Усе словы

абсунуцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і асунуцца.

|| незакончанае трыванне: абсоўвацца.

абсунуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і асунуць.

|| незакончанае трыванне: абсоўваць.

абсурд назоўнік | мужчынскі род

Недарэчнасць, бязглуздзіца.

• Дайсці да абсурду.

абсурдны прыметнік

Недарэчны, бязглузды.

• Абсурдная думка.

|| назоўнік: абсурднасць.

абсушыцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Высушыць сваю вопратку.

• А. ля вогнішча.

|| незакончанае трыванне: абсушвацца.

абсушыць дзеяслоў | закончанае трыванне

Высушыць зверху, кругом.

• А. мокрае адзенне.

|| незакончанае трыванне: абсушваць.

|| назоўнік: абсушванне і абсушка.

абсцыса назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Адна з каардынат, якая вызначае месца пункта ў прасторы.

|| прыметнік: абсцысны.

абсцэс назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Запаленне тканак якога-н. органа з нагнаеннем; гнойны нарыў.

• А. лёгкіх.

|| прыметнік: абсцэсны.

абсыпацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Апасці; абваліцца, разваліцца, сыплючыся.

• Лісце даўно абсыпалася з дрэў.
• Склеп абсыпаўся.

|| незакончанае трыванне: абсыпацца.

абсыпаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пасыпаць, пакрыць каго-, што-н. зверху чым-н. сыпкім.

   • А. цукрам пірагі.

2. безасабовая форма, каго-што. Пакрыць высыпкай.

   • Увесь твар і губы абсыпала.

3. Уцяпліць што-н., абкідаўшы зямлёю.

   • А. зямлёю капцы бульбы.

4. пераноснае значэнне: Шчодра надзяліць каго-н. чым-н.

   • А. падарункамі.
   • А. кампліментамі.

|| незакончанае трыванне: абсыпаць.

|| назоўнік: абсыпанне і абсыпка.

абсяг назоўнік | мужчынскі род

1. Прастора, абшар, далягляд.

   • Любавацца абсягам палёў.

2. пераноснае значэнне: Сфера, галіна дзейнасці каго-, чаго-н.

   • А. інтарэсаў.

|| прыметнік: абсяжны.

абсядлаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і асядлаць (у 1 і 2 знач.).

абсячы дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Адсякаючы, аддзяліць.

   • А. сукі на дрэве.

2. пераноснае значэнне, каго. Спыніць, абарваць.

   • Абсек мяне бацька, не даў слова сказаць.

|| незакончанае трыванне: абсякаць.

|| назоўнік: абсяканне.

абсячыся дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і асячыся (у 2 знач.).

|| незакончанае трыванне: асякацца.

абталы прыметнік

Які абтаў, вызваліўся ад лёду, снегу зверху, па краях.

• А. бераг ракі.

абтаптацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Стаць абтаптаным, утаптацца.

   • Снег абтаптаўся.

2. Знасіць, стаптаць абутак.

   • Зусім абтаптаўся, няма чаго на ногі насунуць.

|| незакончанае трыванне: абтоптвацца.

абтаптаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Утаптаць што-н. вакол чаго-н., абмяць нагамі.

• А. зямлю каля слупа.
• А. сена на возе.

|| незакончанае трыванне: абтоптваць.

абтаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Вызваліцца зверху ці па краях ад снегу, лёду пры яго раставанні; растаць зверху, з краёў.

• Шыбы абталі.
• Ільдзіна абтала.

|| незакончанае трыванне: абтаваць.

абтачыцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Стаць гладкім, абточаным.

|| незакончанае трыванне: абточвацца.

абтачыць² дзеяслоў | закончанае трыванне

Абгрызці, аб’есці з усіх бакоў (пра чарвей, насякомых).

• Чарвякі абтачылі ўсю кару.

|| незакончанае трыванне: абточваць.

абточны прыметнік

Прызначаны для абточкі.

• А. станок.

абтрапацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Ачысціць сябе ад чаго-н.

   • А. ад снегу.

2. Ачысціцца ад кастрыцы (пра лён, пяньку).

3. У выніку доўгай носкі падрацца, абабіцца па краях.

   • Гарнітур мой зусім абтрапаўся.

абтрапаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Абабіць, стрэсці што-н. з чаго-н.

   • А. пыл з адзення.

2. Ачысціць трапаннем (лён, пяньку).

   • А. валакно.

3. Падраць, абабіць, абнасіць па краях (пра вопратку).

   • А. рукавы.

абтрэсці дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і атрэсці.

|| незакончанае трыванне: абтрасаць.

абтрэсціся дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і атрэсціся.

|| незакончанае трыванне: абтрасацца.

абтухнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і атухнуць.

|| незакончанае трыванне: абтухаць.

абтыкаць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Натыкаць вакол чаго-н.

• А. градку калочкамі.

|| незакончанае трыванне: абтыкаць.

абтынкаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і атынкаваць.

• А. сцены дома.

|| незакончанае трыванне: абтынкоўваць.

|| назоўнік: абтынкоўванне.

абуджальны прыметнік

Які абуджае да чаго-н.

• А. заклік.

абудзіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Тое, што і прачнуцца.

   • А. на досвітку.
   • А. ад крыку.

