Усе словы

бязвінны прыметнік

Які не мае віны.

• Бязвіннае дзіця.

|| назоўнік: бязвіннасць.

бязглуздзіца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што пярэчыць сэнсу; недарэчнасць, глупства.

• Вярзе бязглуздзіцу.

бязгрэшны прыметнік

1. Які не рабіў грахоў.

   • Гэта быў б. чалавек.

2. Які не мае ў сабе нічога дрэннага; чысты.

   • Бязгрэншыя думкі.

|| назоўнік: бязгрэшнасць.

бязгучны прыметнік

Які не суправаджаецца гукамі; ціхі.

• Б. плач.

|| назоўнік: бязгучнасць.

бяздарнасць назоўнік | жаночы род

1. гл. бяздарны.

2. Бяздарны чалавек (размоўнае).

   • Гэты супрацоўнік — поўная б.

бяздарны прыметнік

Які не мае таленту, здольнасцей.

• Б. паэт.

|| назоўнік: бяздарнасць.

бяздзейны прыметнік

1. Які не праяўляе дзейнасці, недастаткова энергічны, пасіўны.

   • Бяздзейная натура.

2. Нічым не заняты, гультайскі.

   • Бяздзейнае баўленне часу.

бяздзейнікавы прыметнік

У граматыцы: сказ, які не мае ў сваім саставе дзейніка.

бяздзейнічаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

Нічога не рабіць.

• Яна цэлымі днямі бяздзейнічае.

бяздзетны прыметнік

Які не мае сваіх дзяцей.

• Бяздзетная жанчына.

|| назоўнік: бяздзетнасць.

бяздзёйнасць назоўнік | жаночы род

Адсутнасць дзейнасці; пасіўнасць.

• Нельга мірыцца з бяздзейнасцю.

бяздоглядны прыметнік

Які расце, жыве без догляду.

• Б. сад.
• Бяздогляднае маленства.

бяздожджыца назоўнік | жаночы род | размоўнае

Летняя пара, калі няма дажджоў; сухмень.

• Цэлы месяц стаяла б.

бяздоказны прыметнік

Не падмацаваны доказамі.

• Бяздоказнае абвінавачанне.

|| назоўнік: бяздоказнасць.

бяздольны прыметнік

Які не мае шчаслівай долі, няшчасны.

• Б. люд.

|| назоўнік: бяздольнасць.

бяздомак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Той, хто не мае свайго жылля і сям’і.

бяздомны прыметнік

Які не мае жылля, прытулку.

|| назоўнік: бяздомнасць.

бяздомнік назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які не мае дома; прытулку.

• Так і жыў бяздомнікам.

|| жаночы род: бяздомніца.

бяздонны прыметнік

Які не мае дна, вельмі глыбокі.

• Бяздоннае возера.

Фразеалагізмы:

• Бяздонная бочка (размоўнае) —

  1. пра тое, што патрабуе вялікіх затрат і не акупляе сябе;
  2. чалавек, які можа многа выпіць спіртнога, не п’янеючы (неадабральнае).

|| назоўнік: бяздоннасць.

бяздротавы прыметнік

Які працуе без дротавых прыстасаванняў (для прыёму і перадачы гукаў, сігналаў).

• Бяздротавая сувязь.
• Б. тэлефон.

бяздумны прыметнік

Які не задумваецца; не здольны на роздум; легкадумны.

• Б. чалавек.
• Б. ўчынак.
• Бяздумнае рашэнне.

|| назоўнік: бяздзейнасць.

бяздум’е назоўнік | ніякі род

Адсутнасць думак, засяроджанасці.

• Стан бяздум’я.

бяздушны прыметнік

1. Пазбаўлены чуласці, сардэчнасці, чэрствы.

   • Б. чалавек.

2. Халодны, сухі.

   • Бяздушная ігра артыста.

|| назоўнік: бяздушнасць.

бяззлучнікавы прыметнік

У граматыцы: звязаны ў сінтаксічнае цэлае без дапамогі злучнікаў.

• Складаны б. сказ.

бяззменны прыметнік

Пастаянны; які не мае замены.

• Б. старшыня.

|| назоўнік: бяззменнасць.

бяззорны прыметнік

На якім не відаць зор.

• Бяззорнае неба.

бяззубы прыметнік

1. Які не мае зубоў.

2. пераноснае значэнне: Непрынцыповы, пазбаўлены вастрыні.

   • Бяззубая крытыка.

|| назоўнік: бяззубасць.

