Усе словы

ачамярэлы прыметнік | размоўнае

Абрыдлы, які апрацівеў.

ачамярэць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Стаць горкім, як чэмер; надакучыць, абрыдзець.

• Ачамярэла мне гэта балаганная музыка.

ачапіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Акружыць з мэтай аховы або спынення доступу куды-н.

• А. плошчу.

|| незакончанае трыванне: ачапляць.

|| назоўнік: ачапленне.

ачараваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Зрабіць прыемнае ўражанне; зачараваць.

• Спявачка ачаравала сваім голасам.

|| незакончанае трыванне: ачароўваць.

ачарсцвелы прыметнік

Грубы, бяздушны, чэрствы; падсохлы.

• А. хлеб.
• Ачарсцвелая душа.

|| назоўнік: ачарсцвеласць.

ачасаць² дзеяслоў | закончанае трыванне

Чэшучы сякерай, падраўняць.

• А. бервяно.

|| незакончанае трыванне: ачэсваць.

ачахлы прыметнік

Які астыў, негарачы.

• А. прысак.

ачко назоўнік | ніякі род

1. Значок на ігральнай карце або косці, які абазначае яе вартасць і значэнне ў гульні.

2. Адзінка падліку выйгрышаў у спартыўных гульнях, у спаборніцтвах.

   • Набраць большую колькасць ачкоў.

3. Від азартнай карцёжнай гульні.

   • Гуляць у а.

|| прыметнік: ачковы.

ачмурэлы прыметнік | размоўнае

Які знаходзіцца ў стане ачмурэння, страціў здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.

• Ачмурэлая галава.

|| назоўнік: ачмурэласць.

ачмурэць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Страціць здольнасць ясна ўспрымаць і разумець навакольнае.

• Ачмурэў ты ці што?

|| назоўнік: ачмурэнне.

ачнуцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Прачнуцца.

   • Я ачнуўся рана.

2. Апрытомнець, апамятацца.

   • А. ад непрытомнасці.

|| незакончанае трыванне: ачынацца.

ачоскі назоўнік | спецыяльны тэрмін

Рэшткі, адходы пры часанні.

• А. лёну.

|| прыметнік: ачоскавы.

ачужэлы прыметнік | размоўнае

Які аддаліўся, стаў чужым, страціў сувязі з блізкімі, роднымі.

ачужэць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Стаць чужым, страціць сувязі з блізкімі, роднымі.

• Штосьці ён зусім ачужэў.

ачумелы прыметнік | размоўнае

Які страціў розум, адурэлы.

• Ён бег як а.

ачумець дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Страціць розум, разважлівасць, адурэць.

ачунялы прыметнік

Які ачуняў, паправіўся, ажыў.

ачуняць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Паправіцца пасля хваробы.

   • Хлопец ачуняў пасля цяжкай хваробы.

2. Апрытомнець.

   • А. ад страху.

|| незакончанае трыванне: ачуньваць.

ачухацца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і ачнуцца (у 2 знач.).

|| незакончанае трыванне: ачухвацца.

ачуцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Ачнуцца, прыйсці да памяці.

2. Стаць здаровым.

3. Праявіцца, адчуць.

   • Сэрца маці заўсёды ачуецца.

|| незакончанае трыванне: ачувацца.

ачысткі назоўнік

Рэшткі, лупіны, адкіды пры ачыстцы чаго-н.

• Бульбяныя а.

ачысціцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Вызваліцца ад чаго-н., што забруджвае, закрывае што-н.

• Неба ачысцілася ад хмар.
• А. ад грахоў (пераноснае значэнне)

|| незакончанае трыванне: ачышчацца.

|| назоўнік: ачышчэнне.

ачысціць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. гл. чысціць.

2. Зрабіць чыстым па саставу.

   • А. спірт.
   • А. сумленне (пераноснае значэнне).

3. Аслабаніць ад каго-, чаго-н.

   • А. залу.
   • А. горад ад прышэльцаў.

4. Апаражніць, з’еўшы ўсё (размоўнае).

   • А. міску кашы.

5. Абакрасці (размоўнае).

   • Зладзеі ачысцілі кватэру.

|| незакончанае трыванне: ачышчаць.

|| назоўнік: ачыстка і ачышчэнне.

