Усе словы

вяхотка назоўнік | жаночы род

Тое, што і мачалка.

|| прыметнік: вяхотачны і вяхоткавы.

вяхір назоўнік | мужчынскі род

Буйны лясны голуб.

вячоркі назоўнік

Зборы вясковай моладзі зімовымі або асеннімі вечарамі для сумеснай работы, забавы.

вячысты прыметнік | паэтычнае

Векавечны, векавы.

вячэра назоўнік | жаночы род

1. Вячэрняя яда.

   • Позняя в.

2. Страва, прыгатаваная для вячэрняй яды.

   • В. стыне.

вячэраць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Есці вячэру.

• Час в.

|| закончанае трыванне: павячэраць.

• Прынесці в. (г. зн. чаго-н. на вячэру).

вячэрня назоўнік | жаночы род

Вячэрняя царкоўная служба.

вячэрнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Навучэнец вячэрняй навучальнай установы.

|| жаночы род: вячэрніца.

вяшчальнік назоўнік | мужчынскі род

1. Даўней — асоба, якая ўсенародна апавяшчала што-н.

2. пераноснае значэнне, чаго. Той, хто абвяшчае, сцвярджае што-н. (высокае).

   • В. вызваленчьа ідэй.

вяшчаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Прадказваць, прарочыць.

   • В. бяду.

2. Пра радыёстанцыі: перадаваць для слухання.

|| назоўнік: вяшчанне.

|| прыметнік: вяшчальны.

вяшчун назоўнік | мужчынскі род

1. Прадказальнік, прадракальнік.

   • В. буры.

2. Тое, што і вяшчальнік (у 2 знач.).

|| жаночы род: вяшчунка і вяшчуння.

вяшчунства назоўнік | ніякі род

Прадказанне.

• В. збылося.

вёрстка назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

1. гл. вярстаць.

2. Звярстаны набор, а таксама яго адбітак.

   • Чытаць вёрстку.

|| прыметнік: вёрстачны.

вёрткі прыметнік

Здольны да хуткіх і спрытных рухаў.

|| назоўнік: вёрткасць.

вёска назоўнік | жаночы род

1. Сельскае паселішча.

   • Жыць у вёсцы.

2. адзіночны лік: Сельская мясцовасць.

   • Паехаў працаваць на вёску.

3. адзіночны лік: Жыхары вёскі, вясковае насельніцтва.

   • Культурны рост вёскі.

|| памяншальная форма: вёсачка.

|| прыметнік: вясковы.

• Вясковыя ростані.

вібратар назоўнік | мужчынскі род

Частка прыбора, апарата, у якім могуць узбуджацца рытмічныя ваганні.

|| прыметнік: вібратарны.

вібрацыя назоўнік | жаночы род | кніжнае

1. Вагальны рух пругкага цела, дрыжанне.

2. Ваганне вышыні току якога-н. гуку.

|| прыметнік: вібрацыйны.

вівісекцыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

Разрэз цела жывых жывёл з навуковай мэтай.

вігонь назоўнік | жаночы род

1. Паўднёваамерыканская млекакормячая жывёліна сямейства лам з тонкай і мяккай шэрсцю, а таксама шэрсць гэтай жывёліны і тканіна з яе.

2. Род пражы з сумесі бавоўны з грубай шэрсцю, а таксама тканіна з яе.

|| прыметнік: вігоневы.

від² назоўнік | мужчынскі род

1. Падраздзяленне ў сістэматызацыі, якое ўваходзіць у састаў вышэйшага раздзела — роду.

   • В. раслін.

2. Разнавіднасць, тып.

   • В. паліва.

|| прыметнік: відавы.

відавочна прыслоўе

1. пабочнае слова: Напэўна, відаць, мабыць.

   • Ён, в., да нас сёння не прыедзе.

2. прыслоўе: Яўна, прыметна; адкрыта.

   • Яны робяць усё в.

3. безасабовая форма у знач. выказніка: Ясна, бясспрэчна.

   • Было в., што чалавеку не хапае вопыту ў гэтай справе.

відавочны прыметнік

1. Яўны, прыметны.

   • Відавочная мана.

2. Бясспрэчны.

   • В. факт.

|| назоўнік: відавочнасць.

відавочнік назоўнік | мужчынскі род

Сведка якога-н. здарэння, падзеі.

|| жаночы род: відавочніца.

відазмяненне назоўнік | ніякі род

1. гл. відазмяніць.

2. Разнавіднасць чаго-н.

відазмяніцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Набыць або страціць якія-н. прыватныя асаблівасці, прыметы.

|| незакончанае трыванне: відазмяняцца.

відазмяніць дзеяслоў | закончанае трыванне

Унесці якія-н. змены, часткова змяніць.

• В. план.

|| незакончанае трыванне: відазмяняць.

|| назоўнік: відазмяненне.