бязладны прыметнік

1. Пазбаўлены парадку, хаатычны.

   • Б. натоўп.

2. У якім няма пэўнай сістэмы, паслядоўнасці рытму; сумбурны.

   • Бязладная гаворка.

3. Бесталковы, бяссэнсавы.

   • Б. чалавек.

|| назоўнік: бязладнасць.

бязлюддзе назоўнік | ніякі род

Адсутнасць людзей або недахоп патрэбных людзей.

• Трывожнае б.

бязлюдны прыметнік

Ненаселены або маланаселены.

• Б. востраў.
• Бязлюдная хата.
• Бязлюдны фонд (спецыяльны тэрмін) — грашовыя сродкі для аплаты працы няштатньк работнікаў.

|| назоўнік: бязлюднасць.

• Трывожная б.

бязлёсны прыметнік

Які не мае лясоў, лясной расліннасці.

• Б. край.

|| назоўнік: бязлёссе і бязлёснасць.

бязлітасны прыметнік

Які не мае літасці, спачування; жорсткі, суровы.

• Б. вораг.
• Бязлітасная праўда.

|| назоўнік: бязлітаснасць.

бязмежны прыметнік

1. Які не мае бачных межаў, бяскрайні.

   • Бязмежныя просторы.

2. пераноснае значэнне: Надзвычайны, глыбокі.

   • Бязмежная радасць.

|| назоўнік: бязмежнасць.

бязмен назоўнік | мужчынскі род

Ручная рычажная або спружынная вага.

бязмерны прыметнік

1. Які немагчыма або цяжка вымераць.

   • Бязмерная глыбіня.

2. пераноснае значэнне: Надзвычайна глыбокі, моцны (пра пачуцці).

   • Бязмернае гора.

|| назоўнік: бязмернасць.

бязмозгі прыметнік | размоўнае | лаянкавае

Дурны, бесталковы.

• Б. баран.

бязмоўны прыметнік

1. Пазбаўлены магчымасці гаварыць.

   • Бязмоўная жывёліна.

2. Маўклівы, баязлівы, які не адважыцца слова сказаць.

   • Ён стаяў пануры і б.

3. пераноснае значэнне: Ціхі, напоўнены цішынёй.

   • Б. лес.

|| назоўнік: бязмоўнасць.

бязмэтны прыметнік

Які не мае пэўнай мэты.

• Бязмэтнае блуканне.

|| назоўнік: бязмэтнасць.

бязногі прыметнік

1. Які не мае нагі або ног.

2. Без ножкі, без ножак (пра мэблю: размоўнае).

   • Б. стол.

|| назоўнік: бязногасць.

бязрадасны прыметнік

Пазбаўлены радасці, невясёлы.

• Бязрадаснае жыццё.

|| назоўнік: бязрадаснасць.

бязродны прыметнік

1. Які не мае або не ведае родных.

   • Бязродная сірата.

2. пераноснае значэнне: Як страціў або парваў сувязь са сваім народам сваёй краінай.

   • Б. эмігрант.

|| назоўнік: бязроднасць.

бязросны прыметнік

Без расы.

• Бязросная раніца.

бязрукі прыметнік

1. Які не мае рукі або рук.

   • Б. інвалід.

2. пераноснае значэнне: Няспрытны ў рабоце, няўмелы (размоўнае).

|| назоўнік: бязрукасць.

бязрыбны прыметнік

У якім няма рыбы.

• Бязрыбнае возера.

бязрыб’е назоўнік | ніякі род

Адсутнасць або недахоп рыбы.

• На бязрыб’і і рак рыба (прыказка).

бязрэйкавы прыметнік

Без рэек; які рухаецца не па рэйках.

• Бязрэйкавыя дарогі.
• Б. транспарт.

бязь назоўнік | жаночы род

Баваўняная тканіна палатнянага перапляцення.

|| прыметнік: бязевы.

бяз’ядзерны прыметнік

1. У якім адсутнічае ядзерная зброя.

   • Бяз’ядзерная дзяржава.

2. У якім адсутнічае ядро.

   • Бяз’ядзерныя клеткі.

бялецца дзеяслоў | размоўнае | незакончанае трыванне

Тое, што і бялець (у 2 знач.).

бялець дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. Станавіцца белым.

   • Бялеюць скроні.
   • Б. ад страху.

2. Віднецца (пра што-н. белае).

   • У далечыні бялелі будынкі.

|| закончанае трыванне: пабялець.