Усе словы

безбілетны прыметнік

Які не мае білета (у 1 знач.).

• Б. пасажыр.

безвыніковы прыметнік

Які не дае жаданых вынікаў; беспаспяховы.

|| назоўнік: безвыніковасць.

безвітамінны прыметнік

У якім адсутнічаюць вітаміны.

• Б. продукт.

безгаловы прыметнік

1. Які не мае галавы, пазбаўлены галавы.

   • Б. селядзец.

2. пераноснае значэнне: Някемлівы, рассеяны, неразумны (размоўнае).

|| назоўнік: безгаловасць.

безгалосы прыметнік

Які мае дрэнны, слабы голас.

• Безголосая спявачка.

|| назоўнік: безгалосасць.

безгаспадарлівы прыметнік

Які не ўмее разумна весці гаспадарку, неэканомны.

• Б. кіраўнік.

|| назоўнік: безгаспадарлівасць.

безгаспадарны прыметнік

Які не мае гаспадара, які нікому не належыць.

• Безгаспадарная маёмасць.

|| назоўнік: безгаспадарнасць.

безгаспадарчы прыметнік

Тое, што і безгаспадарлівы.

|| назоўнік: безгаспадарчасць.

безграшовы прыметнік

Які ажыццяўляецца без грошай, шляхам безнаяўных або натуральных разлікаў.

• Б. разлік.

безграшоўе назоўнік | ніякі род

Недахоп грошай або іх адсутнасць у каго-н.

безгрунтоўны прыметнік

Які нічым не абгрунтаваны.

• Безгрунтоўнае абвінавачванне.

|| назоўнік: безгрунтоўнасць.

безгустоўны прыметнік

Які не адпавядае запатрабаванням добрага густу.

• Б. чалавек.

|| назоўнік: безгустоўнасць.

бездажджоўе назоўнік | ніякі род | размоўнае

Адсутнасць дажджоў; засуха.

бездакорны прыметнік

Які не выклікае дакору; беззаганны.

• Бездакорная праца.
• Б. адказ вучня.

|| назоўнік: бездакорнасць.

бездань назоўнік | жаночы род

1. Невымерная глыбіня; прорва.

   • Чорная б.
   • Морская б.

2. пераноснае значэнне: чаго. Вялікая колькасць; безліч (размоўнае).

   • Б. спраў.

бездапаможны прыметнік

1. Які не можа самастойна справіцца з чым-н.; слабы.

   • Бездапаможньш хворыя.

2. пераноснае значэнне: Вельмі дрэнны, слабы, бяздарны.

   • Бездапаможныя вершы.

|| назоўнік: бездапаможнасць.

бездараж назоўнік | жаночы род

Адсутнасць або недахоп добраўпарадкаваных дарог.

• Вясенняя б.

бездарожны прыметнік

Які не мае праезных або добраўпарадкаваных дарог.

• Бездорожная тайга.

|| назоўнік: бездарожжа.

безжурботны прыметнік

Не азмрочаны журбой, смуткам.

• Безжурботнае жыццё.

|| назоўнік: безжурботнасць.

безжыццёвы прыметнік

1. Мёртвы.

   • Безжыццёвае цела.

2. пераноснае значэнне: Пазбаўлены выразнасці, малавыразны.

   • Б. позірк.

|| назоўнік: безжыццёвасць.

беззаганны прыметнік

Які не мае заганаў, бездакорны.

• Беззаганная работа.

|| назоўнік: беззаганнасць.

беззаконнасць назоўнік | жаночы род

1. Парушэнне або адсутнасць законнасці.

   • Барацьба з беззаконнасцю.

2. Беззаконны ўчынак.

   • Чыніць б.

беззаконне назоўнік | ніякі род

Тое, што і беззаконнасць.

беззаконны прыметнік

Які супярэчыць закону, законнасці.

• Беззаконныя дзеянні.

беззапаветны прыметнік

Які аддаецца поўнасцю чаму-н. самаадданы.

• Беззапаветнае служэнне Радзіме.

|| назоўнік: беззапаветнасць.

Воінская б.

беззмястоўны прыметнік

Бедны думкамі, нецікавы.