відарыс назоўнік | мужчынскі род

Прадмет, знак, сімвал і пад., якія ўвасабляюць пэўную ідэю.

• В. герба на сцягу.
• В. чайніка на шыльдзе.

відаць выказнік

1. Можна бачыць, разгледзець.

   • Адсюль усё добра в.
   • Блізка в., ды далека дыбаць (прыказка).

2. Можна разумець.

   • Сэнс байкі добра в.

3. Быць відавочным, вынікаць.

   • З гэтага в., што…

4. у знач. пабочн. Як здаецца, мабыць, напэўна.

   • В., прыйдзеіца ехаць аднаму.
   • Ад зямлі не відаць (размоўнае) — вельмі маленькага росту.
   • Відам не відаць (размоўнае) — ніякіх прымет, нідзе не відаць.
   • Па ўсім відаць або як відаць — напэўна, відавочна.

відашукальнік назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Прыстасаванне ў фота і кінаапаратах для вызначэння межаў здымка.

віднавата безасабовая форма | выказнік

Не зусім цёмна, крыху відно.

віднаваты прыметнік

Не зусім цёмны, крыху светлы.

• Віднаватая ноч.

відната назоўнік | жаночы род

Пра наяўнасць вялікай колькасці святла дзе-н.

• Такая в., хоць іголкі збірай.

віднецца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Быць відным, быць у полі зроку.

• Удалечыні віднелася возера.

віднець дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. безасабовая форма: Світаць; святлець.

   • На ўсходзе ўжо віднела.
   • Пачынае в.

2. Віднецца, станавіцца відным, бачным.

   • Уперадзе віднее жытнёвае поле.

|| закончанае трыванне: павіднець.

відно² безасабовая форма | выказнік

1. Пра наяўнасць дастатковага святла, асвятлення дзе-н.

   • На вуліцы ўжо было в.

2. Тое, што і відаць (у 1 і 3 знач.).

   • З-за пылу было не в. дарогі.
   • З гэтага в., што…

відны² прыметнік

1. толькі поўн. ф. Добра асветлены, не цёмны.

   • Відная ноч.

2. пераважна кар. ф. Даступны зроку, бачны.

   • Дом відзён здалёку.

відовішча назоўнік | ніякі род

1. Тое, што паўстае перад вачамі, з’яўляецца прадметам агляду.

   • Незвычайнае в.

2. Тэатральнае або тэатралізаванае прадстаўленне.

   • Масавыя відовішчы.

|| прыметнік: відовішчны.

відук назоўнік | мужчынскі род

Дзікарослы мак, мак-самасейка.

відушчы прыметнік

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

• В. чалавек.
• Адзінае відушчае вока.

відэа прыстаўка

Першая частка складаных слоў са знач.:

1. які мае адносіны да электрычных сігналаў, якія выклікаюць адлюстраванне (відэасігналам), напр. відэазапіс, відэамагнітафон, відэатэлефон;
2. які мае адносіны да відэазапісу, напр. відэаплёнка, відэафільм, відэаінжынер.

відэакліп назоўнік | мужчынскі род

Тэлевізійны рэкламны ролік — эстрадная поп або рок-песня, якая суправаджаецца разнастайнымі адлюстраваннямі на экране.

відэлец назоўнік | мужчынскі род

Сталовы прыбор у выглядзе ручкі з доўгімі зубамі.

|| прыметнік: відэлечны.

віжаваць дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Сачыць, дапільноўваць.

|| назоўнік: віжаванне.

віза назоўнік | жаночы род

1. Паметка службовай асобы на дакуменце.

   • Паставіць сваю візу.

2. Дазвол на ўезд у краіну, выезд ці праезд цераз яе, а таксама паметка ў пашпарце ў знак такога дазволу.

|| прыметнік: візавы.

візаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Ставіць на чым-н. візу.

• В. пашпарт.

|| закончанае трыванне: завізаваць.

|| назоўнік: візаванне.

візаві кніжнае

1. прыслоўе: Твар у твар, адзін насупраць другога.

   • Сядзець в.

2. назоўнік нескланяльнае, м. і ж. Той, хто знаходзіцца насупраць.

   • Мой в.

візуальны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Які адносіцца да непасрэднага зрокавага ўспрымання або назірання з дапамогай аптычных прылад.

• Візуальныя назіранні.

|| назоўнік: візуальнасць.

візіга назоўнік | жаночы род

Прадукт, які вырабляецца са спінной струны (хорды) асятровых рыб.

• Пірагі з візігай.

візір² назоўнік | мужчынскі род

У некаторых краінах Блізкага Усходу: міністр, вышэйшы саноўнік.

візіраваць² дзеяслоў | спецыяльны тэрмін | закончанае і незакончанае трыванне

Навесці (наводзіць) аптычны ці вугламерны прыбор на які-н. пункт.

|| назоўнік: візіраванне.