Усе словы

выпхнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Штуршком выкінуць, выдаліць.

• В. за дзверы.

|| незакончанае трыванне: выпіхаць і выпіхваць.

выпыліць дзеяслоў | закончанае трыванне

Ачысціць ад пылу, трасучы, выбіваючы.

• В. палавікі.

|| незакончанае трыванне: выпыльваць.

выпырхнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Вылецець, пырхнуўшы.

• Птушка выпырхнула з клеткі.

|| незакончанае трыванне: выпырхваць.

выпытаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Выведаць у працэсе гутаркі.

• В. сакрэт.

|| незакончанае трыванне: выпытваць.

выпіваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Піць (у якой-н. колькасці).

   • Нашча выпівае паўшклянкі мінеральнай вады.

2. Часта ўжываць спіртное (размоўнае).

   • Муж пачаў в.

выпілаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Выразаць пілой, вырабіць пілаваннем.

• В. дзірку ў дзвярах.
• В. рамку.

|| незакончанае трыванне: выпілноўваць.

выпіраць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. гл. выперці.

2. Выдавацца на паверхню, выпінацца.

   • Востры кадык выпірае на шыі.

выпісацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Выбыць са спісаў, са складу чаго-н.

• В. з бальніцы.
• В. з дамавой кнігі.

|| незакончанае трыванне: выпісвацца.

выпісаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Знайшоўшы, спісаць, запісаць.

   • В. цытату з кнігі.

2. Напісаць для выдачы каму-н.

   • В. ордэр.
   • В. рахунак.

3. Старанна апісаць сродкамі мовы або намаляваць.

   • В. вобразы дзеючых асоб.
   • В. узор.

4. Заказаць дастаўку чаго-н.

   • В. газету.

5. Выклікаць пісьмова.

   • В. да сябе сям’ю.

6. Выключыць са спісаў, са складу чаго-н.

   • В. хворага з бальніцы.

7. Зрасходаваць пісаннем (размоўнае).

   • В. чарніла з аўтаручкі.

|| незакончанае трыванне: выпісваць.

|| назоўнік: выпісванне і выпіска.

|| прыметнік: выпісны.

выпіска назоўнік | жаночы род

1. гл. выпісаць.

2. Тое, што выпісана з якога-н. тэксту, дакумента.

   • В. з пратакола.

выпіхаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і выпхаць.

|| незакончанае трыванне: выпіхваць.

выпіхнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Тое, што і выпхнуць.

|| незакончанае трыванне: выпіхаць і выпіхваць.

выпіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. гл. піць.

2. што і чаго. Вынесці, выцерпець.

   • В. чашу пакут.

выпіўка назоўнік | жаночы род | размоўнае

1. Выпіванне спіртных напіткаў.

   • Абед з выпіўкай.

2. Бяседа, пачастунак са спіртным.

   • Наладзіць выпіўку.

3. Спіртныя напіткі.

   • На стале было многа выпіўкі і закускі.

выраб назоўнік | мужчынскі род

1. гл. вырабіць.

2. Якасны бок апрацоўкі чаго-н.

   • Медная ручка адмысловага вырабу.

3. Спосаб, від вытворчасці прадукцыі.

   • Ручны в. скур.
   • Рэчы хатняга вырабу.

4. пераважна мн. Вырабленыя рэчы, прадукт працы.

   • Металічныя вырабы.
   • Аўчынка вырабу не варта (прымаўка) — справа, не вартая турбот.

вырабатак назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і выпрацоўка (у 2 знач.).

вырабатка назоўнік | жаночы род

Месца, дзе здабываюцца карысныя выкапні.

вырабляць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. гл. вырабіць.

2. Рабіць што-н. незвычайнае, зычвараць (размоўнае).

   • Што ты тут вырабляеш?

вырабіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Набыць пэўныя асаблівасці ў працэсе вытворчасці, работы.

   • Шкура добра вырабілася.

2. Запэцкацца (размоўнае).

   • В. ў сажу.

3. Выбрацца са складанага становішча, выкруціцца (размоўнае).

   • Як нам тут в.?

|| незакончанае трыванне: вырабляцца.

вырабіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Зрабіць, выпрацаваць з чаго-н. і выпусціць.

   • Завод вырабіў многа станкоў.

2. Апрацаваць дубленнем.

   • В. авечую шкуру.

3. Выканаць пэўную колькасць работы, выпрацаваць.

