Усе словы

ашчацініцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Паставіць дыбам шчацінне, хіб, рыхтуючыся да абароны або нападзення.

• Сабака ашчацініўся на незнаёмага.
• А. на каго-н. (пераноснае значэнне: зазлаваць у адказ на якія-н. словы, учынкі; размоўнае).

|| незакончанае трыванне: ашчаціньвацца.

ашчацініць дзеяслоў | закончанае трыванне

Паставіць дыбам шчацінне, хіб.

|| незакончанае трыванне: ашчаціньваць.

ашчэр назоўнік | мужчынскі род

Прыадкрыты рот з вышчаранымі зубамі; выскал.

• Драпежны а.

ашыек назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Частка мясной тушы, што прылягае да шыі.

ашыйнік назоўнік | мужчынскі род

Раменьчык з спражкай, які надзяваюць на шыю сабаку; аброжак.

ашэрхлы прыметнік

Падсохлы, падмёрзлы, зацвярдзелы.

• Ашэрхлая зямля.

ашэстак назоўнік | мужчынскі род | абласное

Жэрдачка ці перакладзіна ў сялянскіх хатах, на якую вешалі што-н.

аэра прыстаўка

Першая частка складаных слоў, якая абазначае адносіны да авіяцыі, паветраплавання, напр. аэранавігацыя, аэравакзал, аэрапорт.

аэравакзал назоўнік | мужчынскі род

Вакзал аэрапорта.

|| прыметнік: аэравакзальны.

аэрадром назоўнік | мужчынскі род

Пляцоўка з рознымі збудаваннямі для стаянкі, узлёту, пасадкі і абслугоўвання самалётаў, верталётаў, планераў.

|| прыметнік: аэрадромны.

аэрадынаміка назоўнік | жаночы род

Раздзел аэрамеханікі, які вывучае супраціўленне паветра і газаў пры руху розных цел.

|| прыметнік: аэрадынамічны.

аэралогія назоўнік | жаночы род

Навука, якая вывучае ўласцівасці высокіх пластоў атмасферы.

|| прыметнік: аэралагічны.

аэрамеханіка назоўнік | жаночы род

Раздзел механікі, які вывучае газападобныя асяроддзі і іх уздзеянні на апушчаныя ў іх целы.

|| прыметнік: аэрамеханічны.

аэранавігацыя назоўнік | жаночы род

Навука аб метадах і сродках ваджэння лятальных апаратаў па намечаным шляху; паветраная навігацыя.

|| прыметнік: аэранавігацыйны.

аэранаўт назоўнік | мужчынскі род

Паветраплавальнік.

аэранаўтыка назоўнік | жаночы род

Тэорыя і практыка паветраплавання.

аэраплан назоўнік | мужчынскі род | устарэлае

Лятальны апарат, цяжэйшы за паветра; самалёт.

|| прыметнік: аэрапланавы і аэрапланны.

аэрапорт назоўнік | мужчынскі род

Буйная станцыя паветранага транспарту з вялікім аэрадромам; паветраны порт.

|| прыметнік: аэрапортны і аэрапортаўскі.

аэрарый назоўнік | мужчынскі род

Пляцоўка для прыняцця паветраных ваннаў.

аэрасані прыметнік

Механічныя сані, якія перамяшчаюцца па снезе пры дапамозе паветранага вінта.

аэрастат назоўнік | мужчынскі род

Лятальны апарат, лягчэйшы за паветра, з корпусам, які напоўнены газам.

|| прыметнік: аэрастатны.

аэрастатыка назоўнік | жаночы род

Раздзел аграмеханікі, які вывучае законы раўнавагі паветра, газаў, дзеянні нерухомых газаў на змешчаныя ў іх целы.

|| прыметнік: аэрастатычны.

аэрафотаздымка назоўнік | жаночы род

Фатаграфаванне мясцовасці з лятальных апаратаў.

|| прыметнік: аэрафотаздымачны.

аэрацыя назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

1. Вентыляцыя, паветраабмен.

   • А. гарачых цэхаў.

2. Насычэнне вады, глебы паветрам.

   • А. глебы.

аэробіка назоўнік | жаночы род

Аздараўленчая рытмічная гімнастыка, якая выконваецца пад музыку без паўз і ў хуткім тэмпе.

• Займацца аэробікай.

аэролаг назоўнік | мужчынскі род

Спецыяліст па аэралогіі.

аўгіевы прыметнік

Аўгіевы стайні — пра вельмі запушчанае памяшканне або пра справы, якія знаходзяцца ў крайнім беспарадку.

