Усе словы

грузапаток назоўнік | мужчынскі род

Масавы рух грузаў па шляхах зносін.

грузаўладальнік назоўнік | мужчынскі род | афіцыйнае

Уладальнік грузу (у 2 знач.).

грузд назоўнік | мужчынскі род

Ядомы грыб з шырокай белай ці чорнай махнатай шапачкай і кароткай тоўстай ножкай.

|| прыметнік: груздовы.

грузнець дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Рабіцца больш шырокім; грузным (у 1 знач.).

|| закончанае трыванне: пагрузнець.

грузнуць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Тое, што і гразнуць.

|| закончанае трыванне: загрузнуць.

грузны прыметнік

1. З вялікай вагой, масіўны, цяжкі.

   • Грузная фігура.
   • Грузна (прыслоўе) сесці на лаву.

2. Цяжка нагружаны.

   • Г. цягнік.

|| назоўнік: грузнасць.

грузчык назоўнік | мужчынскі род

Рабочы на пагрузцы або разгрузцы чаго-н.

|| жаночы род: грузчыца.

|| прыметнік: грузчыцкі.

грузы прыметнік

Такі, у якім можна ўвязнуць, гразкі, багністы.

• Грузкая зямля.

|| назоўнік: грузкасць.

грузіла назоўнік | ніякі род

Невялікі груз (у 1 знач.), які падвешваецца да вуды або сеткі для лепшага апускання ў ваду пры лоўлі рыбы.

грузіны назоўнік | мужчынскі род

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Грузіі.

|| жаночы род: грузінка.

|| прыметнік: грузінскі.

грузіцца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Складваць свой груз, адпраўляючыся ў дарогу (звычайна пра многіх).

• Г. на параход.

|| закончанае трыванне: пагрузіцца.

грузіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. што кім-чым.

   • Напаўняць грузам.
   • Г. баржу дрывамі.

2. Складваць груз куды-н., змяшчаць у якасці грузу.

   • Г. скацінуў вагоны.

|| закончанае трыванне: нагрузіць, загрузіць і пагрузіць.

|| назоўнік: пагрузка.

грук назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

1. Тое, што і грукат.

2. выклічнік: у знач. выказніка: Ужываецца ў значэнні дзеясловаў грукаць і грукнуць.

   • Калёсы г. ды г. па бруку.
   • Ні стуку ні груку (размоўнае) — ціха, без шуму.

грукат назоўнік | мужчынскі род

Моцны, раскацісты шум.

грукатаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Стукаць, грымець, грукаць.

|| закончанае трыванне: прагрукатаць.

|| назоўнік: грукатанне.

грукатлівы прыметнік

Які стварае грукат, шумны.

• Горны вадаспад г.

грукатня назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што і грукат.

грукацець дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Тое, што і грукатаць.

|| закончанае трыванне: прагрукацець.

грукацца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

1. Стукацца аб што-н.

   • Г. галавой аб сцяну.

2. Моцна стукаць (у дзверы, акно і пад.).

   • Г. ў дзверы.

грукаць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

1. Ствараць грукат.

   • Боты грукалі па дашчанай падлозе.

2. Тое, што і грукацца (у 2 знач.).

   • Г. у дзверы.

|| аднакратны дзеяслоў: грукнуць.

|| назоўнік: груканне.

грукнуцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. Стукнуцца аб што-н.

   • Г. патыліцай аб сцяну.

2. Зваліцца або паваліцца з грукатам, шумам.

   • Качарга грукнулася аб падлогу.

грум назоўнік | мужчынскі род

Слуга, які конна суправаджае конніка або едзе на козлах, на задку экіпажа.

грунт назоўнік | мужчынскі род

1. Глеба, зямля.

   • Гліністы г.

2. Цвёрдае дно пад вадой.

   • Убіць палі ў г.

3. Слой белай фарбы, якім пакрыта палатно ці дрэва, прызначаны для жывапісу (спецыяльны тэрмін).

   • Нанесці г. на палатно.

4. Заштрыхаванае поле, фон у гравюрах і малюнках (спецыяльны тэрмін).

5. пераноснае значэнне: Тое галоўнае, на чым асноўваецца, грунтуецца што-н.

|| прыметнік: грунтавы.

• Грунтавыя воды (падглебавыя воды).
• Грунтавыя дарогі (не брукаваныя).
• Грунтавыя фарбы.

грунтавацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Асноўвацца, базіравацца.

• Г. на правераных фактах.

грунтаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Пакрываць грунтам (у 3 знач.; спецыяльны тэрмін).

• Г. палатно.

|| закончанае трыванне: загрунтаваць.

|| назоўнік: грунтаванне і грунтоўка.

|| прыметнік: грунтовачны і грунтавальны.

