Усе словы

адлінеіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Аддзяліць лініяй (лініямі)

• А. палі ў сшытку.

|| незакончанае трыванне: адлінейваць.

адліпнуць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Тое, што і адляпіцца.

• Марка адліпла.

|| незакончанае трыванне: адліпаць.

адлітавацца дзеяслоў | устарэлае | закончанае трыванне

Тое, што і адпаяцца.

|| незакончанае трыванне: адлітоўвацца.

адлітаваць дзеяслоў | устарэлае | закончанае трыванне

Тое, што і адпаяць.

|| незакончанае трыванне: адлітоўваць.

адліцца² дзеяслоў | закончанае трыванне

Быць зробленым з дапамогай ліцця.

|| незакончанае трыванне: адлівацца.

адліць² дзеяслоў | закончанае трыванне

Вырабіць ліццём.

• А. статуэтку з бронзы.

|| незакончанае трыванне: адліваць.

|| назоўнік: адліванне і адліўка.

|| прыметнік: адліўны і адлівачны.

адлічыць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Лічачы ад умоўнай адзінкі, назваць, паказаць колькасць чаго-н.

   • Гадзіннік адлічыў дзесяць гадзін.

2. Налічыўшы, аддзяліць пэўную колькасць чаш-н.

   • А. дваццаць рублёў.

3. Вылічыць, утрымаць з якой-н. сумы.

   • А. з зарплаты частку грошай.

4. Тое, што і звольніць (афіцыйнае).

   • А. прагульшчыкаў з завода.

|| назоўнік: адлік.

• А. часу.

адлічэнне назоўнік | ніякі род

1. гл. адлічыць.

2. Адлічаная сума.

   • А. ў фонд міру.

адліў² назоўнік | мужчынскі род

Адценне на фоне якога-н. колеру.

• Русыя валасы з залацістым адлівам.

адліўка назоўнік | жаночы род

1. гл. адліць 2.

2. Выраб, атрыманы шляхам ліцця.

   • Чыгуначная а.

адмайстраваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Зрабіць, выштукаваць што-н. старанна, адмыслова.

• А. скрыпку.

адмакрэць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Праняцца вільгаццю, зрабіцца мокрым.

• Адмакрэлі запалкі.

адмалаціць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Змалаціць, скончыць малаціць (размоўнае).

2. Адпрацаваць на малацьбе за доўг.

3. пераноснае значэнне: Моцна набіць каго-н., адлупцаваць (размоўнае).

   • Адмалацілі так, што больш красці не будзе.

4. пераноснае значэнне, што і без дапаўнення. У хуткім тэмпе, абы-як прачытаць, сказаць; адбарабаніць (размоўнае).

   • Адмалаціў даклад і з трыбуны далоў.

адмалку прыслоўе

З маленства, змалку.

• Прывучаць дзяцей да працы адмалку.

адмалоць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Папрацаваць пэўны час, мелючы што-н.

   • А. два дні.

2. Скончыць малоць.

   • Адмалоў сваё стары млын.

адмаляваць дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

1. Старанна намаляваць што-н. (алеем, фарбамі).

2. Размаляваць, пафарбаваць.

   • А. хату.

3. Скончыць займацца маляваннем.

   • Ён сваё ўжо адмаляваў.

адмарозіць дзеяслоў | закончанае трыванне

Моцна пашкодзіць на марозе якую-н. частку цела.

• А. вушы.

|| незакончанае трыванне: адмарожваць.

адматаць дзеяслоў | закончанае трыванне

Матаючы, аддзяліць.

• А. бінт.
• А. частку нітак.

|| незакончанае трыванне: адмотваць.

|| назоўнік: адматванне.

адмахаць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Прамахаць пэўны час чым-н.

2. Прайсці, праехаць вялікую адлегласць (размоўнае).

   • А. дзесяць кіламетраў.

|| незакончанае трыванне: адмахваць.

адмахнуцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Узмахам адагнаць ад сябе каго-, што-н.

   • А. ад мух.

2. Махнуць рукой у знак пратэсту, нязгоды з чым-н.

3. пераноснае значэнне: Адмовіцца рабіць што-н., не жадаючы разабрацца ў справе (размоўнае).