аўдавелы прыметнік

Які стаў удаўцом (удавою).

• А. чалавек.

|| назоўнік: аўдавеласць.

аўдавець дзеяслоў | закончанае трыванне

Стаць удаўцом або ўдавою.

аўдыенцыя назоўнік | жаночы род

Афіцыйны прыём у высокапастаўленай дзяржаўнай асобы.

• Даць аўдыенцыю.

аўдыторыя назоўнік | жаночы род

1. Памяшканне для чытання лекцый.

2. зборны назоўнік: Слухачы лекцыі, даклада і пад.

   • Студэнцкая а.

|| прыметнік: аўдыторны.

аўкцыён назоўнік | мужчынскі род

Публічны продаж маёмасці, калі пакупніком становіцца той, хто дасць большую суму.

• Прадаць з аўкцыёну.

|| прыметнік: аўкцыённы.

• А. продаж.

аўра назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

1. Ззянне вакол галавы, цела, якое паказваецца як німб, арэол і ўяўляецца як праява душы, духу.

2. У парапсіхалогіі: тое, што і біяполе.

аўрал назоўнік | мужчынскі род

1. Спешная сумесная работа на марскім судне, у якой удзельнічае ўвесь асабовы склад карабля.

2. пераноснае значэнне: Вельмі спешная работа ўсяго калектыву, выкліканая кепскай арганізацыяй справы (размоўнае).

|| прыметнік: аўральны.

аўстралійцы назоўнік | мужчынскі род

1. Назва карэннага насельніцтва Аўстраліі.

2. Агульная назва ўсяго сучаснага насельніцтва Аўстраліі.

|| жаночы род: аўстралійка.

|| прыметнік: аўстралійскі.

аўстрыйцы назоўнік | мужчынскі род

Народ германскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Аўстрыі.

|| жаночы род: аўстрыйка.

|| прыметнік: аўстрыйскі.

аўсюк назоўнік | мужчынскі род

Расліна сямейства злакавых, падобная на авёс.

|| прыметнік: аўсюковы.

аўсянка² назоўнік | жаночы род

Пеўчая птушка з атрада вераб’іных.

• Чаротная а.

|| прыметнік: аўсянкавы.

аўсянік назоўнік | мужчынскі род

Крылатае насякомае, якое жыве ўсяго некалькі дзён; падзёнка.

• Рыба добра бярэцца на аўсянікаў.

аўсяніца назоўнік | жаночы род

Кармавая расліна з сямейства злакавых.

• А. лугавая.

|| прыметнік: аўсянічны.

аўсянішча назоўнік | ніякі род

Поле, з якога сабраны авёс або на якім папярэдняй культурай быў авёс.

• Араць а.

аўт назоўнік | мужчынскі род

1. У спартыўных гульнях: становішча, калі мяч (шайба) аказваецца за межамі гульневага поля, пляцоўкі.

2. У боксе: вокрык суддзі, які азначае, што баксёр накаўціраваны.

аўта прыстаўка

Скарачэнне ў знач.:

1. аўтаматычны, напр. аўтазборка, аўтарэзка;
2. самаходны, напр. аўтаплуг, аўтадрызіна;
3. аўтамабільны, напр. аўтакалона, аўтапрабег, аўтабаза;
4. свой, сама-, напр. аўтагравюра, аўтапартрэт, аўтабіяграфія.

аўтабаза назоўнік | жаночы род

Аўтатранспартнае прадпрыемства са стаянкамі для машын і майстэрнямі для рамонту.

|| прыметнік: аўтабазаўскі.

аўтаблакіроўка назоўнік | жаночы род

Аўтаматычная сістэма сігналізацыі для рэгулявання руху паяздоў.

|| прыметнік: аўтаблакіровачны.

аўтабіяграфічны прыметнік

Які змяшчае ў сабе элементы аўтабіяграфіі.

• А. раман.

|| назоўнік: аўтабіяграфічнасць.

аўтагенны прыметнік | спецыяльны тэрмін

Аўтагенная зварка, аўтагеннае рэзанне — тое, што і газавая зварка, газавае рэзанне.

аўтагужавы прыметнік

Які мае адносіны да аўгамабільных і гужавых перавозак.

• А. транспарт.

аўтадарожны прыметнік

Які мае адносіны да будаўніцтва і абслугоўвання аўтамабільных дарог.

• А. тэхнікум.

аўтадрызіна назоўнік | мужчынскі род

Дрызіна з рухавіком унутранага згарання.

|| прыметнік: аўтадрызінны.