   • В. норму.

4. Добра падрыхтаваць для пасеву, пасадкі (глебу).

   • В. поле.

5. Дасканала зрабіць, змайстраваць.

   • В. ліштвы.

6. Запэцкаць, сапсаваць што-н. неахайным абыходжаннем (размоўнае).

   • В. паліто ў смалу.

|| незакончанае трыванне: вырабляць.

|| назоўнік: выраб.

вырадак назоўнік | мужчынскі род

Той, хто выдзяляецца ў якім-н. асяроддзі сваімі крайне адмоўнымі, агіднымі якасцямі.

• В. у сям’і.

вырадзіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Пагоршыцца ў пародзе, страціць каштоўныя ўласцівасці продкаў.

• Расліна вырадзілася.

|| незакончанае трыванне: выраджацца.

|| назоўнік: выраджэнне.

выражальнік назоўнік | мужчынскі род

Тое, што і выразнік

|| жаночы род: выражальніца.

выраз² назоўнік | мужчынскі род

1. Знешні выгляд (твару), які адлюстроўвае ўнутраны стан.

   • В. вачэй.

2. Той або іншы моўны зварот.

   • Вобразны, метафарычны в.

3. Сукупнасць знакаў, формула, якія адлюстроўваюць пэўныя матэматычныя адносіны.

   • Алгебраічны в.

выразаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Выняць, выдаліць або зрабіць што-н. рэзаннем.

   • В. пухліну.
   • В. што-н. з паперы.

2. Зрабіць, начарціць чым-н. рэжучым, вострым.

   • В. літару на дошцы.

3. Вырабіць разьбой.

   • В. лыжку.

4. Зрэзаць, адрэзаць для якой-н. патрэбы.

   • В. лазіну.

5. Вынішчыць разнёй або загрызці ўсіх, многіх (пра ваўкоў).

   • Ваўкі выразалі статак авечак.
   • Бандыты выразалі ўсю сям’ю.

|| незакончанае трыванне: выразаць і вырэзваць.

|| назоўнік: выразанне, вырэзванне і выразка.

выразка назоўнік | жаночы род

1. гл. выразаць.

2. Тое, што выразана, выразаная частка чаго-н.

   • Газетная в.

3. Мяса з сярэдняй часткі тушы, філе.

   • Свіная в.

выразлівы прыметнік

Які выражае ўнутраныя перажыванні або якасці.

• В. позірк.

|| назоўнік: выразлівасць.

выразны² прыметнік

Выраблены выразаннем, разны.

• Вокны з выразнымі ліштвамі.

выразнік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто (або тое, што) выражае якую-н. ідэю, думку, пачуццё.

• В. ідэй рабочага класа.

|| жаночы род: выразніца.

выразіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Вызначыць у якіх-н. адзінках.

• В. план у лічбах.

|| незакончанае трыванне: выражаць.

|| назоўнік: выражэнне.

вырай назоўнік | мужчынскі род

1. Цёплы край, куды вылятаюць на зіму пералётныя птушкі.

   • Час адлёту птушак у в.

2. Чарада пералетных птушак.

   • Жураўліны в.

выраніць дзеяслоў | закончанае трыванне

Даць магчымасць скаціцца, упасці (пра слязу).

• Колькі слёз выраніла.

вырасці дзеяслоў | закончанае трыванне

1. гл. расці.

2. Стаць большым ростам настолькі, што адзенне стала малое.

   • В. з касцюма.

3. пераноснае значэнне: Удасканальваючыся, дасягнуць больш высокая ступені.

   • Кампазітар вырас за апошнія гады.

4. Паказацца нечакана, паўстаць перад вачамі.

   • На парозе вырас сувязны.

5. Як з-пад зямлі вырас (нечакана паявіўся).

   • Перад падарожнікамі вырас горад.

|| незакончанае трыванне: вырастаць.

вырасціць дзеяслоў | закончанае трыванне

Даць вырасці, даглядаючы, выхоўваючы.

• В. сад.
• В. дзяцей.

|| незакончанае трыванне: вырошчваць.

выратавальны прыметнік

Які служыць для выратавання, садзейнічае яму.

• В. круг.
• Выратавальныя прыёмы.

|| назоўнік: выратавальнасць.

выратавальнік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто ратуе каго-, што-н., збавіцель.

|| жаночы род: выратавальніца.

выратавацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Уберагчыся, збавіцца ад чаго-н. небяспечнага, пагражальнага.

• В. ад смерці.

|| незакончанае трыванне: выратоўвацца.

выратаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пазбавіць ад чаго-н. (страшнага, небяспечнага і пад.).

   • В. тапельца.

2. Захаваць у цэласці, зберагчы.

   • В. рукапіс ад знішчэння.

|| незакончанае трыванне: выратоўваць.

|| назоўнік: выратаванне.

вырачыся дзеяслоў | закончанае трыванне

Адмовіцца, не прызнаць сваім.

• В. родных.
• В. свайго сына.

|| незакончанае трыванне: выракацца.

|| назоўнік: вырачэнне.

вырашальны прыметнік

1. Такі, які можна вырашыць (у 2 і 3 знач.).

   • Вырашальная проблема.

2. Рашаючы, галоўны, найбольш важны.

   • В. перыяд у жыцці народа.

|| назоўнік: вырашальнасць.

вырашыцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Атрымаць вырашэнне, стаць вырашаным.

• Справа вырашылася добра.

|| незакончанае трыванне: вырашацца.

вырашыць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. з інфінітывам: або з дадан. сказам. Абдумаўшы, прыйсці да якога-н. вываду, заключэння.

   • Ён вырашыў застацца тут.

2. Рашыць, знайсці адказ на што-н.

   • В. пытанне, проблему.

3. што і з інфінітывам: Прыняць рашэнне.

   • Вырашылі стварыць камісію.

4. Рассудзіць.

   • В. спрэчку.
   • Вырашыць чый-н. лёс— прадвызначыць чыю-н. будучыню, зыход чаго-н.

|| незакончанае трыванне: вырашаць.

|| назоўнік: вырашэнне.

выраўнавацца дзеяслоў | закончанае трыванне

Стаць роўным.

• Шарэнга выраўнавалася.
• Характар выраўнаваўся.

|| незакончанае трыванне: выраўноўвацца.

выраўнаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Зрабіць роўным.

• В. пляцоўку.

|| незакончанае трыванне: выраўноўваць.

выраўняцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Тое, што і выраўнавацца.

2. Разагнуцца, выпрастацца.

   • Жанчына, убачыўшы нас, выраўнялася, прывіталася.

3. Размясціцца па прамой лініі, параўняцца.

   • Калона выраўнялася.
   • В. ў рабоце з кім-н. (пераноснае значэнне).

4. Стаць лепшым (у фізічных або духоўных адносінах).

   • Хлапец выраўняўся і пастрайнеу.

|| незакончанае трыванне: выраўнівацца.

выраўняць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Тое, што і выраўнаваць.

2. Разагнуць, выпрастаць.

   • В. плечы.

3. Зрабіць прамым.

   • В. шарэнгу.
   • В. рэчышча.

|| незакончанае трыванне: выраўніваць.

вырвацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Адарвацца, аддзяліцца.

   • Вырваўся гузік у паліто.

2. Сілай вызваліцца, выйсці адкуль-н.

   • В. з палону.
   • Нарэшце мы вырваліся ў тэатр (пераноснае значэнне: знайшлі час).

3. Выйсці на паверхню адкуль-н. (пра што-н., што паказваецца, прарываецца адразу).

   • Полымя вырвалася з коміна.
   • Вырвалася прызнанне.

4. Аадзяліўшыся ад іншых, пераадольваючы перашкоды, выйсці куды-н.

   • Гоншчык вырваўся наперад.

|| незакончанае трыванне: вырывацца.

вырваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Рэзкім рухам, рыўком выдаліць, дастаць, узяць.

• В. пустазелле.
• В. хворы зуб.
• В. ліст з сшытка.
• В. карандаш з рук.
• В. прызнанне ў каго-н. (пераноснае значэнне: прымусіць прызнацца).
• В. перамогу (пераноснае значэнне).

|| незакончанае трыванне: вырываць.

вырубіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Зрубіць, пабудаваць што-н.

   • Чаго і з сцяны не вырубіш? (загадка).

2. Здабыць руду, вугаль.

   • Вырубіў 102 тоны вугалю.

|| незакончанае трыванне: вырубаць.

|| назоўнік: вырубка.

выручка назоўнік | жаночы род

1. гл. выручыць.

2. Утаргаваныя грошы.

   • Здаць выручку ў банк.