Усе словы

белабокі прыметнік

З белымі бакамі.

• Белабокая сорока.

белабрысы прыметнік | размоўнае

З вельмі светлымі бровамі, валасамі, вейкамі.

• Б. хлопец.

|| назоўнік: белабрысасць.

белабілетнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які мае белы білет як няздольны несці вайсковую службу.

белавы прыметнік

Перапісаны начыста.

• Б. экзэмпляр рукапісу.

белагаловы прыметнік

Які мае светлыя або сівыя валасы.

белагвардзеец назоўнік | мужчынскі род

У гады грамадзянскай вайны: член белай гвардыі — рускіх ваенных фарміраванняў, што змагаліся супраць савецкай улады.

|| прыметнік: белагвардзейскі.

белагруды прыметнік

У якога белыя грудзі.

• Белагрудыя ластаўкі.

белагрывы прыметнік

З белай ірывай.

• Белагрывыя коні.

беладонна назоўнік | жаночы род

Ядавітая расліна з чорнымі ягадамі, а таксама лякарства, прыгатаванае з карэння і лісця гэтай расліны.

беладрэўшчык назоўнік | мужчынскі род

Сталяр, які вырабляе простую непаліраваную мэблю з дрэва.

белакроўе назоўнік | ніякі род

Захворванне крыві, звязанае з павелічэннем колькасці белых крывяных цельцаў — лейкацытаў, лейкоз.

|| прыметнік: белакроўны.

белакуры прыметнік

Са светла-русымі валасамі.

Белакурая дзяўчынка.

беларусы назоўнік | мужчынскі род

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцгва Рэспублікі Беларусь.

|| жаночы род: беларуска.

|| прыметнік: беларускі.

• Беларуская мова.

беларучка назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Чалавек, які цураецца фізічнай працы, наогул цяжкай работы.

беларыбіца назоўнік | жаночы род

Рыба сямейства ласасёвых.

беласнежны прыметнік

Вельмі белы.

• Беласнежная сарочка.

беластволы прыметнік

З белым ствалом.

• Беластволыя бярозы.

беласценны прыметнік

З белымі сценамн

• Б. палац.

белатвары прыметнік

З вельмі белым тварам.

• Белатварая паненка.

белашвачка назоўнік | жаночы род

Жанчына, якая шые бялізну.

белашвейны прыметнік

Які звязаны з шыццём бялізны.

• Белашвейнае атэлье.

белетрыст назоўнік | мужчынскі род

Пісьменнік — аўтар белетрыстычных твораў.

|| жаночы род: белетрыстка.

белетрыстыка назоўнік | жаночы род

Апавядальная мастацкая літаратура.

|| прыметнік: белетрыстычны.

белы прыметнік

1. Які мае колер снегу, крэйды.

   • Б. конь.
   • Белая бяроза.

2. Светлы, ясны.

   • Белыя ночы.

3. У першыя гады Савецкай улады: контррэвалюцыйны.

   • Разгром белых (назоўнік).

4. Які мае белы колер скуры (пра расу).

   • Белае мяса — цяляціна або курынае мяса.
   • Белая гарачка — цяжкае псіхічнае захворванне ў выніку алкагалізму.
   • Белы білет — пасведчанне аб няздольнасці выконваць ваеннаю службу.
   • Белы верш — верш без рыфмы.
   • Сярод белага дня (размоўнае) — удзень, днём.

бельведер назоўнік | мужчынскі род

Невялікая вежа над будынкам як архітэктурнае ўпрыгожанне або альтанка, павільён на ўзвышаным месцы.

• Палац з бельведэрам.

бельгійцы назоўнік | мужчынскі род

Асноўнае насельнідава Бельгіі.

|| жаночы род: бельгійка.

|| прыметнік: бельгійскі.

бельэтаж назоўнік | мужчынскі род

1. Другі паверх у дамах-асабняках.

2. Ярус у тэатры непасрэдна над партэрам або амфітэатрам.

|| прыметнік: бельэтажны.