2. пераноснае значэнне: Ажывіцца, напоўніцца шумам, гоманам.

   • Вуліца абудзілася ад начной цішыні.
   • Прырода абудзілася да новага жыцця.

3. пераноснае значэнне: Узнікнуць, выявіцца (пра пачуцці, уласцівасці, якасці).

   • Абудзілася пачуццё адказнасці за справу.

|| незакончанае трыванне: абуджацца.

абудзіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Перапыніць чый-н. сон, прымусіць ачнуцца, разбудзіць.

   • Шум вуліцы абудзіў жанчыну.

2. пераноснае значэнне: Парушыць спакой, вярнуць да жыцця, дзейнасці.

   • Гоман абудзіў вуліцу.

3. пераноснае значэнне: Выклікаць якія-н. пачуцці, уласцівасці, якасці.

   • А. фантазію дзяцей.

|| незакончанае трыванне: абуджаць.

|| назоўнік: абуджэнне.

абуза назоўнік | жаночы род

1. Турботны абавязак, лішні клопат.

   • Узваліць абузу на чалавека.

2. Той (тое), хто (што) абцяжарвае каго-, што-н.

   • Лішнія рэчы — а. ў дарозе.

абумовіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Абмежаваць што-н. пэўнымі ўмовамі; агаварыць.

   • А. свой удзел у рабоце.

2. Выклікаць што-н., з’явіцца прычынай чаго-н.

   • Старанная праца абумовіла поспех.

|| незакончанае трыванне: абумоўліваць.

абуральны прыметнік

Які выклікае гнеў, абурэнне.

• А. ўчынак.

|| назоўнік: абуральнасць.

абурыцца² дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Абрушыцца, абваліцца.

• Старэнькая хата абурылася.

|| незакончанае трыванне: абурвацца.

абурыць² дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Абваліць, абрушыць.

• А. сцены склепа.

|| незакончанае трыванне: абурваць.

абурэнне назоўнік | ніякі род

1. гл. абурыць.

2. Моцнае незадавальненне, гнеў.

   • Выказаць сваё а.

абутак назоўнік | мужчынскі род

Прадмет адзення для ног; выраб са скуры ці іншых матэрыялаў, звычайна з цвёрдай падэшвай, які носяць на нагах.

• Зімовы а.
• Вытворчасць абутку.

|| прыметнік: абутковы.

абутнік назоўнік | мужчынскі род

Працаўнік абутковай прамысловасці.

|| жаночы род: абутніца.

|| прыметнік: абутніцкі.

абух назоўнік | мужчынскі род

Тупая патоўшчаная частка вострай прылады (звычайна сякеры), процілеглая лязу.

• Удар абухом.
• Тупы як а. (пра някемлівага чалавека; размоўнае).
• Падвесці пад а. (загубіць; размоўнае).
• Як абухом па галаве (уразіць раптоўна непрыемнай весткай; размоўнае).

|| памяншальная форма: абушок.

|| прыметнік: абуховы.

абуцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Надзець сабе на ногі абутак.

   • Бацька абуўся і пайшоў на вуліцу.

2. Купіць сабе абутак.

   • Трэба думаць, як на зіму а.

|| незакончанае трыванне: абувацца.

абуць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Надзець на ногі сабе ці каму-н. абутак.

   • А. боты.

2. Забяспечыць каго-н. абуткам.

   • Трэба на зіму дзяцей а.
   • А. у лапці (абхітрыць, давесці да беднасці; размоўнае).
   • Гулі не аднаго ў лапці абулі (прыказка).

|| незакончанае трыванне: абуваць.

абучацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Праходзіць ваенную падрыхтоўку.

|| закончанае трыванне: абучыцца.

|| назоўнік: абучэнне.

абучаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Праводзіць ваенную падрыхтоўку.

• А. навабранцаў.

|| закончанае трыванне: абучыць.

|| назоўнік: абучэнне.

абушок назоўнік | мужчынскі род

1. гл. абух.

2. У мінулыя часы: ручны шахцёрскі інструмент для адколвання пласта горных парод.

абфутраваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Абшыць-футравінай штон. для ацяплення.

• А. дзверы.

|| незакончанае трыванне: абфутроўваць.

абхадзіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Ходзячы, пабываць усюды, абысці.

• Абхадзіў ён усе ваколіцы.

абхазы (абхазцы) назоўнік | мужчынскі род

Народ, асноўнае насельніцтва Абхазіі, якая ўваходзіць у склад Грузіі.

|| жаночы род: абхазка.

|| прыметнік: абхазскі.

абхапіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Абняць (рукамі, лапамі і пад.).

   • Дзяўчынка абхапіла маці за шыю.

2. пераноснае значэнне: Акружыць з усіх бакоў (пра агонь, цемру і пад.).

   • Абхапіў агонь будыніну.

3. Успрыняць цалкам што-н.

   • А. позіркам краявід.

4. Распаўсюдзіць сярод каго-н.

   • А. падпіскай на газеты.

5. Зрабіць абход праціўніка з флангаў з мэтай нанясення ўдару.

   • Партызаны абхапілі ворага з трох бакоў.

|| незакончанае трыванне: абхопліваць.

абхвастаць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Хвошчучы, абабіць.

• А. пугай лісце з куста.

|| незакончанае трыванне: абхвостваць.