грунтвага назоўнік | жаночы род

Прыбор для праверкі гарызантальнага становішча лініі на плоскасці, ужыв. ў будаўнічых, цяслярскіх работах.

|| прыметнік: грунтвагавы.

грунтоўка назоўнік | жаночы род

1. гл. грунтаваць.

2. Тое, што і грунт (у 3 знач.).

грунтоўны прыметнік

Змястоўны, разважлівы.

• Г. адказ.

|| назоўнік: грунтоўнасць.

група назоўнік | жаночы род

1. Некалькі чалавек або прадметаў, жывёл, якія знаходзяцца блізка адзін ля аднаго.

   • Г. людзей.
   • Г. дамоў.

2. Сукупнасць людзей з агульнымі інтарэсамі, з адной прафесіяй і пад., а таксама сукупнасць прадметаў, з’яў, рэчываў, аб’яднаных агульнымі адзнакамі.

   • Г. студэнтаў.
   • Г. раслін.

|| памяншальная форма: групка.

|| прыметнік: групавы.

групавацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Размяшчацца, збірацца групамі.

|| закончанае трыванне: згрупавацца.

групаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Аб’ядноўваць у групы, класіфікаваць.

• Г. даныя эксперыментаў.

|| закончанае трыванне: згрупаваць.

|| назоўнік: групаванне і групоўка.

групаўшчына назоўнік | жаночы род | неадабральнае

Засілле, перавага групавых інтарэсаў над агульнымі.

• Барацьба з групаўшчынай.

групоўка назоўнік | жаночы род

1. гл. групаваць.

2. Трупа (у 2 знач.), аб’яднанне.

   • Літаратурныя групоўкі.

груца назоўнік | жаночы род | абласное

Ячменныя крупы, А таксама густая крупеня, каша з гэтых круп.

|| прыметнік: груцавы.

груша (ігруша) назоўнік | жаночы род

1. Фруктовае дрэва з пладамі ў выглядзе акруглага конуса, а таксама плод гэтага дрэва.

2. Выраб, які нагадвае плод гэтага дрэва.

   • Гумавая г.

|| прыметнік: грушавы і ігрушавы.

грушападобны (ігрушападобны) прыметнік

Які мае форму грушы.

грыб назоўнік | мужчынскі род

Ніжэйшая расліна без кветак і насення, якая размнажаецца спорамі.

• Белы г. (баравік).
• Ядавіты г.
• Чайны г. (слізістая плеўка, якая ўтвараецца з мікраарганізмаў).
• Воўчыя грыбы (неядомыя грыбы).

|| памяншальная форма: грыбок.

|| прыметнік: грыбны.

• Грыбная пара.
• Г. дождж (які садзейнічае росту грыбоў).

грыбавар назоўнік | мужчынскі род

Той; хто працуе на грыбаварні.

|| прыметнік: грыбаварскі.

грыбаварачны (грыбаварны) прыметнік

Які адносіцца да перапрацоўкі, варкі грыбоў.

• Г. пункт.

грыбаварня назоўнік | жаночы род

Сезоннае прадпрыемства, якое займаецца засолкай і марынаваннем свежых грыбоў.

грыбападобны прыметнік

Які мае форму грыба.

• Грыбападобнае воблака.

|| назоўнік: грыбападобнасць.

грыбасей назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Цёплы дробны дождж, які спрыяе росту грыбоў.

грыбнік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто любіць збіраць грыбы.

|| жаночы род: грыбніца.

грыбніца назоўнік | жаночы род

1. Вегетатыўная частка грыба, якая складаецца з бясколерных тонкіх ніцей (спецыяльны тэрмін).

2. Цяпліца для вырошчвання грыбоў.

грыбок назоўнік | мужчынскі род

1. гл. грыб.

2. Раслінны мікраарганізм, які выклікае захворванне скуры і іншых вонкавых участкаў цела.

3. Збудаванне ў форме грыба для адпачынку, сховы ад сонца, дажджу і пад.

|| прыметнік: грыбковы.

• Грыбкобыя захворванні.

грыва назоўнік | жаночы род

Доўгія валасы на шыі некаторых жывёл.

• Конская г.

грывасты прыметнік | размоўнае

З вялікай грывай.

грывісты прыметнік

У назвах некаторых жывёл: які мае грыву, напр.

• Г. баран.

грыжа назоўнік | жаночы род

1. Хвароба брушной поласці, звязаная з выпадзеннем пад скуру часткі якога-н. унутранага органа.

2. Выпучаны такім чынам орган.

|| прыметнік: грыжавы.

грызлі назоўнік | мужчынскі род | нескланяльнае

Паўночнаамерыканскі буры мядзведзь.