беляшы назоўнік | мужчынскі род

Невялікія круглыя адкрытьш піражкі з мясной начынкай.

белізна назоўнік | жаночы род

Яркі, чыста белы колер чаго-н.

• Б. снягоў.

бемоль назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Нотны знак, які азначае паніжэнне гуку на паўтона.

|| прыметнік: бемольны.

бенедыкцін назоўнік | мужчынскі род

Адзін з гартасаў французскага лікёру.

|| прыметнік: бенедыкцінавы.

бенефіс назоўнік | мужчынскі род

Спектакль у гонар або на карысць аднаго з яго ўдзельнікаў.

|| прыметнік: бенефісны.

бенефіцыянт назоўнік | мужчынскі род

Артыст, які іграе ў сваім бенефісе або на карысць якога даецца бенефіс.

|| жаночы род: бенефіцыянтка.

бенза прыстаўка

Першая частка складаных слоў у знач. бензінавы, які адносіцца да бензіну, напр. бензобак, бензоколонка.

бензавоз назоўнік | мужчынскі род

Аўтацыстэрна для перавозкі бензіну і іншага вадкага паліва.

|| прыметнік: бензавозны.

бензазапраўшчык назоўнік | мужчынскі род

Аўтацыстэрна, абсталяваная для запраўкі аўтамашын, самалётаў, танкаў.

бензол назоўнік | мужчынскі род

Бясколерная гаручая вадкасць са своеасаблівым пахам, якая атрымліваецца пры сухой перагонцы вугалю, нафты і выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці.

|| прыметнік: бензолавы.

бензін назоўнік | мужчынскі род

Бясколерная гаручая вадкасць, якая атрымліваецца пры перагонцы нафты.

|| прыметнік: бензінавы.

бенуар назоўнік | мужчынскі род

Ніжні ярус ложаў у тэатры, які размешчаны на ўзроўні партэра.

|| прыметнік: бенуарны.

бераг назоўнік | мужчынскі род

1. Край, паласа зямлі каля вадаёма.

   • Пясчаны б.

2. Суша (у процілегласць вадзе).

   • Спісацца на б.

3. Край тканіны.

   • Б. полотна.

4. Верхні край якой-н. пасудзіны. Вядро воды роўна з берагамі.

|| памяншальная форма: беражок.

|| прыметнік: берагавы.

• Прыстаць да берага (размоўнае) — знайсці якое-н. месца для пастаяннага жыцця.

берагчы дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Беражліва расходаваць; марна не траціць.

   • Б. здароўе.
   • Б. кожную капейку.

2. Клапатліва ахоўваць каго-, што-н., засцерагаць ад чаго-н.

   • Б. тайну.
   • Б. дзіця.

берагчыся дзеяслоў | незакончанае трыванне

Быць асцярожным, засцерагаць сябе ад каго-, чаго-н.

• Б. ад прастуды.

беражлівы прыметнік

Які беражліва адносіцца да маёмасці, эканомны.

• Б. гаспадар.

|| назоўнік: беражлівасць.

берасцянка² назоўнік | жаночы род

Лясная пеўчая птушка атрада вераб’іных; зяблік.

|| прыметнік: берасцянкавы.

бервяно назоўнік | ніякі род

Ачышчаны ад галін і сучча ствол зрэзанага без верхавіны дрэва або яго частка.

• Тоўстыя бярвёны.

|| памяншальная форма: бярвенца.

бергамот назоўнік | мужчынскі род

Гатунак сакавітых салодкіх груш.

|| прыметнік: бергамотавы.

беркавец назоўнік | мужчынскі род

Старая руская мера вагі, роўная 10 пудам.

беркут назоўнік | мужчынскі род

Драпежная птушка сямейства ястрабіных; буйная парода арлоў.

• Паляванне з беркутам.

|| прыметнік: беркуціны.

беркуцяня (беркуцянё) назоўнік | ніякі род

Птушаня беркута.

берэйтар назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

1. Аб’ездчык верхавых коней.

2. Спецыяліст, які вучыць верхавой яздзе.

|| прыметнік: берэйтарскі.