• Б. артыкул.

|| назоўнік: беззмястоўнасць.

беззямелле назоўнік | ніякі род

Адсутнасць або недахоп зямлі для вядзення сельскай гаспадаркі.

беззямельны прыметнік

Які не мае зямлі для вядзення сельскай гаспадаркі.

безнадзейны прыметнік

Які не падае надзеі на што-н.

• Б. хворы.
• Безнадзейнае становішча.

|| назоўнік: безнадзейнасць.

безназоўны прыметнік

Які не мае назвы.

• Безназоўнае возера.

|| назоўнік: безназоўнасць.

безразважнасць назоўнік | жаночы род

1. гл. безразважны.

2. Схільнасць да неабдуманых учынкаў.

безразважны прыметнік

Такі, паводзіны якога не кантралююцца розумам, развагай.

• Б. ўчынак.

|| назоўнік: безразважнасць.

безразмерны прыметнік

Які набывае патрэбны размер пры нацягванні, эластычны (звычайна пра шкарпэткі, панчохі).

• Безразмерныя калготкі.

безрукаўка назоўнік | жаночы род

Куртка або кофта без рукавоў.

• Цёплая б.

безудзельны прыметнік

Які не прымае ніякага ўдзелу ў чым-н.; абыякавы да ўсяго.

• Безудзельныя адносіны да чаго-н.

|| назоўнік: безудзельнасць.

безуладдзе назоўнік | ніякі род

Адсутнасць дзяржаўнай або мясцовай улады.

• Перыяд безуладдзя.

безуладны прыметнік

Які не мае ўлады або страціў яе.

• Б. кіраўнік.

безумоўны прыметнік

1. Не абмежаваны ўмовамі; безагаворачны.

   • Безумоўнае падпарадкаванне.

2. Бясспрэчны, несумненны.

   • Безумоўная перамога.

|| назоўнік: безумоўнасць.

безупынны прыметнік

Пастаянны, бесперапынны.

• Б. шум.

|| назоўнік: безупыннасць.

безыдэйны прыметнік

Пазбаўлены ідэйнасці, беспрынцыповы.

• Б. кінафільм.

|| назоўнік: безыдэйнасць.

безыменны прыметнік

Які не мае імя, назвы або яны не вядомыя.

• Б. персонаж.
• Безыменная даліна.
• Безыменны палец — 4-ы палец рукі, паміж сярэднім і мезенцам.

|| прыметнік: безыменнасць.

безыніцыятыўны прыметнік

Які не праяўляе ініцыятывы; пасіўны.

• Б. кіраўнік.

|| назоўнік: безыніцыятыўнасць.

безэ назоўнік | ніякі род | нескланяльнае

Лёгкае пірожнае з узбітых яечных бялкоў і цукру.

• Торт б.

без’языкі прыметнік

1. Які не валодае мовай, нямы.

2. пераноснае значэнне: Які не ўмее добра, свабодна гаварыць.

|| назоўнік: без’языкасць.

бейсбаліст назоўнік | мужчынскі род

Спартсмен, які займаецца бейсболам; ігрок у бейсбол.

|| жаночы род: бейсбалістка.

|| прыметнік: бейсбалісцкі.

бейсбол назоўнік | мужчынскі род

Спартыўная камацдная гульня з мячом і бітой, а таксама адпаведны від спорту.

|| прыметнік: бейсбольны.

бекеша назоўнік | жаночы род | устарэлае

Верхняя мужчынская вопратка, падбітая футрам, са зборкамі ў таліі.

бекон назоўнік | мужчынскі род

Прасоленая або правэнджаная свініна асобага прыгатавання.

|| прыметнік: беконны.

бела (бела-) прыстаўка

Першая частка складаных слоў у знач.:

1. белы, напр. белоголовы, белавусы;

2. белы, з белага (у 1 знач.), напр. беламармуровы, белоснежны;

3. белы (у 1 знач.) у спалучэнні з іншым асобным колерам, напр. бела-блакітны, белазялёна-чырвоны;

4. які мае адносіны да белых (у 3 знач.), напр. белагвардзеец, белазмігрант.

белабароды прыметнік

З белай барадой.

• Б. дзед.