• Для ачысткі сумлення (каб супакоіцца; размоўнае).

|| прыметнік: ачышчальны.

• Ачышчальныя прыстасаванні.

ашаламленне назоўнік | ніякі род

Стан узрушэння, збянтэжанасці.

• На яго найшло нейкае а.

ашаламляльны прыметнік

Які можа ашаламіць.

• Ашаламляльныя весці.

|| назоўнік: ашаламляльнасць.

ашаламіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Разгубіцца, здзівіцца.

|| незакончанае трыванне: ашаламляцца.

ашаламіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Задурыць галаву.

   • Несціханы лямант ашаламіў галаву.

2. Надта здзівіць, азадачыць, зрабіць моцнае ўражанне.

   • Нечаканая тэлеграма ашаламіла яго.

|| незакончанае трыванне: ашаламляць.

ашаляваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Абшыць дошкамі.

• А. хату.

|| незакончанае трыванне: ашалёўваць.

|| назоўнік: ашалёўка і ашалёўванне.

ашалёвачны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Звязаны з ашалёўкай, прызначаны для ашалёўкі.

• А. матэрыял.
• Ашалёвачныя работы.

ашатраваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Абадраць, ачысціць зерне перад памолам.

• А. мяшок ячменю.

ашклянелы прыметнік

Які стаў падобны на шкло, застылы.

• Ашклянелыя вочы.

ашкліць дзеяслоў | закончанае трыванне

Зашкліць, уставіць шкло.

• А. вокны.

ашморгаць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і абшморгаць.

|| незакончанае трыванне: ашморгваць.

|| аднакратны дзеяслоў: ашмаргнуць.

ашмоцце назоўнік | ніякі род | размоўнае | зборны назоўнік

Старое адзенне, абрыўкі, шматкі вопраткі і пад.

• На падлозе валялася а. старых шынялёў.

ашуг назоўнік | мужчынскі род

Народны паэт-пясняр у народаў Каўказа.

ашука назоўнік | жаночы род

Падман, хлусня, ашуканства.

ашуканец назоўнік | мужчынскі род

Той, хто ашуквае, махляр.

• Дробны а.

|| жаночы род: ашуканка.

|| прыметнік: ашуканскі.

ашуканства назоўнік | ніякі род

Падман, жульніцтва, махлярства, несумленны ўчынак з карыслівай мэтай.

• А. ў гульні.

ашукацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Памыліцца, пралічыцца.

   • А. ў падліках.

2. Расчаравацца ў кім-, чым-н.

   • А. ў сваім выбары.

|| незакончанае трыванне: ашуквацца.

ашукаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Увесці ў зман, абысціся несумленна з кім-н.

   • На цэлых семнаццаць тысяч ашукала прадаўшчыца.

2. Спакусіць, зачараваўшы.

   • Хлопец ашукаў дзяўчыну.

|| незакончанае трыванне: ашукваць.

ашчад прыстаўка

Скарачэнне ў знач. ашчадны, напр. ашчадбанк, ашчадкаса, ашчадкніжка.

ашчадак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Грошы або іншыя каштоўнасці як вынік ашчады.

• Гаспадыня заўсёды мела а.

ашчаджацца дзеяслоў | незакончанае трыванне

Эканомна, з асцярогаю выдаткоўваць.

• Тут кожная капейка ашчаджаецца.

|| назоўнік: ашчада.

ашчаджаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Эканомна, па-гаспадарску выдаткоўваць; берагчы.

• А. грошы.

|| назоўнік: ашчада.

ашчадлівы прыметнік

Які ашчадна адносіцца да маёмасці; эканомны, беражлівы.

• А. гаспадар.

|| назоўнік: ашчадлівасць.

ашчадны прыметнік

1. Які мае адносіны да захоўвання грашовых укладаў.

   • А. банк.
   • Ашчадная кніжка.

2. Тое, што і ашчадлівы.

   • А. чалавек.

|| назоўнік: ашчаднасць.

ашчаперыць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Моцна абхапіць, абняць.

• Дзіця ашчаперыла маці за шыю.

ашчапіць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і абняць.

ашчарэпіць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і ашчаперыць.

ашчаслівіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Зрабіць шчаслівым.

• А. дачку.
• А. добрай навіной.

|| незакончанае трыванне: ашчасліўліваць.