Усе словы

антрацыт назоўнік | мужчынскі род

Лепшы гатунак каменнага вугалю.

|| прыметнік: антрацытавы і антрацытны.

антраша назоўнік | ніякі род | нескланяльнае

Лёгкі скачок уверх у балетных танцах, у час якога танцор ударае некалькі разоў нагой аб нагу.

• Выкідваць а. (пераноснае значэнне: рабіць мудрагелістыя рухі нагамі; размоўнае).

антрэкот назоўнік | мужчынскі род

Адбіўная катлета з міжрэбернай часткі ялавічыны.

|| прыметнік: антрэкотны.

антрэпрэнёр назоўнік | мужчынскі род

Прыватны тэатральны прадпрыемец.

|| прыметнік: антрэпрэнёрскі.

антрэсолі назоўнік | жаночы род

1. Верхні паўпаверх дома.

2. Род балкона ўнутры высокага памяшкання.

3. Насціл пад столлю для захоўвання рэчаў.

|| прыметнік: антрэсольны.

анты прыстаўка

Утварае назоўнікі і прыметнікі са знач. процілегласці, варожасці, накіраванасці супраць каго-, чаго-н. і пад., напр. антынародны, антырэлігійны, антыграмадскі.

антыалкагольны прыметнік

Супрацьалкагольны, накіраваны супраць алкагалізму.

• Антыалкагольная прапаганда.

антыбіётыкі назоўнік | мужчынскі род

Рэчывы біялагічнага паходжання, здольныя падаўляць жыццядзейнасць хваробатворных мікраарганізмаў.

|| прыметнік: антыбіятычны.

антыквар назоўнік | мужчынскі род

Аматар або прадавец антыкварных прадметаў.

антыкварны прыметнік

1. Старадаўні і каштоўны.

   • Антыкварная ваза.

2. Які мае адносіны да гандлю старадаўнімі рэчамі.

   • А. магазін.

|| назоўнік: антыкварнасць.

антыкварыят назоўнік | мужчынскі род | зборны назоўнік

Антыкварныя рэчы.

антылопы назоўнік | жаночы род

Назва розных відаў парнакапытных жвачных млекакормячых сямейства пустарогіх (сарны, сайгакі, джэйраны і пад.).

|| прыметнік: антылопны.

антымонія назоўнік | жаночы род

Разводзіць антымоніі (размоўнае жартаўлівае) — займацца глупствам, пустой балбатнёй.

антыпатычны прыметнік

Непрыемны, які выклікае антыпатыю.

• Ён мне а.

|| назоўнік: антыпатычнасць.

антыпатыя назоўнік | жаночы род

Пачуццё непрыязнасці, нясхільнасці да каго-н.

антыпод назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

Чалавек, процілеглы камун. па перакананнях, густах, уласцівасцях.

|| прыметнік: антыподны.

антыпстарычны прыметнік

Які супярэчыць гісторыі, прынцыпам гістарызму.

антырэлігійны прыметнік

Накіраваны супраць рэлігіі.

• Антырэлігійная прапаганда.

антысанітарны прыметнік

Які супярэчыць патрабаванням санітарыі, брудны і шкодны для здароўя.

• Антысанітарныя ўмовы.

антысеміт назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, яю непрыязна адносіцца да яўрэяў.

|| жаночы род: антысемітка.

антысемітызм назоўнік | мужчынскі род

Нацыянальная нянавісць да яўрэяў, якая штучна ствараецца з мэтай распальвання нацыянальнай розні.

|| прыметнік: антысеміцкі.

антысептык назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Абеззаражвальны сродак.

|| прыметнік: антысептычны.

антысептыка назоўнік | жаночы род | спецыяльны тэрмін

1. Абеззаражванне ран, запалёных тканак.

2. зборны назоўнік: Абеззаражвальныя сродкі.

|| прыметнік: антысептычны.

антыстатык назоўнік | мужчынскі род

Рэчыва, якое паніжае статычную электрызацыю хімічных валокнаў, пластмасы, рызіны.

|| прыметнік: антыстатычны. Антыстатычная эмульсія.

антытэза назоўнік | жаночы род | кніжнае

Супрацьпастаўленне, процілегласць.

антытэзіс назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

У логіцы: суджэнне, якое супрацьпастаўляецца другому суджэнню (тэзісу).

антыфашыст назоўнік | мужчынскі род

Вораг фашызму, барацьбіт супраць фашызму.

|| жаночы род: антыфашыстка.

антыфашысцкі прыметнік

Накіраваны супраць фашызму.

• А. рух.

антыхрыст назоўнік | мужчынскі род

1. У хрысціянскай міфалогіі: вораг Хрыста, які нібыта з’явіцца перад так званым «канцом свету».

2. Ужыв. як лаянкавае слова (размоўнае устарэлае).

