мужчынскі род

Вузкая, сабраная ў зборачкі, палоска тканіны, якой аздабляюць адзенне і інш.

брыз назоўнік | мужчынскі род

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

брызантны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Разрыўны; здольны драбіць прадметы пры выбуху.

• Б. снарад.

брызент назоўнік | мужчынскі род

Грубая непрамакальная парусіна.

|| прыметнік: брызентавы.

• Брызентавая спяцоўка.

брыкацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Пра капытных: біць нагамі, брыкаць.

   • Конь брыкаецца.

2. пераноснае значэнне: Упарціцца, упірацца (размоўнае).

   • З ім гаворыш, а ён брыкаецца.

брыкаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Біць, удараць заднімі нагамі (пра капытных жывёлін).

|| аднакратны дзеяслоў: брыкнуць.

брыкет назоўнік | мужчынскі род

Плітка, цаглінка з якога-н. спрасаванага матэрыялу.

• Тарфяны б.
• Вугальны б.

|| прыметнік: брыкетны.

брыкетаваць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

Зрабіць (рабіць) брыкеты з чаго-н.

• Б. торф.

брыклівы прыметнік | размоўнае

Які мае звычку брыкацца.

• Б. конь.

брыль назоўнік | мужчынскі род

1. Казырок шапкі.

2. Капялюш (з палямі).

   • Саламяны б.

брыльянт назоўнік | мужчынскі род

Каштоўны камень — агранены і адшліфаваны алмаз.

|| прыметнік: брыльянтавы.

• Брыльянтавае вяселле — сямідзесяціпяцігоддзе шлюбнага жыцця.