   • А. ад таго, што было.
   • А. ад вырашэння пытанняў.

|| незакончанае трыванне: адмахвацца.

• А. рукамі і нагамі (наадрэз адмаўляцца ад каго-, чаго-н.).

адмахнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Узмахам рукі, галавы адагнаць, адкінуць.

• А. камароў.

|| незакончанае трыванне: адмахваць.

адмацавацца дзеяслоў | афіцыйнае | закончанае трыванне

Зняцца з уліку.

|| незакончанае трыванне: адмацоўвацца.

|| назоўнік: адмацаванне.

|| прыметнік: адмацавальны.

• А. талон.

адмацаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Зняць з уліку адкуль-н. (афіцыйнае).

2. Скасаваць прымацаванне.

   • А. навучэнцаў.

|| незакончанае трыванне: адмацоўваць.

|| назоўнік: адмацаванне.

адмачыць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Намачыўшы што-н., аддзяліць, адклеіць.

   • А. прысохлы бінт.
   • А. наклейку.

2. Вымачыць, зрабіць больш прыдатным для выкарыстання (спецыяльны тэрмін).

   • А. скуры.

3. пераноснае значэнне: Сказаць або зрабіць што-н. недарэчнае, непрыстойнае (размоўнае).

   • Ну і адмачыў штуку!

|| незакончанае трыванне: адмочваць.

|| назоўнік: адмочванне і адмочка.

|| прыметнік: адмочны.

адмаўленне назоўнік | ніякі род

1. гл. адмаўляць.

2. Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне і пад.

   • Яго словы гучалі як а.

3. Непрызнанне чаго-н.

   • А. старога свету.

4. Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што-н.

   • Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.

адмаўляць дзеяслоў | незакончанае трыванне

1. гл. адмовіць.

2. Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго-н. і абвяргаць што-н., выступаць супраць чаго-н.

   • А. мастацтва.
   • А. сваю віну.

|| назоўнік: адмаўленне.

адмаўчацца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Прамаўчаць, ухіліцца ад адказу, гутаркі.

|| незакончанае трыванне: адмоўчвацца.

адмежавацца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Аддзяліцца мяжой ад каго-н.

2. пераноснае значэнне: Спыніць зносіны з кім-н., выказаць нязгоду з чым-н.

   • А. ад такіх сяброў.
   • А. ад памылковых поглядаў.

|| незакончанае трыванне: адмяжоўвацца.

|| назоўнік: адмяжоўванне.

|| назоўнік: адмежаванне.

адмежаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Мяжуючы, аддзяліць.

   • А. участак.

2. пераноснае значэнне: Аддзяліць, адасобіць адну з’яву ад другой.

|| незакончанае трыванне: адмяжоўваць.

|| назоўнік: адмяжоўванне.

|| назоўнік: адмежаванне.

адмель (адмеліна) назоўнік | жаночы род

Тое, што і водмель.

адменнасць назоўнік | жаночы род

Асаблівасць, якой вылучаецца хто-, што-н. сярод іншых.

• А. характару.

адменны прыметнік

1. Своеасаблівы, адметны; не такі, як усе.

   • А. сэнс слова.

2. Самы лепшы, надзвычайны.

   • Адменнае футра.

адмераць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Мераючы, адзначыць або аддзяліць пэўную колькасць чаго-н.

   • А. паўтара метра сукна.
   • Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж (прыказка).

2. Прайсці, праехаць пэўную адлегласць (размоўнае).

   • Адмераў пятнаццаць кіламетраў.

|| незакончанае трыванне: адмерваць і адмяраць.

адмерзнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пра частку цела, расліннасць: страціць адчувальнасць ці загінуць ад марозу.

• Адмерзлі вушы на марозе.
• Агуркі адмерзлі.

|| незакончанае трыванне: адмярзаць.

|| назоўнік: адмярзанне.

адмерлы прыметнік

Які перастаў існаваць, адмёр.

• Адмерлыя парасткі.

адмерці дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Стаць нежывым, загінуць (пра часткі якога-н. арганізма).

   • Клеткі тканак адмерлі.

2. пераноснае значэнне: Перастаць існаваць.