антыцелы назоўнік | ніякі род | спецыяльны тэрмін

Складаныя бялкі — рэчывы, якія ўтвараюцца ў арганізме пры ўвядзенні ў яго чужародных рэчываў і нейтралізуюць іх шкоднае дзеянне.

антыцыклон назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін

Зона ўстойлівага павышанага атмасфернага ціску, якая знаходзіцца паміж цыклонамі.

|| прыметнік: антыцыклонны, антыцыкланічны і антыцыкланальны.

антычны прыметнік

Які адносіцца да гісторыі і культуры старажытных грэкаў і рымлян.

• Антычная літаратура.
• Антычнае мастацтва.

|| назоўнік: антычнасць.

антэна назоўнік | жаночы род

Частка радыёі тэлевізійнай устаноўкі, якая служыць для выпраменьвання радыёхваль пры перадачы або для іх улоўлівання; ў час прыёму.

• Тэлевізійная а.

|| прыметнік: антэнны.

ану выклічнік | размоўнае

1. Ужыв. для выражэння закліку або прымушэння да дзеяння.

   • Ану, за косы ды на лугі!

2. Адпаведнае словам «адвяжыся», «адстань» і пад.

   • Ану цябе, Максім!

ануляваць дзеяслоў | закончанае і незакончанае трыванне

Аб’явіць (-яўляць) несапраўдным, скасаваць (касаваць).

• А. дагавор.

|| назоўнік: ануляванне і ануляцыя.

ануча назоўнік | жаночы род

1. Кавалак якой-н. тканіны (звычайна старой).

   • А. для мыцця падлогі.

2. Парванае, паношанае, старое адзенне (размоўнае).

   • Сабралася многа розных ануч.

3. Кавалак тканіны для абгортвання ног.

4. множны лік: Пра ўборы, строі (размоўнае неадабральнае).

   • Яна толькі і думае пра анучы.

5. пераноснае значэнне: Бязвольны, бесхарактарны чалавек.

   • А., а не хлапец.

|| памяншальная форма: анучка.

|| прыметнік: анучны.

анучніца назоўнік | жаночы род

1. Жанчына, якая цікавіцца толькі ўборамі, анучамі (у 4 знач.; размоўнае неадабральнае).

2. Скупшчыца ануч, рыззя (устарэлае).

|| мужчынскі род: анучнік.

анучына назоўнік | жаночы род | размоўнае

Тое, што і ануча (у 1, 2 і 3 знач.).

анфас прыслоўе

Тварам да таго, хто глядзіць.

• Сфатаграфавацца а.

|| прыметнік: анфасны.

анфілада назоўнік | жаночы род

Доўгі скразны рад пакояў у грамадскіх будынках, палацах.

|| прыметнік: анфіладны.

анчар назоўнік | мужчынскі род

Трапічнае паўднёваазіяцкае ядавітае дрэва з сямейства тугавых.

|| прыметнік: анчарны.

анчоўс назоўнік | мужчынскі род

Дробная марская рыба з роду селядцоў; хамса.

|| прыметнік: анчоўсны.

аншлаг назоўнік | мужчынскі род

1. Аб’ява аб тым, што ўсе білеты (на спектакль, канцэрт і пад.) прададзены.

2. Буйны загаловак у газеце (спецыяльны тэрмін).

   • А. на ўсю паласу.

|| прыметнік: аншлагавы.

анямелы прыметнік

1. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

   • А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

   • Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

   • Анямелыя ногі.

|| назоўнік: анямеласць.

анямечыць дзеяслоў | закончанае трыванне

Зрабіць падобным на немцаў па мове, звычаях.

|| незакончанае трыванне: анямечваць.

|| зваротны стан: анямечыцца.

|| незакончанае трыванне: анямечвацца.

|| назоўнік: анямечанне.

анёл назоўнік | мужчынскі род

1. У рэлігійных уяўленнях: звышнатуральная істота, служыцель Бога і яго пасланец да людзей (малюецца ў выглядзе крылатага хлопчыка).

2. Ласкавы зварот да каго-н. (устарэлае, размоўнае).

   • А. мой.
   • Дзень анёла (устарэлае) — імяніны.

|| памяншальная форма: анёлак.

|| прыметнік: анёльскі.

• А. характар (вельмі добры).

ані прыслоўе

Зусім, ніколькі.

• Не баяўся ён смерці ані.
• А. нічога не ведае.

аніводны прыметнік | размоўнае

Ні адзін.

• Я не чуў пра цябе аніводнага благога слова.

анідзе прыслоўе | размоўнае

Нідзе, зусім нідзе.

• А. не бачыў такога хараства.

анізвання прыслоўе | размоўнае

Зусім, аніколькі.

• А. не спаў у тую трывожную ноч.