Усе словы

загнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Згінаючы, завярнуць, падвярнуць канец, край чаго-н.

   • З. канцы дроту.
   • З. палец.

2. Ідучы, завярнуць убок (размоўнае).

   • З. за вугал.

3. пераноснае значэнне, што і без дапаўнення. Сказаць (што-н. рэзкае, грубае, недарэчнае; размоўнае).

   • З. слоўца.
   • Вы тут, мусіць, крышку загнулі (перабольшылі, сказалі няпраўду).

|| незакончанае трыванне: загібаць і загінаць.

загнёт назоўнік | мужчынскі род

Ямка з левага або правага боку прыпечка, куды заграбаюць жар.

загнісціся дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць гнісці; падгніць.

• Капуста загнілася.

|| незакончанае трыванне: загнівацца.

|| назоўнік: загніванне.

• Маральнае з. (пераноснае значэнне: разлажэнне, заняпад).

загон² назоўнік | мужчынскі род

1. гл. загнаць (у 1 знач.).

2. Ланцуг загоншчыкаў на паляванні.

   • Воўк прарваўся праз з.
   • У загоне (размоўнае) — у закінутым стане.

загоншчык назоўнік | мужчынскі род

Той, хто разам з другімі заганяе, гоніць звера на паляўнічых пры аблаве.

|| прыметнік: загоншчыцкі.

заграбаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Захопліваючы, грабучы, збіраць у адно месца.

   • З. сена.

2. пераноснае значэнне: З прагнасцю захопліваць, прысвойваць або многа атрымліваць, зарабляць (размоўнае).

   • З. вялікія грошы.

3. Грэбці вёсламі, рукамі.

   • Глыбока з.

4. Тое, што і грэбці. (у 2 знач.).

|| закончанае трыванне: загрэбці.

заграбушчы прыметнік | размоўнае

Прагны, які імкнецца пабольш захапіць сабе.

• Заграбушчыя рукі.

заграніца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Зарубежныя дзяржавы, чужаземныя краіны.

• Гандаль з заграніцай.

|| прыметнік: загранічны.

• Загранічныя тавары (купленыя за граніцай).

загрубелы прыметнік

Які загрубеў, стаў цвёрдым, шурпатым.

• Загрубелыя рукі.

|| назоўнік: загрубеласць.

загрувасціць дзеяслоў | закончанае трыванне

Заставіць, заваліць чым-н. грувасткім.

• З. калідор мэбляй.
• З. даклад цытатамі (пераноснае значэнне).

|| незакончанае трыванне: загрувашчваць.

загруды прыслоўе

У выразе: узяцца (брацца) загрудкі — задзірацца, даходзіць да сутычкі.

загружанасць назоўнік | жаночы род

1. Насычанасць грузамі.

   • З. чыгункі.

2. Наяўнасць вялікай колькасці работы ў каго-н.

   • З. справамі.

загрузіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. гл. грузіць.

2. пераноснае значэнне: Запоўніць работай, даць работу ў патрэбнай колькасці.

   • З. трактары на поўную змену.
   • З. выкладчыка.

|| незакончанае трыванне: загружаць.

|| назоўнік: загрузка.

загрывак назоўнік | мужчынскі род

1. Ніжняя частка грывы, якая прылягае да карка.

2. Частка шыі ніжэй патыліцы (размоўнае).

   • Даць па загрыўку (размоўнае) — выгнаць, зняць з працы.

|| прыметнік: загрывачны.

загрызці дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Грызучы, давесці да смерці.

   • Ваўкі загрызлі каня.

2. пераноснае значэнне: Змучыць, давесці да цяжкага душэўнага стану папрокамі, прыдзіркамі, лаянкай і пад. (размоўнае неадабральнае).

|| незакончанае трыванне: загрызаць.

загрымець дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пачаць грымець.

   • Загрымеў гром.

2. З грукатам упасці, зваліцца (размоўнае).

   • З. уніз па прыступках.

загрэбці² дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць грэбці.

загрэць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Моцна ўдарыць, агрэць.

• З. па шыі.

загс назоўнік | мужчынскі род

Скарачэнне: аддзел запісаў актаў грамадзянскага стану.

• Зарэгістравацца ў загсе (пажаніцца).

|| прыметнік: загсаўскі.

загубіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пагубіць, давесці да смерці.

   • З. чалавека.
   • З. чыё-н. жыццё (сапсаваць жыццё каму-н., зрабіць няшчасным).

2. Марна патраціць (размоўнае).

   • З. многа грошай.

загуляцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Забавіцца, прабыць доўгі час на пагулянцы або, захапіўшыся гульнёй, забыцца на ўсё.

• З. ў гасцях.
• Дзеці загуляліся і пра ўрокі забыліся.

|| незакончанае трыванне: загульвацца.

загуляць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пачаць гуляць (у 2 знач.).

2. Празмерна захапіцца гулянкай, папойкамі.

   • Загуляць на вяроўках (размоўнае) — апынуцца на вісельні, быць павешаным.

|| незакончанае трыванне: загульваць.

загусцелы прыметнік

Які загусцеў, стаў густым.

• З. кісель.

|| назоўнік: загусцеласць.