   • Старыя звычаі адмерлі.

|| незакончанае трыванне: адміраць.

|| назоўнік: адміранне.

адмесці дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Падмятаючы, адкінуць, адсунуць убок.

   • А. смецце ад парога.

2. пераноснае значэнне: Адхіліць што-н. як непатрэбнае ці нерэальнае.

   • А. абвінавачанні.

|| незакончанае трыванне: адмятаць.

адметны прыметнік

Не падобны да іншых, непаўторны, характэрны.

• Адметная рыса характару.

|| назоўнік: адметнасць.

адмова назоўнік | жаночы род

1. адмовіцца, -ць.

2. Тое, што і адмаўленне (у 2 знач.).

адмовіцца дзеяслоў | закончанае трыванне

Не згадзіцца, не пажадаць зрабіць што-н., не захацець прызнаць, прыняць што-н.

• А. ад даручэння.
• А. ад дапамогі.

|| незакончанае трыванне: адмаўляцца.

|| назоўнік: адмова.

адмовіць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Не задаволіць чыёй-н. просьбы, патрабавання.

   • А. у просьбе.

2. Абмежаваць у чым-н., пазбавіць чаго-н.

   • А. сабе ў чым-н.

3. Не даць згоды на шлюб.

   • Дзяўчына адмовіла сватам.

|| незакончанае трыванне: адмаўляць.

|| назоўнік: адмова.

адмокнуць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Зрабіцца мяккім ад вільгаці.

   • У вадзе лыка адмокла.

2. Вымакнуць, прапасці ад лішку вільгаці.

   • У лагчыне бульба адмокла.

3. Намокшы, адстаць, аддзяліцца.

   • Наклейка адмокла.

|| незакончанае трыванне: адмакаць.

адмоўе назоўнік | ніякі род

У граматыцы: слова, якое адмаўляе сэнс другога слова або фразы, напр. «не», «ні».

адмоўны прыметнік

1. Які змяшчае ў сабе адмаўленне.

   • Адмоўная рэцэнзія.
   • А. адказ.

2. Дрэнны, варты асуджэння.

   • А. персанаж у п’есе.

3. Ў матэматыцы: які ўяўляе сабой велічыню, узятую са знакам мінус, меншую за нуль.

   • А. лік.

4. Які адносіцца да таго віду электрычнасці, носьбітамі якога з’яўляюцца электроны (спецыяльны тэрмін),

   • А. электрычны зарад.

|| назоўнік: адмоўнасць.

адмураваць дзеяслоў | закончанае трыванне

Пабудаваць, вымураваць з камення ці з цэглы.

• А. дом.

адмучыцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

Перастаць мучыцца, перанесці мукі.

• Адмучылася гаротная.

адмысловы прыметнік

1. Адметны, своеасаблівы.

   • А. скарб паэта.

2. Спецыяльны, асобага прызначэння.

   • А. інструмент.

3. Выдатны, цудоўны.

   • А. работнік.
   • А. напітак.

|| назоўнік: адмысловасць.

адмыцца дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Змыць з сябе бруд.

   • З дарогі ледзь адмыўся.

2. пераноснае значэнне: (звычайна з адмоўем «не»). Аднавіць аб сабе ранейшую думку (размоўнае).

   • Страціўшы рэпутацыю, да канца дзён не адмыешся.

3. Знікнуць пры мыцці.

   • Пляма на абрусе адмылася.

|| незакончанае трыванне: адмывацца.

адмыць дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Мыццём або прамываннем ачысціць (ад бруду, гразі, прымесей і пад.); вымыць.

   • А. рукі.
   • А. залаты пясок.

2. Змыць што-н. з чаго-н.

   • А. бруд з вопраткі.
   • А. чарнільную пляму.

3. пераноснае значэнне: Зняць віну, ганьбу, грэх; вярнуць гонар.

   • Чорную душу не адмыеш!

|| незакончанае трыванне: адмываць.

|| назоўнік: адмыванне і адмыўка.

|| прыметнік: адмывачны.

адмычка назоўнік | жаночы род

Інструмент у выглядзе кручка, якім можна адамкнуць замок.

• Універсальная а. (таксама пераноснае значэнне: безадмоўны, надзейны спосаб; неадабральнае).