загусціць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Зрабіць густым ці занадта густым.

• З. цеста.
• З. фарбу.

|| незакончанае трыванне: загушчаць.

загучаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць гучаць.

загушкаць² дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць гушкаць.

загіб назоўнік | мужчынскі род

1. Загнутае месца, выгін.

   • З. ліста.
   • З. ракі.

2. пераноснае значэнне: Дапушчэнне шкодных крайнасцей у ажыццяўленні чаго-н.

   • Левы з.

загізаваць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Пачаць гізаваць ад укусу аваднёў, сляпнёў і пад.

зад назоўнік | мужчынскі род

1. Задняя частка чаго-н. і процілегласць перад.

   • З. матацыкла занесла на павароце.
   • Надзець сукенку задам наперад.

2. Задняя частка тулава, таз.

   • Тоўсты з.
   • Даць каму-н. пад з. (таксама пераноснае значэнне: груба прагнаць; размоўнае).

3. множны лік: Тое, што даўно вывучана ці ўсім вядома (размоўнае).

   • Паўтараць зады.

задавака назоўнік | мужчынскі і жаночы род | размоўнае

Фанабэрысты, ганарысты чалавек, зазнайка.

задавальненне назоўнік | ніякі род

1. гл. задаволіць.

2. Прыемнае пачуццё ад паспяховага ажыццяўлення, завяршэння чаго-н.

   • Атрымаць поўнае з. ад работы.
   • Пачуццё задавальнення.
   • Прыняць просьбу з задавальненнем.

задавацца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Фанабэрыста, ганарліва паводзіць сябе, важнічаць.

задаволены прыметнік

Поўны пачуцця задавальнення, які выражае задавальненне.

• З. чалавек.
• З. позірк.
• Задаволена (прыслоўе) усміхнуцца.

|| назоўнік: задаволенасць.

задаволіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Палічыць сябе задаволеным, адчуць задавальненне ад чаго-н.

• З. адказам.

|| незакончанае трыванне: задавальняцца.

задаволіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Выканаць чые-н. патрабаванні, пажаданні і пад.

   • З. попыт спажыўцоў.
   • З. просьбу.

2. Заспакоіць, наталіць.

   • З. смагу.
   • З. апетыт.

3. Даць, прынесці каму-н. задавальненне.

   • Яго адказ мяне цалкам задаволіў.

|| незакончанае трыванне: задавальняць.

|| назоўнік: задавальненне і задаволенне.

задам прыслоўе

Задняй часткай, заднім бокам.

• Рухацца з.

заданне назоўнік | ніякі род

Тое, што прызначана для выканання, даручэнне.

• Даць з.
• Выканаць з.
• Баявое з.
• Дамашняе з. (зададзены ўрок).

задарам прыслоўе | размоўнае

Тое, што і задарма.

задарма прыслоўе | размоўнае

1. Бясплатна, дарма.

   • Аддаць з.
   • Купіць з. (вельмі танна).

2. Без падставы, патрэбы, дарэмна.

   • З. ўпікнуць чалавека.
   • З. рызыкаваць жыццём.

задарыць дзеяслоў | закончанае трыванне

Паднесці каму-н. многа падарункаў.

• З. маладажонаў.

|| незакончанае трыванне: задорваць.

задатак назоўнік | мужчынскі род

Сума, якая ўносіцца або бярэцца наперад як гарантыя выканання ўсяго абавязацельства.

• Даць з.

|| прыметнік: задатачны.

задаткі назоўнік

Зародкі якіх-н. якасцей, здольнасцей.

• Добрыя з.
• Паэтычныя з.

задацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Паставіць сабе для вырашэння (мэту, пытанне).

• З. мэтай.

|| незакончанае трыванне: задавацца.

задаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Даручыць зрабіць што-н.

   • З. работу.
   • З. урок.
   • З. пытанне.

2. Вызначыць, указаць.

   • З. курс караблю.

3. Зрабіць, арганізаваць (размоўнае).

   • З. баль.

4. што і чаго. Учыніць, нарабіць (чаго-н. непрыемнага; размоўнае).

   • З. страху.
   • З. клопату.
   • Я ім задам! (выраз пагрозы).

|| незакончанае трыванне: задаваць.

задача назоўнік | жаночы род

1. Тое, што патрабуе вырашэння.

   • Паставіць перад сабой задачу.
   • Выканаць задачу. Баявая з. Першачарговая з.

2. Практыкаванне, якое выконваецца, рашаецца шляхам разумовых заключэнняў, вылічэння і пад.

   • Рашыць задачу.
   • Арыфметычная з.
   • Шахматная з.

задачнік назоўнік | мужчынскі род

Зборнік задач (у 2 знач.).

• З. па фізіцы.

задзейнічаць дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае трыванне

Увесці ў дзеянне, у эксплуатацыю.

• З. новую буравую свідравіну.

задзерці дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. гл. драць.

2. Тое, што і задраць.

|| незакончанае трыванне: задзіраць.

задзерціся дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і задрацца (у 1 і 2 знач.).

|| незакончанае трыванне: задзірацца.

задзьмухаць² дзеяслоў | закончанае трыванне

Пачаць дзьмухаць.